"Θεσσαλονίκη - Ανοιχτή Πόλη"
Απόφαση για β΄γύρο περιφερειακών και δημοτικών εκλογών
Δήλωση Τριαντάφυλλου Μηταφίδη για το αποτέλεσμα των εκλογών 2010
Για μια ριζοσπαστική απάντηση στην κρίση!
Για την άλλη Θεσσαλονίκη που είναι αναγκαία και εφικτή!
Ευχαριστούμε τους/τις Θεσσαλονικείς που με την ψήφο τους στήριξαν την “ανοιχτή πόλη”, αναγνωρίζοντας στις θέσεις μας τον εναλλακτικό, ριζοσπαστικό, κινηματικό χαρακτήρα που πρέπει να έχει μια αυτοδιοικητική πολιτική, ώστε να φέρει την ουσιαστική αλλαγή στο δήμο Θεσσαλονίκης, σε συνθήκες κρίσης και «μνημονιακού μονόδρομου».
Πριν από οχτώ χρόνια, ενεργοί πολίτες της Θεσσαλονίκης και μέλη κομμάτων – κινήσεων της Ανανεωτικής-Ριζοσπαστικής Αριστεράς και της Οικολογίας, εκφράζοντας την «άλλη Θεσσαλονίκη» συγκροτήσαμε τη δημοτική κίνηση «ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑΣ».
Σήμερα, απαντώντας στα αμείλικτα ερωτήματα και τα μηνύματα της «μετά το ΔΝΤ εποχής» η «ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑΣ» παρέδωσε τη σκυτάλη στη «ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ – ΑΝΟΙΧΤΗ ΠΟΛΗ». Μια παράταξη της «αλληλεγγύης και της κοινωνικής ανυπακοής», που τις γραμμές της πυκνώνουν άνθρωποι με κοινωνική, πολιτική και συνδικαλιστική δράση, κινήσεις-πρωτοβουλίες πολιτών, όπως οι «επιτροπές ακρίβεια-stop» και το κίνημα κατά των διοδίων, συνελεύσεις σε επίπεδο γειτονιάς, μέλη αντιρατσιστικών οργανώσεων και οργανώσεων της Αριστεράς. Μιας Αριστεράς που δεν εξαντλείται σε αφορισμούς και στο ρόλο της Κασσάνδρας, που δεν είναι πολιτικά μονόχνωτη και δεν στηρίζεται σε «ληγμένα» στερεότυπα, αλλά πατώντας στις καλύτερες παραδόσεις της και εμπνεόμενη από πανανθρώπινες αξίες, προσπαθήσαμε να αγκαλιάσουμε και να κινητοποιήσουμε όσους/ες «δεν βολεύονται με λιγότερο ήλιο» και θέλουν μια Θεσσαλονίκη ανοιχτή-βιώσιμη πόλη.
Επιδιώξαμε το διάλογο και το συντονισμό δράσης όλων εκείνων των δυνάμεων στην πόλη μας που αναζητούν τη ριζική ανατροπή στο συντηρητικό σκηνικό της και όχι απλώς μια αλλαγή διαχειριστή στο πλαίσιο του δικομματισμού, όπως φιλοδοξούν ο εκλεκτός της κυβέρνησης κ. Μπουτάρης και οι υποστηρικτές του (κυβερνητικό ΠΑΣΟΚ, ΔΗ.ΑΡΙ., Ντ. Μπακογιάννη, αλλά και γνωστές φιγούρες της «επάρρατης» -κατά τ’ άλλα- Δεξιάς). Ανεπίδεκτοι μαθήσεως, ακόμη και μετά την καταλυτική για την κυβέρνηση εκλογική ετυμηγορία της περασμένης Κυριακής, πασχίζουν να μας πείσουν πως οι εκλογές της ερχόμενης Κυριακής αφορούν κατ’ αποκλειστικότητα το πρόσωπο του δημάρχου και ελάχιστα έως καθόλου τον άγριο καπιταλισμό της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ που οι νέοι δήμαρχοι θα κληθούν να εφαρμόσουν σε βάρος των τοπικών κοινωνιών ως «αναγκαίο-δήθεν-κακό».
Απέναντι στις δημαγωγικές κορώνες της δεξιάς Διοίκησης του δήμου Θεσσαλονίκης για το «μνημόνιο» προτείναμε έγκαιρα την εφαρμογή ενός σχεδίου «έκτακτης ανάγκης» στην πόλη μας, ώστε να αντιμετωπίσουμε τη ραγδαία επιδείνωση της οικονομικής κρίσης και τα εξοντωτικά μέτρα κυβέρνησης-«τρόικας», όπως ζητεί εδώ και καιρό και το εργατικό-συνδικαλιστικό κίνημα. Αυτοί που κόπτονται σήμερα για τα θύματα της κρίσης και ανακάλυψαν εν μέσω των εκλογών την κοινωνική πολιτική απάντησαν στην πρότασή μας με την εκκωφαντική σιωπή τους!
Δεν πάψαμε επίσης να τονίζουμε ότι η αυτοδιοικητική μάχη είναι ταυτόχρονα και μια ιδεολογική αναμέτρηση για τη φυσιογνωμία και την ταυτότητα της Θεσσαλονίκης: από τη μια μεριά, μια πόλη φοβική, συμπλεγματική, παγιδευμένη στις εθνικιστικές ιδεοληψίες της «Χουντο-Δεξιάς του Κυρίου» και τη διαφθορά. Από την άλλη, μια πόλη πολυπολιτισμική, δημοκρατική, «ανοικτό παράθυρο» στον κόσμο.
Με αυτό το σχέδιο, που συνιστά ρήξη με τις κυρίαρχες πολιτικές και κατεστημένες λογικές, που δημιουργεί ευρύτερες συσπειρώσεις και ενεργοποιεί τους πολίτες να διεκδικήσουν το ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ, ζητήσαμε την ψήφο τους. Με πενιχρά οικονομικά μέσα και παρά τους αποκλεισμούς από τα κεντρικά κανάλια, εξασφαλίσαμε την επανεκλογή μας στο νέο Δ.Σ., γεγονός που μας επιτρέπει να προσφέρουμε με νέα δύναμη στο δήμο και την πόλη. Αλλά το ποσοστό που πετύχαμε είναι, κατά τη γνώμη μας, κατώτερο των πραγματικών μας δυνατοτήτων. Είναι φανερό ότι η διάχυτη συμπάθεια προς τη δημοτική μας παράταξη δεν εκφράστηκε με την ανάλογη θετική ψήφο στην κάλπη. Πληρώσαμε κι εμείς τις συνέπειες από τον κατακερματισμό και τη συνειδησιακή κρίση του πολιτικού χώρου που μας στηρίζει και που εκφράστηκε και με την αποχή. Το μεγάλο κέρδος όμως είναι η πολιτική και ψυχική ενότητα που κατακτήσαμε δουλεύοντας για τον κοινό σκοπό. Η δυναμική συμμετοχή πολλών νέων ανθρώπων στην προεκλογική εκστρατεία και το ψηφοδέλτιο αποτελούν το κεκτημένο και το νέο θεμέλιο της αυτοδιοικητικής μας δράσης.
Επειδή δεν «νίπτουμε τας χείρας μας» απέναντι στο πολιτικό πρόβλημα και το μέλλον της πόλης, επειδή είναι έξω από τις αρχές μας η αποχή και οι ισοπεδωτικοί αφορισμοί του τύπου «όλοι ίδιοι είναι», η τοποθέτησή μας απέναντι στους διεκδικητές του δημαρχιακού θώκου, γίνεται με όρους αριστερής, ριζοσπαστικής αντιπολίτευσης, με βάση τους προγραμματικούς άξονες της εκλογικής μας διακήρυξης για μια «Θεσσαλονίκη της αλληλεγγύης και της κοινωνικής ανυπακοής».
Ως προς τον κ. Γκιουλέκα, όσες αποστάσεις κι αν κρατάει από το αμαρτωλό καθεστώς Παπαγεωργόπουλου, τη νεόκοπη «Ομάδα Δημιουργίας» κοσμούν γνωστοί στυλοβάτες του προκατόχου του. Οι εθνικιστικές του θέσεις και οι στενοί δεσμοί του με τον υμνητή της χούντας μητροπολίτη Άνθιμο τον καθιστούν παντελώς ακατάλληλο για δήμαρχο της πόλης. Μια πόλη στην οποία πρέπει να αφυπνιστούν η πολυπολιτισμική της συνείδηση και η κοινωνική της μνήμη, ώστε να αγκαλιάσει τον πλούτο του διαφορετικού, τους μετανάστες και τους πρόσφυγες που συνέρρευσαν στην πόλη, αλλά και να συνεργαστεί με τους Βαλκάνιους γείτονές της χωρίς εθνικιστικές παρωπίδες.
Ως προς τον «εναλλακτικό» κ. Μπουτάρη, η πρόσδεσή του στο κυβερνητικό άρμα, ο πολιτικός του καιροσκοπισμός και οι παλινωδίες του γύρω από κρίσιμα ζητήματα της πόλης, τον καθιστούν αφερέγγυο για τη θέση του δημάρχου. Ενδεικτική η θέση του κατά του δημοψηφίσματος για την υποθαλάσσια, κατά της προσφυγής για τη διάσωση των Αλευρόμυλων ΑΛΛΑΤΙΝΗ, υπέρ της ιδιωτικοποίησης του ΣΕΜΠΟ στο λιμάνι κ.α.
Είναι φανερό, λοιπόν, πως η Δημοτική Κίνηση «Θεσσαλονίκη-Ανοιχτή Πόλη» – ιδιαίτερα στη σημερινή συγκυρία – θεωρεί και τους δύο υποψήφιους Δημάρχους ακατάλληλους για να αντιμετωπίσουν τα «κακοφορμισμένα» προβλήματα αυτής της πόλης, πολύ δε περισσότερο να δρομολογήσουν την ριζική αλλαγή που έχει ανάγκη. Μ’ αυτά τα κριτήρια καλούμε τους πολίτες να προσέλθουν στο β΄ γύρο των δημοτικών εκλογών.
Εμείς θα είμαστε εδώ, στο Δημοτικό Συμβούλιο και τους Κοινωνικούς Αγώνες συνεχίζοντας και διεκδικώντας μια πόλη, που όχι μόνο θα την κατοικούμε μα θα τη νιώθουμε ΔΙΚΙΑ ΜΑΣ. Μια τέτοια πόλη δεν μπορεί να είναι παρά μια ΑΝΟΙΧΤΗ ΠΟΛΗ.
Θεσσαλονίκη 11-11-2010
«ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ-ΑΝΟΙΧΤΗ ΠΟΛΗ»
13/11/10
31/10/10
Δημοτικές Εκλογές 2010 - "ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ - Ανοιχτή Πόλη": Εκπαίδευση και οι αξίες της Αριστεράς στη συγκυρία...
Μηταφίδης Τριαντάφυλλος
Υποψήφιος Δήμαρχος – Επικεφαλής συνδυασμού “Θεσσαλονίκη - Ανοιχτή Πόλη”
Πόλις είναι οι άνθρωποί της…
Αντιστεκόμαστε στις κυρίαρχες νεοφιλελεύθερες και νεοσυντηρητικές πολιτικές της κυβέρνησης του Μνημονίου που βάλλουν ευθέως το δημοκρατικό χαρακτήρα της παρεχόμενη δημόσιας εκπαίδευσης.
