7/5/14
20/6/13
28/5/11
30/3/11
Εκδήλωση στη μνήμη του καθηγητή Σπύρου Ράση, Πέμπτη 31 Μαρτίου 2011, ΠΤΔΕ-ΑΠΘ
Ομ. Καθηγητής Ζήσης Παπαδημητρίου, "Κοινωνία και διανόηση",
διάλεξη στη μνήμη του καθηγητή Σπύρου Ράση, Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης - Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
Πέμπτη 31 Μαρτίου 2011,19:00 - 10ος Όροφος,Πύργος Παιδαγωγικής, ΠΤΔΕ-ΑΠΘ
12/2/11
ο αντικατοπτρισμός του Ντόριαν Γκρέϋ ... - Στάθης, "Ελευθεροτυπία", xi.ii.mmxi
Ο κ. Φ. αγαπούσε παθιασμένα το περιβάλλον, αλλά δεν ένοιωθε το ίδιο θερμά για την πατρίδα...
«Προφανώς ούτε το περιβάλλον έχει πατρίδα» συμπέρανε ο κ. Χ, φίλος του κ. Φ...
Οι εργαζόμενοι έχουν υποστεί απώλεια εισοδήματος.
Κυριώτατα όμως έχουν υποστεί απώλεια πολιτικής ισχύος.
Η χώρα έχει περιέλθει υπό καθεστώς Κατοχής Ευρωαμερικανών Τοκογλύφων και, σχεδόν αμαχητί, οι εργαζόμενοι χάνουν ένα-ένα όσα κατέκτησαν μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Η επιστροφή του πολιτισμού της εργασίας στη βαρβαρότητα της αγοραίας ζούγκλας δεν είναι ante portas αλλά inter arma.
Παρά ταύτα, το κακό είναι ακόμα στην αρχή του, άλλες, ακόμα σκοτεινότερες εξελίξεις επέρχονται. Αλλά, αν ο Γιώργος Παπανδρέου έχει ιστορικές ευθύνες για αυτήν την επίθεση εναντίον των δικαιωμάτων του λαού, δεν έχουν ανάλογες ευθύνες κι εκείνοι που δεν μπορούν να οργανώσουν την άμυνά του;
Γιατί δηλαδή, ενώ φανήκαμε ικανοί για το «δεν πληρώνω - δεν πληρώνω» όσον αφορά τα διόδια, είμαστε ακόμα ανίκανοι για το «απεργώ-απεργώ» εις ό,τι αφορά τα μεροκάματα, τις περικοπές, τη βαρειά φορολόγηση, τα σκάνδαλα και την πολιτική δημαγωγία;
Οι ευθύνες για κάτι τέτοιο προφανώς βαραίνουν την Αριστερά, αν όχι στο σύνολό της, αλλά πάντως στην αδυναμία της να εμφανίσει το σύνολό της ως δύναμη ικανή και αναγκαία για την άμυνα (ίσως και την αντεπίθεση) του λαού.
Το πρόβλημα αυτό έχει κρατήσει πολύ. Ουδείς ζητά απ' την Αριστερά να ενωθεί, οι πολιτικές της επιλογές διαφέρουν έντονα - και καλώς! όμως πολλοί, κι όχι μόνον αριστεροί, ζητούν απ' την Αριστερά να συμπαραταχθεί.
Γιατί αυτό, τουλάχιστον για την ώρα, φαίνεται ακατόρθωτο;
Ισως διότι εδώ και πολλά χρόνια η Αριστερά έχει πάψει να παράγει ιδεολογία και ταυτότητα.
Το μεν ΚΚΕ έχει ταριχεύσει τις ιδεολογικές του αναζητήσεις μέσα στο ιστορικό του δίκιο και παράγει όση πολιτική χρειάζεται για την αυθυπαρξία του, η δε υπόλοιπη Αριστερά δεν παράγει τίποτα εδώ και χρόνια.
Ηδη από το 1990 και μετά η κάποτε ανανεωτική, αλλά και η υπόλοιπη, η ριζοσπαστική Αριστερά, έπαψαν να παράγουν λόγο οι ίδιες κι άρχισαν απλώς να υιοθετούν τον λόγο των μη-κυβερνητικών-οργανώσεων κι άλλων νεόκοπων σχημάτων
με τα οποία το αστικό καθεστώς νομιμοποιούσε αταξικές προσεγγίσεις όπως οι «κοινωνίες των πολιτών», πολύ βολικές εν τέλει στον πολιτικό νεοφιλελευθερισμό εν πρώτοις και στον άγριον οικονομικό νεοφιλελευθερισμό στη συνέχεια.
...........................................
Ετσι, σιγά-σιγά κι ανεπαισθήτως σημαντικό μέρος της Αριστεράς (περισσότερο τα στελέχη της, παρά τα μέλη και οι ψηφοφόροι της) βρέθηκε περιτειχισμένο από θεωρίες, έννοιες, λέξεις, ιδέες, ρητορική και σημειολογία, αμερικανικής κυρίως
προέλευσης όπως ο μεταμοντερνισμός, η πολιτική ορθότης, ο πολυπολιτισμός, ο αυτοπροσδιορισμός, το φαντασιακό, η αφήγηση της ιστορίας, η αλήθεια του άλλου -ένα δηλαδή
ιδεολογικό πλεκτό πολύ της μόδας, εν πολλοίς αντιμαρξιστικό και οπωσδήποτε χρήσιμο για την αφομοίωση απ' το καθεστώς άλλοτε επαναστατικών ή μεταρρυθμιστικών πολιτικών.