Προτάσσουμε την κοινωνική αλληλεγγύη και τις αξίες της κοινωνικής δικαιοσύνης, της κοινωνικής απελευθέρωσης και της κοινωνικής ισότητας απέναντι στον ορυμαγδό του Δ.Ν.Τ., της Ε.Ε. καθώς και της πολιτικής των ιδεολόγων τους.
Εργαζόμαστε με κριτική ματιά, με επιστημονική συγκρότηση και αγωνιζόμαστε για μια ενιαία δωρεάν δημόσια πολυτεχνική εκπαίδευση, προσανατολισμένη στη βαθύτερη και ολόπλευρη ανθρωπιστική και δημοκρατική παιδεία για όλους/όλες, χωρίς αποκλεισμούς και ταξικές, φυλετικές, εθνοτικές και πολιτισμικές διακρίσεις.
Υπερασπιζόμαστε το σχολείο σε μια πόλη/για μια πόλη που οργανώνεται και λειτουργεί στη βάση των μορφωτικών και κοινωνικών αναγκών, της ιστορίας, του πολιτισμού και της αξιοπρέπειας των ανθρώπων της, σε μια κοινωνία/για μια κοινωνία δίχως οικονομικούς, πολιτικούς, ταξικούς φραγμούς και κοινωνικές αγκυλώσεις.
Για εμάς οι μαθητές, οι εκπαιδευτικοί δεν είναι “πελάτες”, η γνώση δεν είναι εμπόρευμα αλλά κοινωνικό αγαθό.
Προασπίζουμε, σε μια Θεσσαλονίκη – ανοιχτή πόλη:
(i). το δημοκρατικό σχολείο – τον εκδημοκρατισμό της λειτουργίας των Σχολικών Επιτροπών και των Επιτροπών Παιδείας του Δήμου,
(ii). τα σχολεία με μόνιμο διδακτικό προσωπικό και σταθερές-μόνιμες εργασιακές σχέσεις με ενισχυμένα δικαιώματα κοινωνικής-υγειονομικής ασφάλισης,
(iii). τα σχολεία με πλήρεις υλικοτεχνικές υποδομές, επιδιώκουμε την κατάργηση του φαινομένου της διπλοβάρδιας καθώς και την απαλλοτρίωση – επανάκτηση όλων των οικοπέδων που προορίζονταν για σχολική στέγη και λόγω ιδιοτελών συμφερόντων άλλαξε η χρήση τους,
(iv). το σχολείο όπου εφαρμόζονται οι αρχές της παιδαγωγικής και οικολογικής αρχιτεκτονικής, τα σχολεία-οάσεις βιοκλιματικού σχεδιασμού και πράσινου,
(v). το σχολείο που προλαμβάνει και αντιμετωπίζει τις εκδηλώσεις βίας και εκφοβισμού, ρατσισμού και ξενοφοβικών αντιλήψεων.
Μετουσιώνουμε τον έλεγχο της εξουσίας των δυνατών σε ενδυνάμωση της συλλογικής δράσης όπου τα πρόσωπα σκέφτονται, αισθάνονται, επιθυμούν, εκφράζονται… Μετασχηματίζουμε τον αναπαραγωγικό και τεχνοκρατικό χαρακτήρα της σχολικής εκπαίδευσης σε πνοή δημιουργικής, αναστοχαστικής δραστηριότητας όπου τα υποκείμενα (μαθητές, εκπαιδευτικοί, γονείς) συγκροτούνται διαλεκτικά και γίνονται μέτοχοι σε έναν αυθεντικό θεωρητικο-πραξιακό & ηθικο-πολιτικό διάλογο όπου συνειδητοποιούν τις σχέσεις, τις δομές, τις δυνατότητες απελευθερωμένα από προκαταλήψεις, φόβους, μυστικισμούς και αφηρημένες μεταφυσικές σκοταδιστικές κοσμοαντιλήψεις.
Μεταμορφώνουμε τον αυταρχισμό της ιεραρχίας, της χειραγώγησης και των μηχανισμών κοινωνικού ελέγχου σε πεδία δράσης για την προοπτική μιας κοινωνίας όπου ο άνθρωπος κατανοεί την ανθρωπινότητά του, αυτονομείται, χειραφετείται και συμπορεύεται με όσους και όσες συμμερίζονται τη ζωή τους ως μια ανοιχτή ποιητική…
… για τη Θεσσαλονίκη της αλληλεγγύης και της κοινωνικής ανυπακοής…
- Στο ψηφοδέλτιο του συνδυασμού “Θεσσαλονίκη – Ανοιχτή Πόλη” συμμετέχουν οι εκπαιδευτικοί της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης:
Οικονόμου Μίλτος
1ο Δημοτικό Διαμέρισμα
Λυκοστράτης Φίλιππος
2ο Δημοτικό Διαμέρισμα
Κάσκαρης Γιάννης
Πατσόγλου Σάββας
Τάκη Βούλα
5ο Δημοτικό Διαμέρισμα
“Θεσσαλονίκη – ανοιχτή πόλη”
http://thessanoixtipoli.wordpress.com/ & http://www.thessaloniki-anoixtipoli.gr
- Στο ψηφοδέλτιο της “Ριζοσπαστικής Αριστερής Ενότητας – Μπορούμε να τους σταματήσουμε”, με υποψήφιο περιφερειάρχη τον Κουράκη Τάσο για την περιφέρεια της Κεντρικής Μακεδονίας, συμμετέχει ως υποψήφιος στην περιφέρεια Θεσσαλονίκης:
Αμανατίδης Γιάννης
Περιφέρεια Θεσσαλονίκης
“Ριζοσπαστική Αριστερή Ενότητα – Μπορούμε να τους σταματήσουμε”
http://rizospastikienotita.wordpress.com
20/10/10
Θεσσαλονίκη, Δημοτικές Εκλογές 2010 ---> Δημοτική Παράταξη: "Θεσσαλονίκη - Ανοιχτή Πόλη"
Θεσσαλονίκη Ανοιχτή Πόλη Πόλις είναι οι άνθρωποί της
Η παρουσία της Ανοιχτής Πόλης στις αυτοδιοικητικές εκλογές
«Το δικαίωμα στην πόλη δεν εξαντλείται στο αίτημα για τη χωρίς διακρίσεις πρόσβαση όλων στα αγαθά και τις υπηρεσίες που προσφέρει η πόλη. Δεν είναι απλώς η δίκαιη αναδιανομή των εισοδημάτων και του αστικού χώρου. Αναφέρεται σε μια διαφορετική κοινωνία πόλης, στην ανάδειξη της πόλης ως έργο που παράγουν συλλογικά οι κάτοικοί της. Η πόλη-έργο, ως δυναμική συνθήκη ζωής, συμβάλλει στην ανθρώπινη χειραφέτηση, αποτελεί ταυτόχρονα προϋπόθεση και σύνοψη ενός νέου ανθρωπισμού.»
Αρνούμενοι/ες να συμβιβαστούμε με τη σημερινή πραγματικότητα, όλοι και όλες που μοιραζόμαστε ένα κοινό όραμα για μια αξιοβίωτη πόλη και μια αξιοπρεπή καθημερινή ζωή, που θέλουμε μια ανοιχτή, αλληλέγγυα και δημοκρατική πόλη χωρίς αποκλεισμούς, με ισότητα ανάμεσα στα δύο φύλα, αναλαμβάνουμε κοινή πρωτοβουλία για μια νέα, ριζοσπαστική αυτοδιοικητική παρέμβαση στον δήμο Θεσσαλονίκης.
Θέλουμε να εδραιώσουμε το ανθρώπινο πρόσωπο της πόλης, να εδραιώσουμε την κοινωνική αλληλεγγύη και να διεκδικήσουμε/ επιβάλλουμε τη συμμετοχή των πολιτών, ανδρών και γυναικών, στους αυτοδιοικητικούς θεσμούς (με εργαλεία τον συμμετοχικό σχεδιασμό και προϋπολογισμό), στη λήψη των αποφάσεων για τα θέματα που τους/ τις αφορούν (με τη θεσμοθέτηση τοπικών δημοψηφισμάτων) και στον έλεγχο της δημοτικής πολιτικής. Θέλουμε να στηρίξουμε και να συμβάλλουμε στον πολλαπλασιασμό των αυτόνομων κοινωνικών αντιστάσεων.
Η δράση μας δεν ξεκινά σήμερα. Έχουμε βρεθεί μαζί στους αγώνες που δώσαμε για την αποτροπή της ιδιωτικοποίησης της Ε.Υ.Α.Θ. και του Ο.Λ.Θ., για τη μείωση των τιμών του φυσικού αερίου και των εισιτηρίων του Ο.Α.Σ.Θ., στους μικρούς και μεγάλους αγώνες ενάντια στην κατασκευή της υποθαλάσσιας αρτηρίας, για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής στην πόλη, για την υπεράσπιση των δημόσιων χώρων και αγαθών. Διεκδικήσαμε χώρους που ανήκουν στο δημόσιο ή την εκκλησία προκειμένου να καλυφθούν ανάγκες σχολικής και προσχολικής κτιριακής υποδομής.
Υπερασπιστήκαμε τα μνημεία της πόλης μας, όπως οι Μύλοι Αλατίνι, το Φιξ, ο Λευκός Πύργος, η Υφανέτ κλπ, και προτείναμε τη θέσπιση νόμου για την προστασία του χώρου που τα περιβάλλει.
Mετά πλέον και την πανηγυρική ετυμηγορία του ΣτΕ, οι «ΑΛΕΥΡΟΜΥΛΟΙ ΑΛΛΑΤΙΝΗ» πρέπει να απαλλοτριωθούν από το Δήμο Θεσσαλονίκης και να μετατραπούν σε Μουσείο της βιομηχανικής κληρονομιάς της πόλης και αρχείου της Κοινωνική Ιστορίας της Θεσσαλονίκης μαζί με ένα συναφές προς το χώρο θεματικό σχολικό συγκρότημα – σε μια περιοχή μάλιστα που «αναστενάζει» από την έλλειψη σχολικής στέγης – το οποίο θα μπορούσε να ενταχθεί στο «Δίκτυο σχολείων για τη Βιομηχανική Κληρονομιά».
Αντισταθήκαμε στην παράδοση της παραλίας σε επιχειρηματικά συμφέροντα, όπως το Bungalow White, τα πλωτά πάρκινγκ, τις μαρίνες στο Θερμαϊκό, το «Γιοτ μπαρ-ρεστοραν» στην αυλή του ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΠΑΛΑΣ.
Πορευτήκαμε μαζί στους δρόμους της πόλης, συμμετέχοντας στις μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις ενάντια στο μνημόνιο και την κατεδάφιση της κοινωνικής ασφάλισης. Δώσαμε αγώνες για την υπεράσπιση των πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων των μεταναστών και των προσφύγων, με χαρακτηριστική την περίπτωση του Ξενώνα / Κέντρου υποδοχής προσφύγων και όλων όσων διώκονται για τις πεποιθήσεις τους.
Θεωρούμε κορυφαία μας παρέμβαση την υιοθέτηση της πρότασής μας -και παρά την ανιστόρητη, αρχικά, άρνηση της πλειοψηφίας της Διοίκησης του Δήμου- για την ένταξη της Θεσσαλονίκης στο «Δίκτυο Μαρτυρικών Πόλεων 1940-1944», καθώς εξοντώθηκαν σχεδόν όλοι οι εβραϊκής καταγωγής και Ρομά συμπολίτες μας στα ναζιστικά στρατόπεδα.