Μια ιδεολογία που με τον καιρό ένα μέρος της Αριστεράς άρχισε να νομίζει ότι ήταν δική της, ενώ απλώς
διευκόλυνε πολλούς να κάνουν κρατικοκομματικές καριέρες, να απομυζούν το κράτος μέσω ΜΚΟ, διορισμών και αναθέσεων και πάντως μια ιδεολογία που διέρρηξε τη σχέση αυτών των αριστερών με τον λαό, τη λαϊκή παράδοση, αλλά και τις λαϊκές ανάγκες.
Τα αποτελέσματα αυτής της μετάλλαξης, να έχουμε δηλαδή μια Αριστερά με ιδεολογίες άλλων, τα είδαμε σε κρίσιμα θέματα, όπως το Σχέδιο Ανάν, οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στη Γιουγκοσλαβία, το Ιράκ και άλλα...
Οπως και να 'χει, η βλάβη δεν είναι ανήκεστος -ίσως η δυναμική της κρίσης να αποκαλύψει τη φενάκη- ίσως ο μαρξισμός τώρα περισσότερο παρά ποτέ μπορεί να φωτίσει τα πράγματα...
ΥΓ. Η στήλη σάς ευχαριστεί όλους θερμώς -ξέρετε εσείς...
ΣΤΑΘΗΣ Σ. 11.ΙΙ.2011 stathis@enet.gr
http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=250227
«Προφανώς ούτε το περιβάλλον έχει πατρίδα» συμπέρανε ο κ. Χ, φίλος του κ. Φ...
Οι εργαζόμενοι έχουν υποστεί απώλεια εισοδήματος.
Κυριώτατα όμως έχουν υποστεί απώλεια πολιτικής ισχύος.
Η χώρα έχει περιέλθει υπό καθεστώς Κατοχής Ευρωαμερικανών Τοκογλύφων και, σχεδόν αμαχητί, οι εργαζόμενοι χάνουν ένα-ένα όσα κατέκτησαν μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Η επιστροφή του πολιτισμού της εργασίας στη βαρβαρότητα της αγοραίας ζούγκλας δεν είναι ante portas αλλά inter arma.
Παρά ταύτα, το κακό είναι ακόμα στην αρχή του, άλλες, ακόμα σκοτεινότερες εξελίξεις επέρχονται. Αλλά, αν ο Γιώργος Παπανδρέου έχει ιστορικές ευθύνες για αυτήν την επίθεση εναντίον των δικαιωμάτων του λαού, δεν έχουν ανάλογες ευθύνες κι εκείνοι που δεν μπορούν να οργανώσουν την άμυνά του;
Γιατί δηλαδή, ενώ φανήκαμε ικανοί για το «δεν πληρώνω - δεν πληρώνω» όσον αφορά τα διόδια, είμαστε ακόμα ανίκανοι για το «απεργώ-απεργώ» εις ό,τι αφορά τα μεροκάματα, τις περικοπές, τη βαρειά φορολόγηση, τα σκάνδαλα και την πολιτική δημαγωγία;
Οι ευθύνες για κάτι τέτοιο προφανώς βαραίνουν την Αριστερά, αν όχι στο σύνολό της, αλλά πάντως στην αδυναμία της να εμφανίσει το σύνολό της ως δύναμη ικανή και αναγκαία για την άμυνα (ίσως και την αντεπίθεση) του λαού.
Το πρόβλημα αυτό έχει κρατήσει πολύ. Ουδείς ζητά απ' την Αριστερά να ενωθεί, οι πολιτικές της επιλογές διαφέρουν έντονα - και καλώς! όμως πολλοί, κι όχι μόνον αριστεροί, ζητούν απ' την Αριστερά να συμπαραταχθεί.
Γιατί αυτό, τουλάχιστον για την ώρα, φαίνεται ακατόρθωτο;
Ισως διότι εδώ και πολλά χρόνια η Αριστερά έχει πάψει να παράγει ιδεολογία και ταυτότητα.
Το μεν ΚΚΕ έχει ταριχεύσει τις ιδεολογικές του αναζητήσεις μέσα στο ιστορικό του δίκιο και παράγει όση πολιτική χρειάζεται για την αυθυπαρξία του, η δε υπόλοιπη Αριστερά δεν παράγει τίποτα εδώ και χρόνια.
Ηδη από το 1990 και μετά η κάποτε ανανεωτική, αλλά και η υπόλοιπη, η ριζοσπαστική Αριστερά, έπαψαν να παράγουν λόγο οι ίδιες κι άρχισαν απλώς να υιοθετούν τον λόγο των μη-κυβερνητικών-οργανώσεων κι άλλων νεόκοπων σχημάτων
με τα οποία το αστικό καθεστώς νομιμοποιούσε αταξικές προσεγγίσεις όπως οι «κοινωνίες των πολιτών», πολύ βολικές εν τέλει στον πολιτικό νεοφιλελευθερισμό εν πρώτοις και στον άγριον οικονομικό νεοφιλελευθερισμό στη συνέχεια.
...........................................
Ετσι, σιγά-σιγά κι ανεπαισθήτως σημαντικό μέρος της Αριστεράς (περισσότερο τα στελέχη της, παρά τα μέλη και οι ψηφοφόροι της) βρέθηκε περιτειχισμένο από θεωρίες, έννοιες, λέξεις, ιδέες, ρητορική και σημειολογία, αμερικανικής κυρίως
προέλευσης όπως ο μεταμοντερνισμός, η πολιτική ορθότης, ο πολυπολιτισμός, ο αυτοπροσδιορισμός, το φαντασιακό, η αφήγηση της ιστορίας, η αλήθεια του άλλου -ένα δηλαδή
ιδεολογικό πλεκτό πολύ της μόδας, εν πολλοίς αντιμαρξιστικό και οπωσδήποτε χρήσιμο για την αφομοίωση απ' το καθεστώς άλλοτε επαναστατικών ή μεταρρυθμιστικών πολιτικών.
Μια ιδεολογία που με τον καιρό ένα μέρος της Αριστεράς άρχισε να νομίζει ότι ήταν δική της, ενώ απλώς
διευκόλυνε πολλούς να κάνουν κρατικοκομματικές καριέρες, να απομυζούν το κράτος μέσω ΜΚΟ, διορισμών και αναθέσεων και πάντως μια ιδεολογία που διέρρηξε τη σχέση αυτών των αριστερών με τον λαό, τη λαϊκή παράδοση, αλλά και τις λαϊκές ανάγκες.
Τα αποτελέσματα αυτής της μετάλλαξης, να έχουμε δηλαδή μια Αριστερά με ιδεολογίες άλλων, τα είδαμε σε κρίσιμα θέματα, όπως το Σχέδιο Ανάν, οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στη Γιουγκοσλαβία, το Ιράκ και άλλα...
Οπως και να 'χει, η βλάβη δεν είναι ανήκεστος -ίσως η δυναμική της κρίσης να αποκαλύψει τη φενάκη- ίσως ο μαρξισμός τώρα περισσότερο παρά ποτέ μπορεί να φωτίσει τα πράγματα...
ΥΓ. Η στήλη σάς ευχαριστεί όλους θερμώς -ξέρετε εσείς...
ΣΤΑΘΗΣ Σ. 11.ΙΙ.2011 stathis@enet.gr
http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=250227
13/11/10
"ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ - Ανοιχτή Πόλη": Απόφαση για β΄γύρο περιφερειακών και δημοτικών εκλογών
"Θεσσαλονίκη - Ανοιχτή Πόλη"
Απόφαση για β΄γύρο περιφερειακών και δημοτικών εκλογών
Δήλωση Τριαντάφυλλου Μηταφίδη για το αποτέλεσμα των εκλογών 2010
Για μια ριζοσπαστική απάντηση στην κρίση!
Για την άλλη Θεσσαλονίκη που είναι αναγκαία και εφικτή!
Ευχαριστούμε τους/τις Θεσσαλονικείς που με την ψήφο τους στήριξαν την “ανοιχτή πόλη”, αναγνωρίζοντας στις θέσεις μας τον εναλλακτικό, ριζοσπαστικό, κινηματικό χαρακτήρα που πρέπει να έχει μια αυτοδιοικητική πολιτική, ώστε να φέρει την ουσιαστική αλλαγή στο δήμο Θεσσαλονίκης, σε συνθήκες κρίσης και «μνημονιακού μονόδρομου».
Πριν από οχτώ χρόνια, ενεργοί πολίτες της Θεσσαλονίκης και μέλη κομμάτων – κινήσεων της Ανανεωτικής-Ριζοσπαστικής Αριστεράς και της Οικολογίας, εκφράζοντας την «άλλη Θεσσαλονίκη» συγκροτήσαμε τη δημοτική κίνηση «ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑΣ».
Σήμερα, απαντώντας στα αμείλικτα ερωτήματα και τα μηνύματα της «μετά το ΔΝΤ εποχής» η «ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑΣ» παρέδωσε τη σκυτάλη στη «ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ – ΑΝΟΙΧΤΗ ΠΟΛΗ». Μια παράταξη της «αλληλεγγύης και της κοινωνικής ανυπακοής», που τις γραμμές της πυκνώνουν άνθρωποι με κοινωνική, πολιτική και συνδικαλιστική δράση, κινήσεις-πρωτοβουλίες πολιτών, όπως οι «επιτροπές ακρίβεια-stop» και το κίνημα κατά των διοδίων, συνελεύσεις σε επίπεδο γειτονιάς, μέλη αντιρατσιστικών οργανώσεων και οργανώσεων της Αριστεράς. Μιας Αριστεράς που δεν εξαντλείται σε αφορισμούς και στο ρόλο της Κασσάνδρας, που δεν είναι πολιτικά μονόχνωτη και δεν στηρίζεται σε «ληγμένα» στερεότυπα, αλλά πατώντας στις καλύτερες παραδόσεις της και εμπνεόμενη από πανανθρώπινες αξίες, προσπαθήσαμε να αγκαλιάσουμε και να κινητοποιήσουμε όσους/ες «δεν βολεύονται με λιγότερο ήλιο» και θέλουν μια Θεσσαλονίκη ανοιχτή-βιώσιμη πόλη.