Επειδή «πόλη είναι οι άνθρωποί της», στο ημερολόγιο 2010 με τίτλο ΟΙΚΟΛΟΓΙΟ που είναι καρπός συλλογικής δουλειάς της Δημοτικής Κίνησης, καταγράψαμε τη ζωή και την «ψυχή» αυτής της πόλης μέσα στα κείμενα και τις φωτογραφίες των ανθρώπων της. Το σενάριο για μια Θεσσαλονίκη Πράσινη Πόλη, αναδεικνύει τα προβλήματα της πόλης σε ένα σύγχρονο, καινοτόμο και κινηματικό τοπίο, που αποτελεί το πλαίσιο στο οποίο αναφέρεται και προωθεί η παράταξη της ΑΝΟΙΧΤΗΣ ΠΟΛΗΣ.
http://thessanoixtipoli.wordpress.com/
Η παρουσία της Ανοιχτής Πόλης στις αυτοδιοικητικές εκλογές
«Το δικαίωμα στην πόλη δεν εξαντλείται στο αίτημα για τη χωρίς διακρίσεις πρόσβαση όλων στα αγαθά και τις υπηρεσίες που προσφέρει η πόλη. Δεν είναι απλώς η δίκαιη αναδιανομή των εισοδημάτων και του αστικού χώρου. Αναφέρεται σε μια διαφορετική κοινωνία πόλης, στην ανάδειξη της πόλης ως έργο που παράγουν συλλογικά οι κάτοικοί της. Η πόλη-έργο, ως δυναμική συνθήκη ζωής, συμβάλλει στην ανθρώπινη χειραφέτηση, αποτελεί ταυτόχρονα προϋπόθεση και σύνοψη ενός νέου ανθρωπισμού.»
Αρνούμενοι/ες να συμβιβαστούμε με τη σημερινή πραγματικότητα, όλοι και όλες που μοιραζόμαστε ένα κοινό όραμα για μια αξιοβίωτη πόλη και μια αξιοπρεπή καθημερινή ζωή, που θέλουμε μια ανοιχτή, αλληλέγγυα και δημοκρατική πόλη χωρίς αποκλεισμούς, με ισότητα ανάμεσα στα δύο φύλα, αναλαμβάνουμε κοινή πρωτοβουλία για μια νέα, ριζοσπαστική αυτοδιοικητική παρέμβαση στον δήμο Θεσσαλονίκης.
Θέλουμε να εδραιώσουμε το ανθρώπινο πρόσωπο της πόλης, να εδραιώσουμε την κοινωνική αλληλεγγύη και να διεκδικήσουμε/ επιβάλλουμε τη συμμετοχή των πολιτών, ανδρών και γυναικών, στους αυτοδιοικητικούς θεσμούς (με εργαλεία τον συμμετοχικό σχεδιασμό και προϋπολογισμό), στη λήψη των αποφάσεων για τα θέματα που τους/ τις αφορούν (με τη θεσμοθέτηση τοπικών δημοψηφισμάτων) και στον έλεγχο της δημοτικής πολιτικής. Θέλουμε να στηρίξουμε και να συμβάλλουμε στον πολλαπλασιασμό των αυτόνομων κοινωνικών αντιστάσεων.
Η δράση μας δεν ξεκινά σήμερα. Έχουμε βρεθεί μαζί στους αγώνες που δώσαμε για την αποτροπή της ιδιωτικοποίησης της Ε.Υ.Α.Θ. και του Ο.Λ.Θ., για τη μείωση των τιμών του φυσικού αερίου και των εισιτηρίων του Ο.Α.Σ.Θ., στους μικρούς και μεγάλους αγώνες ενάντια στην κατασκευή της υποθαλάσσιας αρτηρίας, για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής στην πόλη, για την υπεράσπιση των δημόσιων χώρων και αγαθών. Διεκδικήσαμε χώρους που ανήκουν στο δημόσιο ή την εκκλησία προκειμένου να καλυφθούν ανάγκες σχολικής και προσχολικής κτιριακής υποδομής.
Υπερασπιστήκαμε τα μνημεία της πόλης μας, όπως οι Μύλοι Αλατίνι, το Φιξ, ο Λευκός Πύργος, η Υφανέτ κλπ, και προτείναμε τη θέσπιση νόμου για την προστασία του χώρου που τα περιβάλλει.
Mετά πλέον και την πανηγυρική ετυμηγορία του ΣτΕ, οι «ΑΛΕΥΡΟΜΥΛΟΙ ΑΛΛΑΤΙΝΗ» πρέπει να απαλλοτριωθούν από το Δήμο Θεσσαλονίκης και να μετατραπούν σε Μουσείο της βιομηχανικής κληρονομιάς της πόλης και αρχείου της Κοινωνική Ιστορίας της Θεσσαλονίκης μαζί με ένα συναφές προς το χώρο θεματικό σχολικό συγκρότημα – σε μια περιοχή μάλιστα που «αναστενάζει» από την έλλειψη σχολικής στέγης – το οποίο θα μπορούσε να ενταχθεί στο «Δίκτυο σχολείων για τη Βιομηχανική Κληρονομιά».
Αντισταθήκαμε στην παράδοση της παραλίας σε επιχειρηματικά συμφέροντα, όπως το Bungalow White, τα πλωτά πάρκινγκ, τις μαρίνες στο Θερμαϊκό, το «Γιοτ μπαρ-ρεστοραν» στην αυλή του ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΠΑΛΑΣ.
Πορευτήκαμε μαζί στους δρόμους της πόλης, συμμετέχοντας στις μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις ενάντια στο μνημόνιο και την κατεδάφιση της κοινωνικής ασφάλισης. Δώσαμε αγώνες για την υπεράσπιση των πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων των μεταναστών και των προσφύγων, με χαρακτηριστική την περίπτωση του Ξενώνα / Κέντρου υποδοχής προσφύγων και όλων όσων διώκονται για τις πεποιθήσεις τους.
Θεωρούμε κορυφαία μας παρέμβαση την υιοθέτηση της πρότασής μας -και παρά την ανιστόρητη, αρχικά, άρνηση της πλειοψηφίας της Διοίκησης του Δήμου- για την ένταξη της Θεσσαλονίκης στο «Δίκτυο Μαρτυρικών Πόλεων 1940-1944», καθώς εξοντώθηκαν σχεδόν όλοι οι εβραϊκής καταγωγής και Ρομά συμπολίτες μας στα ναζιστικά στρατόπεδα.
Επειδή «πόλη είναι οι άνθρωποί της», στο ημερολόγιο 2010 με τίτλο ΟΙΚΟΛΟΓΙΟ που είναι καρπός συλλογικής δουλειάς της Δημοτικής Κίνησης, καταγράψαμε τη ζωή και την «ψυχή» αυτής της πόλης μέσα στα κείμενα και τις φωτογραφίες των ανθρώπων της. Το σενάριο για μια Θεσσαλονίκη Πράσινη Πόλη, αναδεικνύει τα προβλήματα της πόλης σε ένα σύγχρονο, καινοτόμο και κινηματικό τοπίο, που αποτελεί το πλαίσιο στο οποίο αναφέρεται και προωθεί η παράταξη της ΑΝΟΙΧΤΗΣ ΠΟΛΗΣ.
http://thessanoixtipoli.wordpress.com/
15/10/10
Παρουσίαση του Δημοτικού Ψηφοδελτίου ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ «ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ-ΑΝΟΙΧΤΗ ΠΟΛΗ» - 16.10.2010
Παρουσίαση του Δημοτικού Ψηφοδελτίου
ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ
«ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ-ΑΝΟΙΧΤΗ ΠΟΛΗ»
ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΜΗΤΑΦΙΔΗΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΣ
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
Η δημοτική παράταξη «Θεσσαλονίκη-ανοιχτή πόλη» σας προσκαλεί το Σάββατο 16-10-2010, στις 6:30΄μ.μ. στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του νέου Δημαρχείου - Β. Όλγας με Γ΄ Σεπτεμβρίου - στην παρουσίαση του ψηφοδελτίου των υποψηφίων δημοτικών της συμβούλων, καθώς και των συμβούλων των Δημοτικών Κοινοτήτων (πρώην διαμερισμάτων) του Δήμου Θεσσαλονίκης.
ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ «Θεσσαλονίκη- Ανοιχτή Πόλη»
Γωνία-Τσιμισκή 115
Τηλ/FAX: 2310253330, 2310276414
e-mail: thessaloniki.anoixtipoli@gmail.com
Τηλέφωνα επικοινωνίας:
Μηταφίδης Τριαντάφυλλος 6974016884
Γραφείο τύπου
Αρβανίτης Λευτέρης 6944846838, 6976950490
ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ
«ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ-ΑΝΟΙΧΤΗ ΠΟΛΗ»
ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΜΗΤΑΦΙΔΗΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΣ
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
Η δημοτική παράταξη «Θεσσαλονίκη-ανοιχτή πόλη» σας προσκαλεί το Σάββατο 16-10-2010, στις 6:30΄μ.μ. στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του νέου Δημαρχείου - Β. Όλγας με Γ΄ Σεπτεμβρίου - στην παρουσίαση του ψηφοδελτίου των υποψηφίων δημοτικών της συμβούλων, καθώς και των συμβούλων των Δημοτικών Κοινοτήτων (πρώην διαμερισμάτων) του Δήμου Θεσσαλονίκης.
ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ «Θεσσαλονίκη- Ανοιχτή Πόλη»
Γωνία-Τσιμισκή 115
Τηλ/FAX: 2310253330, 2310276414
e-mail: thessaloniki.anoixtipoli@gmail.com
Τηλέφωνα επικοινωνίας:
Μηταφίδης Τριαντάφυλλος 6974016884
Γραφείο τύπου
Αρβανίτης Λευτέρης 6944846838, 6976950490
10/10/10
Περιφερειακές & Δημοτικές Εκλογές 2010 - - Δήμος Θεσσαλονίκης: "Θεσσαλονίκη - Ανοιχτή Πόλη "
ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ
Θεσσαλονίκη - ανοιχτή πόλη
Η Θεσσαλονίκη είναι μια πόλη με αδιάλειπτη ιστορία από την ίδρυσή της (315 π.Χ.) μέχρι σήμερα. Ιστορία σημαντική με κύρια χαρακτηριστικά το ότι αποτέλεσε εμπορικό και πολιτιστικό σταυροδρόμι ανατολής και δύσης αλλά και μήτρα κοινωνικών κινημάτων με πιο σημαντικά αυτό των ζηλωτών (Κομμούνα Θεσσαλονίκης 1342-1349) και της Φεντερασιόν στις αρχές του 20ου αιώνα.
Ως πόλη, η Θεσσαλονίκη αντιμετωπίζει όλα τα προβλήματα των σύγχρονων ελληνικών πόλεων. Η ανεξέλεγκτη οικοδόμηση, η ραγδαία και άναρχη επέκταση του δομημένου χώρου, η εμπορευματοποίηση των δημόσιων χώρων, των υποδομών και των κοινωνικών υπηρεσιών δημοσίου οφέλους (ιδιαίτερα στους τομείς της παιδείας, της υγείας και της κοινωνικής πρόνοιας) επιδεινώνουν την ποιότητα ζωής των κατοίκων της. Η Θεσσαλονίκη κατέχει τη θλιβερή πρωτιά της ευρωπαϊκής πόλης με το μικρότερο ποσοστό πρασίνου ανά κάτοικο. Επιπλέον η έλλειψη αξιόπιστων μέσων μαζικής μεταφοράς και ιδιαίτερα μέσων σταθερής τροχιάς έχουν οδηγήσει στην καταδυνάστευση της πόλης από τα Ι.Χ. αυτοκίνητα και στην ουσιαστική κατάργηση των δικαιωμάτων των πεζών και ιδιαίτερα των Α.Μ.Ε.Α.