Επιδιώξαμε το διάλογο και το συντονισμό δράσης όλων εκείνων των δυνάμεων στην πόλη μας που αναζητούν τη ριζική ανατροπή στο συντηρητικό σκηνικό της και όχι απλώς μια αλλαγή διαχειριστή στο πλαίσιο του δικομματισμού, όπως φιλοδοξούν ο εκλεκτός της κυβέρνησης κ. Μπουτάρης και οι υποστηρικτές του (κυβερνητικό ΠΑΣΟΚ, ΔΗ.ΑΡΙ., Ντ. Μπακογιάννη, αλλά και γνωστές φιγούρες της «επάρρατης» -κατά τ’ άλλα- Δεξιάς). Ανεπίδεκτοι μαθήσεως, ακόμη και μετά την καταλυτική για την κυβέρνηση εκλογική ετυμηγορία της περασμένης Κυριακής, πασχίζουν να μας πείσουν πως οι εκλογές της ερχόμενης Κυριακής αφορούν κατ’ αποκλειστικότητα το πρόσωπο του δημάρχου και ελάχιστα έως καθόλου τον άγριο καπιταλισμό της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ που οι νέοι δήμαρχοι θα κληθούν να εφαρμόσουν σε βάρος των τοπικών κοινωνιών ως «αναγκαίο-δήθεν-κακό».
Απέναντι στις δημαγωγικές κορώνες της δεξιάς Διοίκησης του δήμου Θεσσαλονίκης για το «μνημόνιο» προτείναμε έγκαιρα την εφαρμογή ενός σχεδίου «έκτακτης ανάγκης» στην πόλη μας, ώστε να αντιμετωπίσουμε τη ραγδαία επιδείνωση της οικονομικής κρίσης και τα εξοντωτικά μέτρα κυβέρνησης-«τρόικας», όπως ζητεί εδώ και καιρό και το εργατικό-συνδικαλιστικό κίνημα. Αυτοί που κόπτονται σήμερα για τα θύματα της κρίσης και ανακάλυψαν εν μέσω των εκλογών την κοινωνική πολιτική απάντησαν στην πρότασή μας με την εκκωφαντική σιωπή τους!
Δεν πάψαμε επίσης να τονίζουμε ότι η αυτοδιοικητική μάχη είναι ταυτόχρονα και μια ιδεολογική αναμέτρηση για τη φυσιογνωμία και την ταυτότητα της Θεσσαλονίκης: από τη μια μεριά, μια πόλη φοβική, συμπλεγματική, παγιδευμένη στις εθνικιστικές ιδεοληψίες της «Χουντο-Δεξιάς του Κυρίου» και τη διαφθορά. Από την άλλη, μια πόλη πολυπολιτισμική, δημοκρατική, «ανοικτό παράθυρο» στον κόσμο.
Με αυτό το σχέδιο, που συνιστά ρήξη με τις κυρίαρχες πολιτικές και κατεστημένες λογικές, που δημιουργεί ευρύτερες συσπειρώσεις και ενεργοποιεί τους πολίτες να διεκδικήσουν το ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ, ζητήσαμε την ψήφο τους. Με πενιχρά οικονομικά μέσα και παρά τους αποκλεισμούς από τα κεντρικά κανάλια, εξασφαλίσαμε την επανεκλογή μας στο νέο Δ.Σ., γεγονός που μας επιτρέπει να προσφέρουμε με νέα δύναμη στο δήμο και την πόλη. Αλλά το ποσοστό που πετύχαμε είναι, κατά τη γνώμη μας, κατώτερο των πραγματικών μας δυνατοτήτων. Είναι φανερό ότι η διάχυτη συμπάθεια προς τη δημοτική μας παράταξη δεν εκφράστηκε με την ανάλογη θετική ψήφο στην κάλπη. Πληρώσαμε κι εμείς τις συνέπειες από τον κατακερματισμό και τη συνειδησιακή κρίση του πολιτικού χώρου που μας στηρίζει και που εκφράστηκε και με την αποχή. Το μεγάλο κέρδος όμως είναι η πολιτική και ψυχική ενότητα που κατακτήσαμε δουλεύοντας για τον κοινό σκοπό. Η δυναμική συμμετοχή πολλών νέων ανθρώπων στην προεκλογική εκστρατεία και το ψηφοδέλτιο αποτελούν το κεκτημένο και το νέο θεμέλιο της αυτοδιοικητικής μας δράσης.
Επειδή δεν «νίπτουμε τας χείρας μας» απέναντι στο πολιτικό πρόβλημα και το μέλλον της πόλης, επειδή είναι έξω από τις αρχές μας η αποχή και οι ισοπεδωτικοί αφορισμοί του τύπου «όλοι ίδιοι είναι», η τοποθέτησή μας απέναντι στους διεκδικητές του δημαρχιακού θώκου, γίνεται με όρους αριστερής, ριζοσπαστικής αντιπολίτευσης, με βάση τους προγραμματικούς άξονες της εκλογικής μας διακήρυξης για μια «Θεσσαλονίκη της αλληλεγγύης και της κοινωνικής ανυπακοής».
Ως προς τον κ. Γκιουλέκα, όσες αποστάσεις κι αν κρατάει από το αμαρτωλό καθεστώς Παπαγεωργόπουλου, τη νεόκοπη «Ομάδα Δημιουργίας» κοσμούν γνωστοί στυλοβάτες του προκατόχου του. Οι εθνικιστικές του θέσεις και οι στενοί δεσμοί του με τον υμνητή της χούντας μητροπολίτη Άνθιμο τον καθιστούν παντελώς ακατάλληλο για δήμαρχο της πόλης. Μια πόλη στην οποία πρέπει να αφυπνιστούν η πολυπολιτισμική της συνείδηση και η κοινωνική της μνήμη, ώστε να αγκαλιάσει τον πλούτο του διαφορετικού, τους μετανάστες και τους πρόσφυγες που συνέρρευσαν στην πόλη, αλλά και να συνεργαστεί με τους Βαλκάνιους γείτονές της χωρίς εθνικιστικές παρωπίδες.
Ως προς τον «εναλλακτικό» κ. Μπουτάρη, η πρόσδεσή του στο κυβερνητικό άρμα, ο πολιτικός του καιροσκοπισμός και οι παλινωδίες του γύρω από κρίσιμα ζητήματα της πόλης, τον καθιστούν αφερέγγυο για τη θέση του δημάρχου. Ενδεικτική η θέση του κατά του δημοψηφίσματος για την υποθαλάσσια, κατά της προσφυγής για τη διάσωση των Αλευρόμυλων ΑΛΛΑΤΙΝΗ, υπέρ της ιδιωτικοποίησης του ΣΕΜΠΟ στο λιμάνι κ.α.
Είναι φανερό, λοιπόν, πως η Δημοτική Κίνηση «Θεσσαλονίκη-Ανοιχτή Πόλη» – ιδιαίτερα στη σημερινή συγκυρία – θεωρεί και τους δύο υποψήφιους Δημάρχους ακατάλληλους για να αντιμετωπίσουν τα «κακοφορμισμένα» προβλήματα αυτής της πόλης, πολύ δε περισσότερο να δρομολογήσουν την ριζική αλλαγή που έχει ανάγκη. Μ’ αυτά τα κριτήρια καλούμε τους πολίτες να προσέλθουν στο β΄ γύρο των δημοτικών εκλογών.
Εμείς θα είμαστε εδώ, στο Δημοτικό Συμβούλιο και τους Κοινωνικούς Αγώνες συνεχίζοντας και διεκδικώντας μια πόλη, που όχι μόνο θα την κατοικούμε μα θα τη νιώθουμε ΔΙΚΙΑ ΜΑΣ. Μια τέτοια πόλη δεν μπορεί να είναι παρά μια ΑΝΟΙΧΤΗ ΠΟΛΗ.
Θεσσαλονίκη 11-11-2010
«ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ-ΑΝΟΙΧΤΗ ΠΟΛΗ»
Απόφαση για β΄γύρο περιφερειακών και δημοτικών εκλογών
Δήλωση Τριαντάφυλλου Μηταφίδη για το αποτέλεσμα των εκλογών 2010
Για μια ριζοσπαστική απάντηση στην κρίση!
Για την άλλη Θεσσαλονίκη που είναι αναγκαία και εφικτή!
Ευχαριστούμε τους/τις Θεσσαλονικείς που με την ψήφο τους στήριξαν την “ανοιχτή πόλη”, αναγνωρίζοντας στις θέσεις μας τον εναλλακτικό, ριζοσπαστικό, κινηματικό χαρακτήρα που πρέπει να έχει μια αυτοδιοικητική πολιτική, ώστε να φέρει την ουσιαστική αλλαγή στο δήμο Θεσσαλονίκης, σε συνθήκες κρίσης και «μνημονιακού μονόδρομου».
Πριν από οχτώ χρόνια, ενεργοί πολίτες της Θεσσαλονίκης και μέλη κομμάτων – κινήσεων της Ανανεωτικής-Ριζοσπαστικής Αριστεράς και της Οικολογίας, εκφράζοντας την «άλλη Θεσσαλονίκη» συγκροτήσαμε τη δημοτική κίνηση «ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑΣ».