Ακόμη και ο Θερμαϊκός κόλπος, το θαλάσσιο μέτωπο της πόλης, που τόσο υμνήθηκε από τους ποιητές, εξακολουθεί να αποτελεί εστία ρύπανσης και δυσοσμίας, παραμένει αναξιοποίητος στην κατεύθυνση επίλυσης του κυκλοφοριακού προβλήματος (θαλάσσια συγκοινωνία) ενώ είναι γνωστά τα σχέδια για την κατασκευή υποθαλάσσιας αρτηρίας (που ματαιώθηκε με τον αγώνα των κατοίκων της πόλης) και την εμπορική «αξιοποίησή» του με την κατασκευή χώρων στάθμευσης πλωτών σκαφών ή πολυτελών χώρων εστίασης (σχέδια στα οποία είμαστε αντίθετοι και θα αγωνιστούμε για να μην υλοποιηθούν).
Μετά την κατάρρευση των χωρών του «υπαρκτού σοσιαλισμού», προβλήθηκε από την πολιτική και κοινωνική ελίτ της πόλης, η μεγάλη ιδέα της «Θεσσαλονίκης-Μητρόπολης των Βαλκανίων». Αντί για αυτό, η Θεσσαλονίκη μετατράπηκε από κέντρο της παραγωγικής βάσης της ελληνικής οικονομίας που ήταν μέχρι το 1990, σε πρωτεύουσα των ανέργων και των ημιαπασχολούμενων. Η τωρινή κρίση επιδεινώνει ακόμη περισσότερο την κατάσταση με το κλείσιμο δεκάδων μεταποιητικών μονάδων (ενδεικτικά αναφέρονται : AMYLUM/BIAMYΛ, Β.Φ.Λ., SIEMENS, κατάρρευση των κλωστοϋφαντουργικών μονάδων) και εκατοντάδων εμπορικών καταστημάτων.
Το κέντρο της Θεσσαλονίκης αντανακλά τη σημερινή κρίση και τις εντεινόμενες ανισότητες της ελληνικής κοινωνίας με αρκετά έντονο τρόπο (και μόνο το στοιχείο των αντικειμενικών αξιών των ακινήτων είναι εύγλωττο) αλλά και τις επιπτώσεις της κρίσης με τα κλειστά καταστήματα και την κυριαρχία των επιχειρήσεων «μαύρης» εργασίας (ψυχαγωγίας, εστίασης αλλά και πολυκαταστήματα).
Σε αυτό συνυπάρχουν οι «ιστορικές» αστικές οικογένειες (με παρουσία στην πόλη άνω των 100 χρόνων) αλλά και πρόσφυγες και μετανάστες/ τριες (κύρια από τα βαλκάνια και τις χώρες της πρώην Σ.Ε.) οι οποίοι/ες ζουν σε διαρκώς επιδεινούμενες συνθήκες που λίγο απέχουν από το να χαρακτηρισθούν «γκέτο».
ΤΟ ΤΟΠΙΟ ΤΩΝ ΔΗΜΟΤΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ
Οι εκλογές στο δήμο Θεσσαλονίκης θα διεξαχθούν σε ένα έντονο συγκρουσιακό κοινωνικό και πολιτικό τοπίο που το ορίζουν :
Α. Τα μέτρα της κυβέρνησης, το Μνημόνιο, η επιτήρηση και η κηδεμονία από την Ε.Ε., την ΕΚΤ και το ΔΝΤ, εντάσσονται σε μια γενικότερη επίθεση των δυνάμεων του διεθνούς κεφαλαίου εναντίον του εισοδήματος και των κατακτήσεων του κόσμου της εργασίας με αφορμή και πρόσχημα την κρίση.
Ο κόσμος της εργασίας καλείται να πληρώσει το κόστος της κρίσης για την οποία ο ίδιος δεν έχει καμία απολύτως ευθύνη.
Τα μέτρα αυτά:
• κατεδαφίζουν πλήρως το κοινωνικό κράτος και οδηγούν με βεβαιότητα τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους και τη μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού σε κατάσταση φτώχειας.
• καταργούν το δημόσιο και κοινωνικό χαρακτήρα της ασφάλισης και ανοίγουν το δρόμο στην ιδιωτική ασφάλιση.
• οδηγούν τη χώρα σε πρωτοφανή ύφεση και αυξάνουν δραματικά την ανεργία, που πλήττει ιδιαίτερα τους νέους.
• ελαστικοποιούν τους όρους και τις σχέσεις εργασίας και μετατρέπουν τους εργαζόμενους σε όμηρους της εργοδοσίας.
• ιδιωτικοποιούν και ξεπουλάνε το δημόσιο πλούτο και νευραλγικούς τομείς της οικονομίας και της κοινωνίας.
• παραβιάζουν σε πολλά σημεία το Σύνταγμα.
Αντιδρώντας άμεσα σε αυτή την πρωτοφανή επίθεση εναντίον των λαϊκών τάξεων προτείναμε στο δημοτικό συμβούλιο μια πρώτη σειρά μέτρων στήριξης των πολιτών που πλήττονται από την κρίση:
1. Απαλλαγή των ανέργων από τα δημοτικά τέλη
2. Κατάργηση των τροφείων στους βρεφονηπιακούς σταθμούς και των συνδρομών στα προγράμματα των Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου, β. Διευκόλυνση των εργαζόμενων και ανέργων γυναικών με την ανάπτυξη προγραμμάτων δημιουργικής απασχόλησης τις απογευματινές ώρες.
3. Σύσταση γραφείου ανέργων σε συνεργασία με τον ΟΑΕΔ, ώστε να βοηθούνται οι άνεργοι στην ανεύρεση εργασίας ή να εντάσσονται σε επιδοτούμενα προγράμματα επαγγελματικής κατάρτισης.
4. Καμιά απόλυση εργαζόμενου από το δήμο μετά την ψήφιση του «Καλλικράτη».
5. Δωρεάν πρόσβαση των ανασφάλιστων στην πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας των ΙΚΑ και ΕΣΥ
6. Προώθηση-ενίσχυση εναλλακτικών μορφών οικονομίας (π.χ. ανοιχτά παζάρια) και κοινωνικής επιχειρηματικότητας, με στόχο τη διευκόλυνση των ανέργων και των απόρων. Διεύρυνση των σημερινών δομών και δημιουργία νέων (π.χ. κοινωνικού παντοπωλείου, κοινωνικού φαρμακείου, συσσίτια για απόρους κ.ά.)
7. Ενίσχυση με προσωπικό των υπηρεσιών υποστήριξης ευπαθών κοινωνικών ομάδων με τη μετακίνηση δημοτικών υπαλλήλων που υπηρετούν ως υπεράριθμοι π.χ. σε γραφεία δημοσίων σχέσεων, γραφεία επικοινωνίας.
8. Αναστολή πληρωμής των χρεών προς τον δήμο -χωρίς προσαυξήσεις- των ανέργων και απόρων συμπολιτών μας που δηλώνουν αδυναμία εξόφλησής τους.
9. Να αποφασίσει η ΤΕΔΚ τη μείωση κατά 50% του εισιτηρίου εισόδου στους Δημοτικούς Κινηματογράφους-παραστάσεις, συναυλίες, κλπ. που γίνονται υπό την αιγίδα των ΟΤΑ.
10. Έκδοση «Κάρτας Κοινωνικής Αλληλεγγύης» με δικαιούχους τους: συνταξιούχους του ΟΓΑ, Δικαιούχους του ΕΚΑΣ, Απόρους της Πρόνοιας, τρίτεκνες, πολύτεκνες, μονογονεϊκές οικογένειες και ΑΜΕΑ. Οι κάτοχοι της «Κάρτας Κοινωνικής Αλληλεγγύης» θα μπορούν να αγοράζουν προϊόντα και υπηρεσίες σε προσιτές τιμές ή με έκπτωση, ύστερα από συμφωνία του οικείου Δήμου με τους εκπροσώπους της τοπικής αγοράς. Η τελευταία θα πρέπει να στηριχτεί με μέτρα και πρωτοβουλίες, όπως π.χ. με την πλήρη απαλλαγή από δημοτικά τέλη για τρία χρόνια των νέων επιχειρήσεων που θα έχουν ως έδρα τη Θεσσαλονίκη.
11. Υπογραφή ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗΣ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ μεταξύ του Δήμου Θεσσαλονίκης και του Δήμου Θέρμης, ώστε, αντί συμβολικού ενοικίου που θα καταβάλλει ο πρώτος στο δεύτερο, να εξακολουθήσει να λειτουργεί ο Ξενώνας του Κέντρου Υποδοχής Προσφύγων, στην οδό Φιλίππου 26 και Σιατίστης.
Β. Η συντηρητική μεταρρύθμιση στη Διοίκηση του Κράτους με το νόμο «Καλλικράτης» είναι οργανικά δεμένη με το «Μνημόνιο» που υπέγραψε η κυβέρνηση με το Δ.Ν.Τ., την Ε.Ε και την Ε.Κ.Τ. Περιλαμβάνεται στα βασικά σημεία του «προγράμματος σταθερότητας και ανάπτυξης». Το μέτωπο στην κυβερνητική πολιτική δεν είναι λοιπόν εξωτερικό ως προς την αυτοδιοίκηση.
Ο Καλλικράτης δεν επιδιώκει μόνον έναν αυταρχικό εκσυγχρονισμό της κρατικής διοίκησης και την αποκλειστική νομή της από τον δικομματισμό, συρρικνώνοντας και τις ελάχιστες προϋποθέσεις αυτο-διοίκησης, αλλά εντάσσεται, επίσης, στο πλαίσιο της δραστικής περικοπής των δημόσιων κοινωνικών δαπανών – του κοινωνικού κράτους, με υποχρηματοδότηση υπηρεσιών και έργων, που οδηγεί στην κατάρρευσή του και την υποστελέχωση, η οποία συντείνει στην κατάρρευση, εξωθώντας στην ανεργία δεκάδες χιλιάδες σημερινών εργαζομένων στους δήμους και τις νομαρχίες.
Η κατάλυση της αυτοδιοίκησης και της συμμετοχής προκύπτει καταφανώς και από το ληστρικό πλειοψηφικό εκλογικό σύστημα και τις προϋποθέσεις υποψηφιότητας που θέτει για τους δήμους. Αποκλείονται, όχι μόνον, ομάδες ενεργών πολιτών, αλλά και κάθε πολιτική δύναμη που δεν διαθέτει σήμερα το μέγεθος για να συγκροτήσει τα ζητούμενα ψηφοδέλτια. Το σύστημα αυτό είναι πολύ πιο αντιδημοκρατικό από των εθνικών εκλογών και εμπεριέχει διατάξεις που είναι σαφώς αντισυνταγματικές. Ο τρόπος συγκρότησης των αιρετών οργάνων είναι, επίσης, εξαιρετικά συγκεντρωτικός και αυταρχικός. Επαναλαμβάνεται το πρωθυπουργικό μοντέλο του κεντρικού κράτους, η εκτελεστική εξουσία καθίσταται πανίσχυρη και ανεξέλεγκτη, τα τοπικά κοινοβούλια είναι ανίσχυρα θεσμικά και η ελάσσων αντιπολίτευση αποκλεισμένη.