Σήμερα, απαντώντας στα αμείλικτα ερωτήματα και τα μηνύματα της «μετά το ΔΝΤ εποχής» η «ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑΣ» παρέδωσε τη σκυτάλη στη «ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ – ΑΝΟΙΧΤΗ ΠΟΛΗ». Μια παράταξη της «αλληλεγγύης και της κοινωνικής ανυπακοής», που τις γραμμές της πυκνώνουν άνθρωποι με κοινωνική, πολιτική και συνδικαλιστική δράση, κινήσεις-πρωτοβουλίες πολιτών, όπως οι «επιτροπές ακρίβεια-stop» και το κίνημα κατά των διοδίων, συνελεύσεις σε επίπεδο γειτονιάς, μέλη αντιρατσιστικών οργανώσεων και οργανώσεων της Αριστεράς. Μιας Αριστεράς που δεν εξαντλείται σε αφορισμούς και στο ρόλο της Κασσάνδρας, που δεν είναι πολιτικά μονόχνωτη και δεν στηρίζεται σε «ληγμένα» στερεότυπα, αλλά πατώντας στις καλύτερες παραδόσεις της και εμπνεόμενη από πανανθρώπινες αξίες, προσπαθήσαμε να αγκαλιάσουμε και να κινητοποιήσουμε όσους/ες «δεν βολεύονται με λιγότερο ήλιο» και θέλουν μια Θεσσαλονίκη ανοιχτή-βιώσιμη πόλη.
Επιδιώξαμε το διάλογο και το συντονισμό δράσης όλων εκείνων των δυνάμεων στην πόλη μας που αναζητούν τη ριζική ανατροπή στο συντηρητικό σκηνικό της και όχι απλώς μια αλλαγή διαχειριστή στο πλαίσιο του δικομματισμού, όπως φιλοδοξούν ο εκλεκτός της κυβέρνησης κ. Μπουτάρης και οι υποστηρικτές του (κυβερνητικό ΠΑΣΟΚ, ΔΗ.ΑΡΙ., Ντ. Μπακογιάννη, αλλά και γνωστές φιγούρες της «επάρρατης» -κατά τ’ άλλα- Δεξιάς). Ανεπίδεκτοι μαθήσεως, ακόμη και μετά την καταλυτική για την κυβέρνηση εκλογική ετυμηγορία της περασμένης Κυριακής, πασχίζουν να μας πείσουν πως οι εκλογές της ερχόμενης Κυριακής αφορούν κατ’ αποκλειστικότητα το πρόσωπο του δημάρχου και ελάχιστα έως καθόλου τον άγριο καπιταλισμό της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ που οι νέοι δήμαρχοι θα κληθούν να εφαρμόσουν σε βάρος των τοπικών κοινωνιών ως «αναγκαίο-δήθεν-κακό».
Απέναντι στις δημαγωγικές κορώνες της δεξιάς Διοίκησης του δήμου Θεσσαλονίκης για το «μνημόνιο» προτείναμε έγκαιρα την εφαρμογή ενός σχεδίου «έκτακτης ανάγκης» στην πόλη μας, ώστε να αντιμετωπίσουμε τη ραγδαία επιδείνωση της οικονομικής κρίσης και τα εξοντωτικά μέτρα κυβέρνησης-«τρόικας», όπως ζητεί εδώ και καιρό και το εργατικό-συνδικαλιστικό κίνημα. Αυτοί που κόπτονται σήμερα για τα θύματα της κρίσης και ανακάλυψαν εν μέσω των εκλογών την κοινωνική πολιτική απάντησαν στην πρότασή μας με την εκκωφαντική σιωπή τους!
Δεν πάψαμε επίσης να τονίζουμε ότι η αυτοδιοικητική μάχη είναι ταυτόχρονα και μια ιδεολογική αναμέτρηση για τη φυσιογνωμία και την ταυτότητα της Θεσσαλονίκης: από τη μια μεριά, μια πόλη φοβική, συμπλεγματική, παγιδευμένη στις εθνικιστικές ιδεοληψίες της «Χουντο-Δεξιάς του Κυρίου» και τη διαφθορά. Από την άλλη, μια πόλη πολυπολιτισμική, δημοκρατική, «ανοικτό παράθυρο» στον κόσμο.
Με αυτό το σχέδιο, που συνιστά ρήξη με τις κυρίαρχες πολιτικές και κατεστημένες λογικές, που δημιουργεί ευρύτερες συσπειρώσεις και ενεργοποιεί τους πολίτες να διεκδικήσουν το ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ, ζητήσαμε την ψήφο τους. Με πενιχρά οικονομικά μέσα και παρά τους αποκλεισμούς από τα κεντρικά κανάλια, εξασφαλίσαμε την επανεκλογή μας στο νέο Δ.Σ., γεγονός που μας επιτρέπει να προσφέρουμε με νέα δύναμη στο δήμο και την πόλη. Αλλά το ποσοστό που πετύχαμε είναι, κατά τη γνώμη μας, κατώτερο των πραγματικών μας δυνατοτήτων. Είναι φανερό ότι η διάχυτη συμπάθεια προς τη δημοτική μας παράταξη δεν εκφράστηκε με την ανάλογη θετική ψήφο στην κάλπη. Πληρώσαμε κι εμείς τις συνέπειες από τον κατακερματισμό και τη συνειδησιακή κρίση του πολιτικού χώρου που μας στηρίζει και που εκφράστηκε και με την αποχή. Το μεγάλο κέρδος όμως είναι η πολιτική και ψυχική ενότητα που κατακτήσαμε δουλεύοντας για τον κοινό σκοπό. Η δυναμική συμμετοχή πολλών νέων ανθρώπων στην προεκλογική εκστρατεία και το ψηφοδέλτιο αποτελούν το κεκτημένο και το νέο θεμέλιο της αυτοδιοικητικής μας δράσης.