Η ΔΕΞΙΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ
Στο δήμο Θεσσαλονίκης, η δεξιά διοίκηση, που ελέγχει τον δήμο για 25 χρόνια περίπου, ευθύνεται για τη συνολική υποβάθμιση της ποιότητας ζωής, για τα έντονα κυκλοφοριακά προβλήματα, για την ανυπαρξία δομών αλληλεγγύης και για την κλεπτοκρατική διαχείριση των δημόσιων πόρων. Την ώρα που η θέση των λαϊκών στρωμάτων, ιδιαίτερα των νέων, επιδεινώνεται από την ανεργία, την υποαπασχόληση, την ασύστολη κερδοσκοπία των υπηρεσιών κοινής ωφέλειας (Ε.Υ.Α.Θ., Δ.Ε.Η.), την υποβάθμιση των δημόσιων υπηρεσιών (παιδεία, υγεία, κοινωνική πρόνοια), η δημοτική αρχή αναλώνεται σε φαραωνικά έργα (νέο δημαρχείο) και σε έργα βιτρίνας, αδυνατώντας να δώσει λύσεις ακόμη και στο πρόβλημα των σκουπιδιών (ολοκλήρωση έργων ΧΥΤΑ Μαυροράχης). Ο Δήμος λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, προσφέρει ελάχιστες κοινωνικές υπηρεσίες και διαθέτει περιορισμένες κοινωνικές υποδομές. Έχει παραιτηθεί από την παροχή κοινωνικών εξυπηρετήσεων και τις διαδικασίες συλλογικής κατανάλωσης που καλύπτουν βασικές ανάγκες, που αποτελούν προνομιακά πεδία της τοπικής αυτοδιοίκησης και δεν έχει καμιά πολιτική για την αύξηση της απασχόλησης.
Η δημοτική αρχή της Θεσσαλονίκης ασκεί, στο πλαίσιο των αποκεντρωμένων δραστηριοτήτων και των ανεπαρκών πόρων που διαχειρίζεται, την ίδια πολιτική με το κεντρικό κράτος, στη βάση της δικομματικής συναίνεσης και της παντοκρατορίας του νεοφιλελευθερισμού. Προσπαθεί να καλύψει τις αδυναμίες και τις ανεπάρκειές της συμμετέχοντας στην καλλιέργεια (μαζί με τον νομάρχη και τον μητροπολίτη) εθνικιστικών και ρατσιστικών αντιλήψεων που δυσφημούν την ιστορία της πόλης αλλά και τους σημερινούς κατοίκους της.
Απέναντι στο δημαρχοκεντρικό μοντέλο διοίκησης του Δήμου και τον αντιδημοκρατικό κανονισμό λειτουργίας του Δημοτικού Συμβουλίου με τους παράλληλους μονόλογους και την απαγόρευση «σχολιασμού»(!) των ανακοινώσεων που γίνονται από το βήμα, προτείναμε και προτείνουμε ένα σχέδιο Κανονισμού που δίνει προτεραιότητα στις παρεμβάσεις και στα προβλήματα των πολιτών, αξιοποιώντας και την πείρα των άλλων δήμων της χώρας, όπως π.χ. της Καισαριανής, αλλά και άλλων χωρών της Ευρώπης, π.χ. της Σεβίλης (π.χ. Συμμετοχικός Προϋπολογισμός) ή του Μπιλμπάο.
ΤΑ ΘΕΛΟΥΜΕ ΟΛΑ!
Από το μανιφέστο της Παρισινής Κομμούνας (19/04/1871)
«…Τι ζητάμε; Την οργάνωση και στερέωση της Δημοκρατίας. Την απόλυτη αυτονομία της Αυτοδιοίκησης, απλωμένης σε όλες τις περιοχές της Γαλλίας, με τη διασφάλιση, ολοκλήρωση των δικαιωμάτων του κάθε δήμου και της κάθε κοινότητας. Την κατοχύρωση των δικαιωμάτων του κάθε Γάλλου, σαν ανθρώπου, πολίτη και εργαζόμενου…».
Από το αντιστασιακό Σύνταγμα της ΠΕΕΑ
(1ο ψήφισμα στις Κορυσχάδες 30/07/1944):
«Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό και ασκούνται από το Λαό. Η Αυτοδιοίκηση και η Λαϊκή Δικαιοσύνη είναι θεμελιώδεις θεσμοί του δημόσιου βίου των Ελλήνων».
Ανρί Λεφέβρ, Μάης 1968
«Το δικαίωμα στην πόλη δεν εξαντλείται στο αίτημα για τη χωρίς διακρίσεις πρόσβαση όλων στα αγαθά και τις υπηρεσίες που προσφέρει η πόλη. Δεν είναι απλώς η δίκαιη αναδιανομή των εισοδημάτων και του αστικού χώρου. Αναφέρεται σε μια διαφορετική κοινωνία πόλης, στην ανάδειξη της πόλης ως έργο που παράγουν συλλογικά οι κάτοικοί της. Η πόλη-έργο, ως δυναμική συνθήκη ζωής, συμβάλλει στην ανθρώπινη χειραφέτηση, αποτελεί ταυτόχρονα προϋπόθεση και σύνοψη ενός νέου ανθρωπισμού.»
Αρνούμενοι/ες να συμβιβαστούμε με τη σημερινή πραγματικότητα, όλοι και όλες που μοιραζόμαστε ένα κοινό όραμα για μια αξιοβίωτη πόλη και μια αξιοπρεπή καθημερινή ζωή, που θέλουμε μια ανοιχτή, αλληλέγγυα και δημοκρατική πόλη χωρίς αποκλεισμούς, με ισότητα ανάμεσα στα δύο φύλα, αναλαμβάνουμε κοινή πρωτοβουλία για μια νέα, ριζοσπαστική αυτοδιοικητική παρέμβαση στον δήμο Θεσσαλονίκης.
Θέλουμε να εδραιώσουμε το ανθρώπινο πρόσωπο της πόλης, να εδραιώσουμε την κοινωνική αλληλεγγύη και να διεκδικήσουμε/ επιβάλλουμε τη συμμετοχή των πολιτών, ανδρών και γυναικών, στους αυτοδιοικητικούς θεσμούς (με εργαλεία τον συμμετοχικό σχεδιασμό και προϋπολογισμό), στη λήψη των αποφάσεων για τα θέματα που τους/ τις αφορούν (με τη θεσμοθέτηση τοπικών δημοψηφισμάτων) και στον έλεγχο της δημοτικής πολιτικής. Θέλουμε να στηρίξουμε και να συμβάλλουμε στον πολλαπλασιασμό των αυτόνομων κοινωνικών αντιστάσεων.
Η δράση μας δεν ξεκινά σήμερα. Έχουμε βρεθεί μαζί στους αγώνες που δώσαμε για την αποτροπή της ιδιωτικοποίησης της Ε.Υ.Α.Θ. και του Ο.Λ.Θ., για τη μείωση των τιμών του φυσικού αερίου και των εισιτηρίων του Ο.Α.Σ.Θ., στους μικρούς και μεγάλους αγώνες ενάντια στην κατασκευή της υποθαλάσσιας αρτηρίας, για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής στην πόλη, για την υπεράσπιση των δημόσιων χώρων και αγαθών. Διεκδικήσαμε χώρους που ανήκουν στο δημόσιο ή την εκκλησία προκειμένου να καλυφθούν ανάγκες σχολικής και προσχολικής κτιριακής υποδομής.
Υπερασπιστήκαμε τα μνημεία της πόλης μας, όπως οι Μύλοι Αλατίνι, το Φιξ, ο Λευκός Πύργος, η Υφανέτ κλπ, και προτείναμε τη θέσπιση νόμου για την προστασία του χώρου που τα περιβάλλει.
Mετά πλέον και την πανηγυρική ετυμηγορία του ΣτΕ, οι «ΑΛΕΥΡΟΜΥΛΟΙ ΑΛΛΑΤΙΝΗ» πρέπει να απαλλοτριωθούν από το Δήμο Θεσσαλονίκης και να μετατραπούν σε πολιτιστικό κέντρο-μουσείο της βιομηχανικής κληρονομιάς της πόλης. Μπορούν επίσης να φιλοξενήσουν ένα αρχείο για την Κοινωνική Ιστορία της Θεσσαλονίκης ή ένα συναφές προς το χώρο θεματικό σχολικό συγκρότημα - σε μια περιοχή μάλιστα που «αναστενάζει» από την έλλειψη σχολικής στέγης – το οποίο θα μπορούσε να ενταχθεί στο «Δίκτυο σχολείων για τη Βιομηχανική Κληρονομιά».
Αντισταθήκαμε στην παράδοση της παραλίας σε επιχειρηματικά συμφέροντα (π.χ. Bungalow White, πλωτά πάρκινγκ, μαρίνες στο Θερμαϊκό, «Γιοτ μπαρ-ρεστοραν» στην πρασιά του ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΠΑΛΑΣ).
Πορευτήκαμε μαζί στους δρόμους της πόλης, συμμετέχοντας στις μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις ενάντια στο μνημόνιο και την κατεδάφιση της κοινωνικής ασφάλισης. Δώσαμε αγώνες για την υπεράσπιση των πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων των μεταναστών και των προσφύγων (με χαρακτηριστική την περίπτωση του Ξενώνα / Κέντρου υποδοχής προσφύγων) και όλων όσων διώκονται για τις πεποιθήσεις τους.
Θεωρούμε κορυφαία μας παρέμβαση την υιοθέτηση της πρότασής μας -και παρά την ανιστόρητη, αρχικά, άρνηση της πλειοψηφίας της Διοίκησης του Δήμου- για την ένταξη της Θεσσαλονίκης στο «Δίκτυο Μαρτυρικών Πόλεων και Χωριών 1940-1944», καθώς εξοντώθηκαν σχεδόν όλοι οι εβραϊκής καταγωγής και Ρομά συμπολίτες μας στα ναζιστικά στρατόπεδα.
Επειδή «πόλη είναι οι άνθρωποί της» (Σέξπιρ), στο ημερολόγιο-ΟΙΚΟΛΟΓΙΟ 2010, καρπός συλλογικής δουλειάς, καταγράψαμε τη ζωή και την «ψυχή» αυτής της πόλης, τις «αιχμαλωτίσαμε» μέσα στα κείμενα και τις φωτογραφίες των ανθρώπων της.
Απευθυνόμαστε:
• Σε όσους/ες συμμερίζονται την προτεραιότητα του αγώνα για την ανατροπή του «Μνημονίου» και του νόμου «Καλλικράτης», γιατί συνδέεται άμεσα με τον αγώνα μας για έναν δήμο που να εξυπηρετεί τις πραγματικές ανάγκες των κατοίκων του.
• Σε όσους/ες υπερασπίζονται την πόλη, το φυσικό περιβάλλον, την ιστορική μνήμη, τις κοινωνικές υποδομές και τη συλλογική χρήση του χώρου και των κοινωφελών υπηρεσιών, απέναντι στην επέλαση της εμπορευματοποίησης και του κέρδους.