Επειδή δεν «νίπτουμε τας χείρας μας» απέναντι στο πολιτικό πρόβλημα και το μέλλον της πόλης, επειδή είναι έξω από τις αρχές μας η αποχή και οι ισοπεδωτικοί αφορισμοί του τύπου «όλοι ίδιοι είναι», η τοποθέτησή μας απέναντι στους διεκδικητές του δημαρχιακού θώκου, γίνεται με όρους αριστερής, ριζοσπαστικής αντιπολίτευσης, με βάση τους προγραμματικούς άξονες της εκλογικής μας διακήρυξης για μια «Θεσσαλονίκη της αλληλεγγύης και της κοινωνικής ανυπακοής».
Ως προς τον κ. Γκιουλέκα, όσες αποστάσεις κι αν κρατάει από το αμαρτωλό καθεστώς Παπαγεωργόπουλου, τη νεόκοπη «Ομάδα Δημιουργίας» κοσμούν γνωστοί στυλοβάτες του προκατόχου του. Οι εθνικιστικές του θέσεις και οι στενοί δεσμοί του με τον υμνητή της χούντας μητροπολίτη Άνθιμο τον καθιστούν παντελώς ακατάλληλο για δήμαρχο της πόλης. Μια πόλη στην οποία πρέπει να αφυπνιστούν η πολυπολιτισμική της συνείδηση και η κοινωνική της μνήμη, ώστε να αγκαλιάσει τον πλούτο του διαφορετικού, τους μετανάστες και τους πρόσφυγες που συνέρρευσαν στην πόλη, αλλά και να συνεργαστεί με τους Βαλκάνιους γείτονές της χωρίς εθνικιστικές παρωπίδες.
Ως προς τον «εναλλακτικό» κ. Μπουτάρη, η πρόσδεσή του στο κυβερνητικό άρμα, ο πολιτικός του καιροσκοπισμός και οι παλινωδίες του γύρω από κρίσιμα ζητήματα της πόλης, τον καθιστούν αφερέγγυο για τη θέση του δημάρχου. Ενδεικτική η θέση του κατά του δημοψηφίσματος για την υποθαλάσσια, κατά της προσφυγής για τη διάσωση των Αλευρόμυλων ΑΛΛΑΤΙΝΗ, υπέρ της ιδιωτικοποίησης του ΣΕΜΠΟ στο λιμάνι κ.α.
Είναι φανερό, λοιπόν, πως η Δημοτική Κίνηση «Θεσσαλονίκη-Ανοιχτή Πόλη» – ιδιαίτερα στη σημερινή συγκυρία – θεωρεί και τους δύο υποψήφιους Δημάρχους ακατάλληλους για να αντιμετωπίσουν τα «κακοφορμισμένα» προβλήματα αυτής της πόλης, πολύ δε περισσότερο να δρομολογήσουν την ριζική αλλαγή που έχει ανάγκη. Μ’ αυτά τα κριτήρια καλούμε τους πολίτες να προσέλθουν στο β΄ γύρο των δημοτικών εκλογών.
Εμείς θα είμαστε εδώ, στο Δημοτικό Συμβούλιο και τους Κοινωνικούς Αγώνες συνεχίζοντας και διεκδικώντας μια πόλη, που όχι μόνο θα την κατοικούμε μα θα τη νιώθουμε ΔΙΚΙΑ ΜΑΣ. Μια τέτοια πόλη δεν μπορεί να είναι παρά μια ΑΝΟΙΧΤΗ ΠΟΛΗ.
Θεσσαλονίκη 11-11-2010
«ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ-ΑΝΟΙΧΤΗ ΠΟΛΗ»
31/10/10
Δημοτικές Εκλογές 2010 - "ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ - Ανοιχτή Πόλη": Εκπαίδευση και οι αξίες της Αριστεράς στη συγκυρία...
Μηταφίδης Τριαντάφυλλος
Υποψήφιος Δήμαρχος – Επικεφαλής συνδυασμού “Θεσσαλονίκη - Ανοιχτή Πόλη”
Πόλις είναι οι άνθρωποί της…
Αντιστεκόμαστε στις κυρίαρχες νεοφιλελεύθερες και νεοσυντηρητικές πολιτικές της κυβέρνησης του Μνημονίου που βάλλουν ευθέως το δημοκρατικό χαρακτήρα της παρεχόμενη δημόσιας εκπαίδευσης.
Προτάσσουμε την κοινωνική αλληλεγγύη και τις αξίες της κοινωνικής δικαιοσύνης, της κοινωνικής απελευθέρωσης και της κοινωνικής ισότητας απέναντι στον ορυμαγδό του Δ.Ν.Τ., της Ε.Ε. καθώς και της πολιτικής των ιδεολόγων τους.
Εργαζόμαστε με κριτική ματιά, με επιστημονική συγκρότηση και αγωνιζόμαστε για μια ενιαία δωρεάν δημόσια πολυτεχνική εκπαίδευση, προσανατολισμένη στη βαθύτερη και ολόπλευρη ανθρωπιστική και δημοκρατική παιδεία για όλους/όλες, χωρίς αποκλεισμούς και ταξικές, φυλετικές, εθνοτικές και πολιτισμικές διακρίσεις.