• Σε όσους/ες απορρίπτουν τον κυνισμό των υποστηρικτών της ελεύθερης αγοράς και έχουν ως πρώτη προτεραιότητα την αναδιανομή των πόρων υπέρ των υποβαθμισμένων περιοχών και των αδύναμων κοινωνικά ομάδων και ατόμων, που ο αριθμός τους μεγαλώνει καθημερινά λόγω της κρίσης και των μέτρων του μνημονίου.
• Σε όσους/ες υφίστανται διακρίσεις λόγω εθνότητας, φύλου, θρησκείας, πολιτιστικών διαφορών, ηλικίας, αναπηρίας ή σεξουαλικού προσανατολισμού.
• Σε όσους/ες δυσφορούν απέναντι στα κυρίαρχα πρότυπα και θέλουν να διατηρήσουν την ιδιότητα του πολίτη, όχι να μετατραπούν σε πελάτες-καταναλωτές.
• Σε όσους/ες υπηρετούν το δημόσιο χώρο και την πολιτική και θεωρούν «ουκ απράγμονα αλλ΄ αχρείον» («όχι φιλήσυχο αλλά άχρηστο», σύμφωνα με τη ρήση του Περικλή στον Επιτάφιο) αυτόν που δεν ασχολείται με τις δημόσιες υποθέσεις – τα κοινά.
• Σε όσους/ ες αγωνίζονται για τη δημοκρατία στην πόλη, για τη συμμετοχή με ουσιαστικά δικαιώματα των πολιτών στους θεσμούς και την αυτονομία των κοινωνικών κινημάτων.
• Σε όσους/ες νοιώθουν τη νοημοσύνη τους να υποτιμάται όταν η ανάγκη αλλαγής σελίδας στην πόλη επαφίεται στους επιχειρηματίες ή παραπέμπεται στην (εκ θαύματος;) εγκαθίδρυση του σοσιαλισμού.
• Στις κοινωνικές οργανώσεις και συλλογικότητες που εμπλέκονται στα θέματα της πόλης, που θέτουν αιτήματα ή τις αφορούν οι πολιτικές του δήμου.
• Στις επιτροπές κατοίκων που πήραν, πολλές φορές, την πόλη στα χέρια τους.
• Στις εργαζόμενες και τους εργαζόμενους του δήμου που έχουν να αντιμετωπίσουν τις επιπτώσεις από την εφαρμογή του «Μνημονίου», την κατάργηση της κοινωνικής ασφάλισης αλλά και την εφαρμογή του «Καλλικράτη».
• Στις νέες και τους νέους που οραματίζονται και αγωνίζονται για ένα ανθρώπινο μέλλον σε μια ανθρώπινη πόλη.
• Στις αριστερές, οικολογικές και κινηματικές πολιτικές οργανώσεις και συλλογικότητες.
• Σε όλους και όλες που πιστεύουν ότι πόλη είναι οι άνθρωποί της και δεν αναγνωρίζουν τους εαυτούς τους στην καθημερινότητα, έτσι όπως τη διαμόρφωσαν οι προηγούμενες συντηρητικές διοικήσεις του δήμου.
• Σε όλους και όλες που επιλέγουν να αντιστέκονται, να διεκδικούν και να ζουν σε μια ΑΝΟΙΧΤΗ πόλη.
H προσεχής αυτοδιοικητική μάχη έχει αναπόφευκτα και χαρακτήρα ιδεολογικής αναμέτρησης για τη φυσιογνωμία της Θεσσαλονίκης: από τη μία, μια πόλη φοβική, συμπλεγματική, παγιδευμένη στις εθνικιστικές ιδεοληψίες, τη θεοκρατία και τη διαφθορά. Από την άλλη, μια πόλη πολυπολιτισμική, δημοκρατική, «ανοικτό παράθυρο» στον κόσμο.
Η αφύπνιση της πολυπολιτισμικής συνείδησης της πόλης δεν είναι ούτε ζήτημα φολκλόρ ούτε ένας ρομαντικός κοσμοπολιτισμός που αναπολεί «περασμένα μεγαλεία». Είναι επιτακτική ανάγκη, καθώς οι οικονομικοί μετανάστες και οι πρόσφυγες που συνέρρευσαν στην πόλη και ενσαρκώνουν τη νέα πολυπολιτισμικότητα, την «ευλογία» του διαφορετικού, αντιμετωπίζονται από το «μπαγιάτικο» εθνικιστικό της κατεστημένο ως απειλή.
Η ιδεολογική αυτή αναμέτρηση έχει ήδη αρχίσει, καθώς το εθνο-θρησκευτικό κατεστημένο της πόλης επιδιώκει να προσδώσει εθνικιστικό χαρακτήρα στις εκδηλώσεις για το ιωβηλαίο της πόλης το 2012.
Δεν είναι τυχαίο ότι ο απερχόμενος δήμαρχος, η «δεξιά του Κυρίου», καθώς και οι υποψήφιοι δήμαρχοι της ακροδεξιάς πολεμούν με φανατισμό οποιασδήποτε συμβιβαστική λύση για την ονομασία της FYROM.
Δεν είναι τυχαίο επίσης ότι μέλη κινήσεων πολιτών έχουν γίνει στόχος γκεμπελικών επιθέσεων από εθνικιστικά μπλογκς, επειδή ζητούν τη φορολόγηση της Εκκλησίας και την απόδοση των οικοπέδων που κατέχει για την κατασκευή σχολείων.
Θεσσαλονίκη - ανοιχτή πόλη
Η Θεσσαλονίκη είναι μια πόλη με αδιάλειπτη ιστορία από την ίδρυσή της (315 π.Χ.) μέχρι σήμερα. Ιστορία σημαντική με κύρια χαρακτηριστικά το ότι αποτέλεσε εμπορικό και πολιτιστικό σταυροδρόμι ανατολής και δύσης αλλά και μήτρα κοινωνικών κινημάτων με πιο σημαντικά αυτό των ζηλωτών (Κομμούνα Θεσσαλονίκης 1342-1349) και της Φεντερασιόν στις αρχές του 20ου αιώνα.
Ως πόλη, η Θεσσαλονίκη αντιμετωπίζει όλα τα προβλήματα των σύγχρονων ελληνικών πόλεων. Η ανεξέλεγκτη οικοδόμηση, η ραγδαία και άναρχη επέκταση του δομημένου χώρου, η εμπορευματοποίηση των δημόσιων χώρων, των υποδομών και των κοινωνικών υπηρεσιών δημοσίου οφέλους (ιδιαίτερα στους τομείς της παιδείας, της υγείας και της κοινωνικής πρόνοιας) επιδεινώνουν την ποιότητα ζωής των κατοίκων της. Η Θεσσαλονίκη κατέχει τη θλιβερή πρωτιά της ευρωπαϊκής πόλης με το μικρότερο ποσοστό πρασίνου ανά κάτοικο. Επιπλέον η έλλειψη αξιόπιστων μέσων μαζικής μεταφοράς και ιδιαίτερα μέσων σταθερής τροχιάς έχουν οδηγήσει στην καταδυνάστευση της πόλης από τα Ι.Χ. αυτοκίνητα και στην ουσιαστική κατάργηση των δικαιωμάτων των πεζών και ιδιαίτερα των Α.Μ.Ε.Α.
Ακόμη και ο Θερμαϊκός κόλπος, το θαλάσσιο μέτωπο της πόλης, που τόσο υμνήθηκε από τους ποιητές, εξακολουθεί να αποτελεί εστία ρύπανσης και δυσοσμίας, παραμένει αναξιοποίητος στην κατεύθυνση επίλυσης του κυκλοφοριακού προβλήματος (θαλάσσια συγκοινωνία) ενώ είναι γνωστά τα σχέδια για την κατασκευή υποθαλάσσιας αρτηρίας (που ματαιώθηκε με τον αγώνα των κατοίκων της πόλης) και την εμπορική «αξιοποίησή» του με την κατασκευή χώρων στάθμευσης πλωτών σκαφών ή πολυτελών χώρων εστίασης (σχέδια στα οποία είμαστε αντίθετοι και θα αγωνιστούμε για να μην υλοποιηθούν).
Μετά την κατάρρευση των χωρών του «υπαρκτού σοσιαλισμού», προβλήθηκε από την πολιτική και κοινωνική ελίτ της πόλης, η μεγάλη ιδέα της «Θεσσαλονίκης-Μητρόπολης των Βαλκανίων». Αντί για αυτό, η Θεσσαλονίκη μετατράπηκε από κέντρο της παραγωγικής βάσης της ελληνικής οικονομίας που ήταν μέχρι το 1990, σε πρωτεύουσα των ανέργων και των ημιαπασχολούμενων. Η τωρινή κρίση επιδεινώνει ακόμη περισσότερο την κατάσταση με το κλείσιμο δεκάδων μεταποιητικών μονάδων (ενδεικτικά αναφέρονται : AMYLUM/BIAMYΛ, Β.Φ.Λ., SIEMENS, κατάρρευση των κλωστοϋφαντουργικών μονάδων) και εκατοντάδων εμπορικών καταστημάτων.
Το κέντρο της Θεσσαλονίκης αντανακλά τη σημερινή κρίση και τις εντεινόμενες ανισότητες της ελληνικής κοινωνίας με αρκετά έντονο τρόπο (και μόνο το στοιχείο των αντικειμενικών αξιών των ακινήτων είναι εύγλωττο) αλλά και τις επιπτώσεις της κρίσης με τα κλειστά καταστήματα και την κυριαρχία των επιχειρήσεων «μαύρης» εργασίας (ψυχαγωγίας, εστίασης αλλά και πολυκαταστήματα).
Σε αυτό συνυπάρχουν οι «ιστορικές» αστικές οικογένειες (με παρουσία στην πόλη άνω των 100 χρόνων) αλλά και πρόσφυγες και μετανάστες/ τριες (κύρια από τα βαλκάνια και τις χώρες της πρώην Σ.Ε.) οι οποίοι/ες ζουν σε διαρκώς επιδεινούμενες συνθήκες που λίγο απέχουν από το να χαρακτηρισθούν «γκέτο».
ΤΟ ΤΟΠΙΟ ΤΩΝ ΔΗΜΟΤΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ
Οι εκλογές στο δήμο Θεσσαλονίκης θα διεξαχθούν σε ένα έντονο συγκρουσιακό κοινωνικό και πολιτικό τοπίο που το ορίζουν :
Α. Τα μέτρα της κυβέρνησης, το Μνημόνιο, η επιτήρηση και η κηδεμονία από την Ε.Ε., την ΕΚΤ και το ΔΝΤ, εντάσσονται σε μια γενικότερη επίθεση των δυνάμεων του διεθνούς κεφαλαίου εναντίον του εισοδήματος και των κατακτήσεων του κόσμου της εργασίας με αφορμή και πρόσχημα την κρίση.
Ο κόσμος της εργασίας καλείται να πληρώσει το κόστος της κρίσης για την οποία ο ίδιος δεν έχει καμία απολύτως ευθύνη.
Τα μέτρα αυτά:
• κατεδαφίζουν πλήρως το κοινωνικό κράτος και οδηγούν με βεβαιότητα τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους και τη μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού σε κατάσταση φτώχειας.