Υπερασπιζόμαστε το σχολείο σε μια πόλη/για μια πόλη που οργανώνεται και λειτουργεί στη βάση των μορφωτικών και κοινωνικών αναγκών, της ιστορίας, του πολιτισμού και της αξιοπρέπειας των ανθρώπων της, σε μια κοινωνία/για μια κοινωνία δίχως οικονομικούς, πολιτικούς, ταξικούς φραγμούς και κοινωνικές αγκυλώσεις.
Για εμάς οι μαθητές, οι εκπαιδευτικοί δεν είναι “πελάτες”, η γνώση δεν είναι εμπόρευμα αλλά κοινωνικό αγαθό.
Προασπίζουμε, σε μια Θεσσαλονίκη – ανοιχτή πόλη:
(i). το δημοκρατικό σχολείο – τον εκδημοκρατισμό της λειτουργίας των Σχολικών Επιτροπών και των Επιτροπών Παιδείας του Δήμου,
(ii). τα σχολεία με μόνιμο διδακτικό προσωπικό και σταθερές-μόνιμες εργασιακές σχέσεις με ενισχυμένα δικαιώματα κοινωνικής-υγειονομικής ασφάλισης,
(iii). τα σχολεία με πλήρεις υλικοτεχνικές υποδομές, επιδιώκουμε την κατάργηση του φαινομένου της διπλοβάρδιας καθώς και την απαλλοτρίωση – επανάκτηση όλων των οικοπέδων που προορίζονταν για σχολική στέγη και λόγω ιδιοτελών συμφερόντων άλλαξε η χρήση τους,
(iv). το σχολείο όπου εφαρμόζονται οι αρχές της παιδαγωγικής και οικολογικής αρχιτεκτονικής, τα σχολεία-οάσεις βιοκλιματικού σχεδιασμού και πράσινου,
(v). το σχολείο που προλαμβάνει και αντιμετωπίζει τις εκδηλώσεις βίας και εκφοβισμού, ρατσισμού και ξενοφοβικών αντιλήψεων.
Μετουσιώνουμε τον έλεγχο της εξουσίας των δυνατών σε ενδυνάμωση της συλλογικής δράσης όπου τα πρόσωπα σκέφτονται, αισθάνονται, επιθυμούν, εκφράζονται… Μετασχηματίζουμε τον αναπαραγωγικό και τεχνοκρατικό χαρακτήρα της σχολικής εκπαίδευσης σε πνοή δημιουργικής, αναστοχαστικής δραστηριότητας όπου τα υποκείμενα (μαθητές, εκπαιδευτικοί, γονείς) συγκροτούνται διαλεκτικά και γίνονται μέτοχοι σε έναν αυθεντικό θεωρητικο-πραξιακό & ηθικο-πολιτικό διάλογο όπου συνειδητοποιούν τις σχέσεις, τις δομές, τις δυνατότητες απελευθερωμένα από προκαταλήψεις, φόβους, μυστικισμούς και αφηρημένες μεταφυσικές σκοταδιστικές κοσμοαντιλήψεις.
Μεταμορφώνουμε τον αυταρχισμό της ιεραρχίας, της χειραγώγησης και των μηχανισμών κοινωνικού ελέγχου σε πεδία δράσης για την προοπτική μιας κοινωνίας όπου ο άνθρωπος κατανοεί την ανθρωπινότητά του, αυτονομείται, χειραφετείται και συμπορεύεται με όσους και όσες συμμερίζονται τη ζωή τους ως μια ανοιχτή ποιητική…
… για τη Θεσσαλονίκη της αλληλεγγύης και της κοινωνικής ανυπακοής…
- Στο ψηφοδέλτιο του συνδυασμού “Θεσσαλονίκη – Ανοιχτή Πόλη” συμμετέχουν οι εκπαιδευτικοί της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης:
Οικονόμου Μίλτος
1ο Δημοτικό Διαμέρισμα
Λυκοστράτης Φίλιππος
2ο Δημοτικό Διαμέρισμα
Κάσκαρης Γιάννης
Πατσόγλου Σάββας
Τάκη Βούλα
5ο Δημοτικό Διαμέρισμα
“Θεσσαλονίκη – ανοιχτή πόλη”
http://thessanoixtipoli.wordpress.com/ & http://www.thessaloniki-anoixtipoli.gr
- Στο ψηφοδέλτιο της “Ριζοσπαστικής Αριστερής Ενότητας – Μπορούμε να τους σταματήσουμε”, με υποψήφιο περιφερειάρχη τον Κουράκη Τάσο για την περιφέρεια της Κεντρικής Μακεδονίας, συμμετέχει ως υποψήφιος στην περιφέρεια Θεσσαλονίκης:
Αμανατίδης Γιάννης
Περιφέρεια Θεσσαλονίκης
“Ριζοσπαστική Αριστερή Ενότητα – Μπορούμε να τους σταματήσουμε”
http://rizospastikienotita.wordpress.com
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)