• καταργούν το δημόσιο και κοινωνικό χαρακτήρα της ασφάλισης και ανοίγουν το δρόμο στην ιδιωτική ασφάλιση.
• οδηγούν τη χώρα σε πρωτοφανή ύφεση και αυξάνουν δραματικά την ανεργία, που πλήττει ιδιαίτερα τους νέους.
• ελαστικοποιούν τους όρους και τις σχέσεις εργασίας και μετατρέπουν τους εργαζόμενους σε όμηρους της εργοδοσίας.
• ιδιωτικοποιούν και ξεπουλάνε το δημόσιο πλούτο και νευραλγικούς τομείς της οικονομίας και της κοινωνίας.
• παραβιάζουν σε πολλά σημεία το Σύνταγμα.
Αντιδρώντας άμεσα σε αυτή την πρωτοφανή επίθεση εναντίον των λαϊκών τάξεων προτείναμε στο δημοτικό συμβούλιο μια πρώτη σειρά μέτρων στήριξης των πολιτών που πλήττονται από την κρίση:
1. Απαλλαγή των ανέργων από τα δημοτικά τέλη
2. Κατάργηση των τροφείων στους βρεφονηπιακούς σταθμούς και των συνδρομών στα προγράμματα των Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου, β. Διευκόλυνση των εργαζόμενων και ανέργων γυναικών με την ανάπτυξη προγραμμάτων δημιουργικής απασχόλησης τις απογευματινές ώρες.
3. Σύσταση γραφείου ανέργων σε συνεργασία με τον ΟΑΕΔ, ώστε να βοηθούνται οι άνεργοι στην ανεύρεση εργασίας ή να εντάσσονται σε επιδοτούμενα προγράμματα επαγγελματικής κατάρτισης.
4. Καμιά απόλυση εργαζόμενου από το δήμο μετά την ψήφιση του «Καλλικράτη».
5. Δωρεάν πρόσβαση των ανασφάλιστων στην πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας των ΙΚΑ και ΕΣΥ
6. Προώθηση-ενίσχυση εναλλακτικών μορφών οικονομίας (π.χ. ανοιχτά παζάρια) και κοινωνικής επιχειρηματικότητας, με στόχο τη διευκόλυνση των ανέργων και των απόρων. Διεύρυνση των σημερινών δομών και δημιουργία νέων (π.χ. κοινωνικού παντοπωλείου, κοινωνικού φαρμακείου, συσσίτια για απόρους κ.ά.)
7. Ενίσχυση με προσωπικό των υπηρεσιών υποστήριξης ευπαθών κοινωνικών ομάδων με τη μετακίνηση δημοτικών υπαλλήλων που υπηρετούν ως υπεράριθμοι π.χ. σε γραφεία δημοσίων σχέσεων, γραφεία επικοινωνίας.
8. Αναστολή πληρωμής των χρεών προς τον δήμο -χωρίς προσαυξήσεις- των ανέργων και απόρων συμπολιτών μας που δηλώνουν αδυναμία εξόφλησής τους.
9. Να αποφασίσει η ΤΕΔΚ τη μείωση κατά 50% του εισιτηρίου εισόδου στους Δημοτικούς Κινηματογράφους-παραστάσεις, συναυλίες, κλπ. που γίνονται υπό την αιγίδα των ΟΤΑ.
10. Έκδοση «Κάρτας Κοινωνικής Αλληλεγγύης» με δικαιούχους τους: συνταξιούχους του ΟΓΑ, Δικαιούχους του ΕΚΑΣ, Απόρους της Πρόνοιας, τρίτεκνες, πολύτεκνες, μονογονεϊκές οικογένειες και ΑΜΕΑ. Οι κάτοχοι της «Κάρτας Κοινωνικής Αλληλεγγύης» θα μπορούν να αγοράζουν προϊόντα και υπηρεσίες σε προσιτές τιμές ή με έκπτωση, ύστερα από συμφωνία του οικείου Δήμου με τους εκπροσώπους της τοπικής αγοράς. Η τελευταία θα πρέπει να στηριχτεί με μέτρα και πρωτοβουλίες, όπως π.χ. με την πλήρη απαλλαγή από δημοτικά τέλη για τρία χρόνια των νέων επιχειρήσεων που θα έχουν ως έδρα τη Θεσσαλονίκη.
11. Υπογραφή ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗΣ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ μεταξύ του Δήμου Θεσσαλονίκης και του Δήμου Θέρμης, ώστε, αντί συμβολικού ενοικίου που θα καταβάλλει ο πρώτος στο δεύτερο, να εξακολουθήσει να λειτουργεί ο Ξενώνας του Κέντρου Υποδοχής Προσφύγων, στην οδό Φιλίππου 26 και Σιατίστης.
Β. Η συντηρητική μεταρρύθμιση στη Διοίκηση του Κράτους με το νόμο «Καλλικράτης» είναι οργανικά δεμένη με το «Μνημόνιο» που υπέγραψε η κυβέρνηση με το Δ.Ν.Τ., την Ε.Ε και την Ε.Κ.Τ. Περιλαμβάνεται στα βασικά σημεία του «προγράμματος σταθερότητας και ανάπτυξης». Το μέτωπο στην κυβερνητική πολιτική δεν είναι λοιπόν εξωτερικό ως προς την αυτοδιοίκηση.
Ο Καλλικράτης δεν επιδιώκει μόνον έναν αυταρχικό εκσυγχρονισμό της κρατικής διοίκησης και την αποκλειστική νομή της από τον δικομματισμό, συρρικνώνοντας και τις ελάχιστες προϋποθέσεις αυτο-διοίκησης, αλλά εντάσσεται, επίσης, στο πλαίσιο της δραστικής περικοπής των δημόσιων κοινωνικών δαπανών – του κοινωνικού κράτους, με υποχρηματοδότηση υπηρεσιών και έργων, που οδηγεί στην κατάρρευσή του και την υποστελέχωση, η οποία συντείνει στην κατάρρευση, εξωθώντας στην ανεργία δεκάδες χιλιάδες σημερινών εργαζομένων στους δήμους και τις νομαρχίες.
Η κατάλυση της αυτοδιοίκησης και της συμμετοχής προκύπτει καταφανώς και από το ληστρικό πλειοψηφικό εκλογικό σύστημα και τις προϋποθέσεις υποψηφιότητας που θέτει για τους δήμους. Αποκλείονται, όχι μόνον, ομάδες ενεργών πολιτών, αλλά και κάθε πολιτική δύναμη που δεν διαθέτει σήμερα το μέγεθος για να συγκροτήσει τα ζητούμενα ψηφοδέλτια. Το σύστημα αυτό είναι πολύ πιο αντιδημοκρατικό από των εθνικών εκλογών και εμπεριέχει διατάξεις που είναι σαφώς αντισυνταγματικές. Ο τρόπος συγκρότησης των αιρετών οργάνων είναι, επίσης, εξαιρετικά συγκεντρωτικός και αυταρχικός. Επαναλαμβάνεται το πρωθυπουργικό μοντέλο του κεντρικού κράτους, η εκτελεστική εξουσία καθίσταται πανίσχυρη και ανεξέλεγκτη, τα τοπικά κοινοβούλια είναι ανίσχυρα θεσμικά και η ελάσσων αντιπολίτευση αποκλεισμένη.
Η ΔΕΞΙΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ
Στο δήμο Θεσσαλονίκης, η δεξιά διοίκηση, που ελέγχει τον δήμο για 25 χρόνια περίπου, ευθύνεται για τη συνολική υποβάθμιση της ποιότητας ζωής, για τα έντονα κυκλοφοριακά προβλήματα, για την ανυπαρξία δομών αλληλεγγύης και για την κλεπτοκρατική διαχείριση των δημόσιων πόρων. Την ώρα που η θέση των λαϊκών στρωμάτων, ιδιαίτερα των νέων, επιδεινώνεται από την ανεργία, την υποαπασχόληση, την ασύστολη κερδοσκοπία των υπηρεσιών κοινής ωφέλειας (Ε.Υ.Α.Θ., Δ.Ε.Η.), την υποβάθμιση των δημόσιων υπηρεσιών (παιδεία, υγεία, κοινωνική πρόνοια), η δημοτική αρχή αναλώνεται σε φαραωνικά έργα (νέο δημαρχείο) και σε έργα βιτρίνας, αδυνατώντας να δώσει λύσεις ακόμη και στο πρόβλημα των σκουπιδιών (ολοκλήρωση έργων ΧΥΤΑ Μαυροράχης). Ο Δήμος λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, προσφέρει ελάχιστες κοινωνικές υπηρεσίες και διαθέτει περιορισμένες κοινωνικές υποδομές. Έχει παραιτηθεί από την παροχή κοινωνικών εξυπηρετήσεων και τις διαδικασίες συλλογικής κατανάλωσης που καλύπτουν βασικές ανάγκες, που αποτελούν προνομιακά πεδία της τοπικής αυτοδιοίκησης και δεν έχει καμιά πολιτική για την αύξηση της απασχόλησης.
Η δημοτική αρχή της Θεσσαλονίκης ασκεί, στο πλαίσιο των αποκεντρωμένων δραστηριοτήτων και των ανεπαρκών πόρων που διαχειρίζεται, την ίδια πολιτική με το κεντρικό κράτος, στη βάση της δικομματικής συναίνεσης και της παντοκρατορίας του νεοφιλελευθερισμού. Προσπαθεί να καλύψει τις αδυναμίες και τις ανεπάρκειές της συμμετέχοντας στην καλλιέργεια (μαζί με τον νομάρχη και τον μητροπολίτη) εθνικιστικών και ρατσιστικών αντιλήψεων που δυσφημούν την ιστορία της πόλης αλλά και τους σημερινούς κατοίκους της.
Απέναντι στο δημαρχοκεντρικό μοντέλο διοίκησης του Δήμου και τον αντιδημοκρατικό κανονισμό λειτουργίας του Δημοτικού Συμβουλίου με τους παράλληλους μονόλογους και την απαγόρευση «σχολιασμού»(!) των ανακοινώσεων που γίνονται από το βήμα, προτείναμε και προτείνουμε ένα σχέδιο Κανονισμού που δίνει προτεραιότητα στις παρεμβάσεις και στα προβλήματα των πολιτών, αξιοποιώντας και την πείρα των άλλων δήμων της χώρας, όπως π.χ. της Καισαριανής, αλλά και άλλων χωρών της Ευρώπης, π.χ. της Σεβίλης (π.χ. Συμμετοχικός Προϋπολογισμός) ή του Μπιλμπάο.
ΤΑ ΘΕΛΟΥΜΕ ΟΛΑ!
Από το μανιφέστο της Παρισινής Κομμούνας (19/04/1871)
«…Τι ζητάμε; Την οργάνωση και στερέωση της Δημοκρατίας. Την απόλυτη αυτονομία της Αυτοδιοίκησης, απλωμένης σε όλες τις περιοχές της Γαλλίας, με τη διασφάλιση, ολοκλήρωση των δικαιωμάτων του κάθε δήμου και της κάθε κοινότητας. Την κατοχύρωση των δικαιωμάτων του κάθε Γάλλου, σαν ανθρώπου, πολίτη και εργαζόμενου…».
Από το αντιστασιακό Σύνταγμα της ΠΕΕΑ
(1ο ψήφισμα στις Κορυσχάδες 30/07/1944):
«Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό και ασκούνται από το Λαό. Η Αυτοδιοίκηση και η Λαϊκή Δικαιοσύνη είναι θεμελιώδεις θεσμοί του δημόσιου βίου των Ελλήνων».
Ανρί Λεφέβρ, Μάης 1968
«Το δικαίωμα στην πόλη δεν εξαντλείται στο αίτημα για τη χωρίς διακρίσεις πρόσβαση όλων στα αγαθά και τις υπηρεσίες που προσφέρει η πόλη. Δεν είναι απλώς η δίκαιη αναδιανομή των εισοδημάτων και του αστικού χώρου. Αναφέρεται σε μια διαφορετική κοινωνία πόλης, στην ανάδειξη της πόλης ως έργο που παράγουν συλλογικά οι κάτοικοί της. Η πόλη-έργο, ως δυναμική συνθήκη ζωής, συμβάλλει στην ανθρώπινη χειραφέτηση, αποτελεί ταυτόχρονα προϋπόθεση και σύνοψη ενός νέου ανθρωπισμού.»
Αρνούμενοι/ες να συμβιβαστούμε με τη σημερινή πραγματικότητα, όλοι και όλες που μοιραζόμαστε ένα κοινό όραμα για μια αξιοβίωτη πόλη και μια αξιοπρεπή καθημερινή ζωή, που θέλουμε μια ανοιχτή, αλληλέγγυα και δημοκρατική πόλη χωρίς αποκλεισμούς, με ισότητα ανάμεσα στα δύο φύλα, αναλαμβάνουμε κοινή πρωτοβουλία για μια νέα, ριζοσπαστική αυτοδιοικητική παρέμβαση στον δήμο Θεσσαλονίκης.
Θέλουμε να εδραιώσουμε το ανθρώπινο πρόσωπο της πόλης, να εδραιώσουμε την κοινωνική αλληλεγγύη και να διεκδικήσουμε/ επιβάλλουμε τη συμμετοχή των πολιτών, ανδρών και γυναικών, στους αυτοδιοικητικούς θεσμούς (με εργαλεία τον συμμετοχικό σχεδιασμό και προϋπολογισμό), στη λήψη των αποφάσεων για τα θέματα που τους/ τις αφορούν (με τη θεσμοθέτηση τοπικών δημοψηφισμάτων) και στον έλεγχο της δημοτικής πολιτικής. Θέλουμε να στηρίξουμε και να συμβάλλουμε στον πολλαπλασιασμό των αυτόνομων κοινωνικών αντιστάσεων.
Η δράση μας δεν ξεκινά σήμερα. Έχουμε βρεθεί μαζί στους αγώνες που δώσαμε για την αποτροπή της ιδιωτικοποίησης της Ε.Υ.Α.Θ. και του Ο.Λ.Θ., για τη μείωση των τιμών του φυσικού αερίου και των εισιτηρίων του Ο.Α.Σ.Θ., στους μικρούς και μεγάλους αγώνες ενάντια στην κατασκευή της υποθαλάσσιας αρτηρίας, για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής στην πόλη, για την υπεράσπιση των δημόσιων χώρων και αγαθών. Διεκδικήσαμε χώρους που ανήκουν στο δημόσιο ή την εκκλησία προκειμένου να καλυφθούν ανάγκες σχολικής και προσχολικής κτιριακής υποδομής.
Υπερασπιστήκαμε τα μνημεία της πόλης μας, όπως οι Μύλοι Αλατίνι, το Φιξ, ο Λευκός Πύργος, η Υφανέτ κλπ, και προτείναμε τη θέσπιση νόμου για την προστασία του χώρου που τα περιβάλλει.
Mετά πλέον και την πανηγυρική ετυμηγορία του ΣτΕ, οι «ΑΛΕΥΡΟΜΥΛΟΙ ΑΛΛΑΤΙΝΗ» πρέπει να απαλλοτριωθούν από το Δήμο Θεσσαλονίκης και να μετατραπούν σε πολιτιστικό κέντρο-μουσείο της βιομηχανικής κληρονομιάς της πόλης. Μπορούν επίσης να φιλοξενήσουν ένα αρχείο για την Κοινωνική Ιστορία της Θεσσαλονίκης ή ένα συναφές προς το χώρο θεματικό σχολικό συγκρότημα - σε μια περιοχή μάλιστα που «αναστενάζει» από την έλλειψη σχολικής στέγης – το οποίο θα μπορούσε να ενταχθεί στο «Δίκτυο σχολείων για τη Βιομηχανική Κληρονομιά».
Αντισταθήκαμε στην παράδοση της παραλίας σε επιχειρηματικά συμφέροντα (π.χ. Bungalow White, πλωτά πάρκινγκ, μαρίνες στο Θερμαϊκό, «Γιοτ μπαρ-ρεστοραν» στην πρασιά του ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΠΑΛΑΣ).
Πορευτήκαμε μαζί στους δρόμους της πόλης, συμμετέχοντας στις μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις ενάντια στο μνημόνιο και την κατεδάφιση της κοινωνικής ασφάλισης. Δώσαμε αγώνες για την υπεράσπιση των πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων των μεταναστών και των προσφύγων (με χαρακτηριστική την περίπτωση του Ξενώνα / Κέντρου υποδοχής προσφύγων) και όλων όσων διώκονται για τις πεποιθήσεις τους.
Θεωρούμε κορυφαία μας παρέμβαση την υιοθέτηση της πρότασής μας -και παρά την ανιστόρητη, αρχικά, άρνηση της πλειοψηφίας της Διοίκησης του Δήμου- για την ένταξη της Θεσσαλονίκης στο «Δίκτυο Μαρτυρικών Πόλεων και Χωριών 1940-1944», καθώς εξοντώθηκαν σχεδόν όλοι οι εβραϊκής καταγωγής και Ρομά συμπολίτες μας στα ναζιστικά στρατόπεδα.
Επειδή «πόλη είναι οι άνθρωποί της» (Σέξπιρ), στο ημερολόγιο-ΟΙΚΟΛΟΓΙΟ 2010, καρπός συλλογικής δουλειάς, καταγράψαμε τη ζωή και την «ψυχή» αυτής της πόλης, τις «αιχμαλωτίσαμε» μέσα στα κείμενα και τις φωτογραφίες των ανθρώπων της.
Απευθυνόμαστε:
• Σε όσους/ες συμμερίζονται την προτεραιότητα του αγώνα για την ανατροπή του «Μνημονίου» και του νόμου «Καλλικράτης», γιατί συνδέεται άμεσα με τον αγώνα μας για έναν δήμο που να εξυπηρετεί τις πραγματικές ανάγκες των κατοίκων του.
• Σε όσους/ες υπερασπίζονται την πόλη, το φυσικό περιβάλλον, την ιστορική μνήμη, τις κοινωνικές υποδομές και τη συλλογική χρήση του χώρου και των κοινωφελών υπηρεσιών, απέναντι στην επέλαση της εμπορευματοποίησης και του κέρδους.
• Σε όσους/ες απορρίπτουν τον κυνισμό των υποστηρικτών της ελεύθερης αγοράς και έχουν ως πρώτη προτεραιότητα την αναδιανομή των πόρων υπέρ των υποβαθμισμένων περιοχών και των αδύναμων κοινωνικά ομάδων και ατόμων, που ο αριθμός τους μεγαλώνει καθημερινά λόγω της κρίσης και των μέτρων του μνημονίου.
• Σε όσους/ες υφίστανται διακρίσεις λόγω εθνότητας, φύλου, θρησκείας, πολιτιστικών διαφορών, ηλικίας, αναπηρίας ή σεξουαλικού προσανατολισμού.
• Σε όσους/ες δυσφορούν απέναντι στα κυρίαρχα πρότυπα και θέλουν να διατηρήσουν την ιδιότητα του πολίτη, όχι να μετατραπούν σε πελάτες-καταναλωτές.
• Σε όσους/ες υπηρετούν το δημόσιο χώρο και την πολιτική και θεωρούν «ουκ απράγμονα αλλ΄ αχρείον» («όχι φιλήσυχο αλλά άχρηστο», σύμφωνα με τη ρήση του Περικλή στον Επιτάφιο) αυτόν που δεν ασχολείται με τις δημόσιες υποθέσεις – τα κοινά.
• Σε όσους/ ες αγωνίζονται για τη δημοκρατία στην πόλη, για τη συμμετοχή με ουσιαστικά δικαιώματα των πολιτών στους θεσμούς και την αυτονομία των κοινωνικών κινημάτων.
• Σε όσους/ες νοιώθουν τη νοημοσύνη τους να υποτιμάται όταν η ανάγκη αλλαγής σελίδας στην πόλη επαφίεται στους επιχειρηματίες ή παραπέμπεται στην (εκ θαύματος;) εγκαθίδρυση του σοσιαλισμού.
• Στις κοινωνικές οργανώσεις και συλλογικότητες που εμπλέκονται στα θέματα της πόλης, που θέτουν αιτήματα ή τις αφορούν οι πολιτικές του δήμου.
• Στις επιτροπές κατοίκων που πήραν, πολλές φορές, την πόλη στα χέρια τους.
• Στις εργαζόμενες και τους εργαζόμενους του δήμου που έχουν να αντιμετωπίσουν τις επιπτώσεις από την εφαρμογή του «Μνημονίου», την κατάργηση της κοινωνικής ασφάλισης αλλά και την εφαρμογή του «Καλλικράτη».
• Στις νέες και τους νέους που οραματίζονται και αγωνίζονται για ένα ανθρώπινο μέλλον σε μια ανθρώπινη πόλη.
• Στις αριστερές, οικολογικές και κινηματικές πολιτικές οργανώσεις και συλλογικότητες.
• Σε όλους και όλες που πιστεύουν ότι πόλη είναι οι άνθρωποί της και δεν αναγνωρίζουν τους εαυτούς τους στην καθημερινότητα, έτσι όπως τη διαμόρφωσαν οι προηγούμενες συντηρητικές διοικήσεις του δήμου.
• Σε όλους και όλες που επιλέγουν να αντιστέκονται, να διεκδικούν και να ζουν σε μια ΑΝΟΙΧΤΗ πόλη.
H προσεχής αυτοδιοικητική μάχη έχει αναπόφευκτα και χαρακτήρα ιδεολογικής αναμέτρησης για τη φυσιογνωμία της Θεσσαλονίκης: από τη μία, μια πόλη φοβική, συμπλεγματική, παγιδευμένη στις εθνικιστικές ιδεοληψίες, τη θεοκρατία και τη διαφθορά. Από την άλλη, μια πόλη πολυπολιτισμική, δημοκρατική, «ανοικτό παράθυρο» στον κόσμο.
Η αφύπνιση της πολυπολιτισμικής συνείδησης της πόλης δεν είναι ούτε ζήτημα φολκλόρ ούτε ένας ρομαντικός κοσμοπολιτισμός που αναπολεί «περασμένα μεγαλεία». Είναι επιτακτική ανάγκη, καθώς οι οικονομικοί μετανάστες και οι πρόσφυγες που συνέρρευσαν στην πόλη και ενσαρκώνουν τη νέα πολυπολιτισμικότητα, την «ευλογία» του διαφορετικού, αντιμετωπίζονται από το «μπαγιάτικο» εθνικιστικό της κατεστημένο ως απειλή.
Η ιδεολογική αυτή αναμέτρηση έχει ήδη αρχίσει, καθώς το εθνο-θρησκευτικό κατεστημένο της πόλης επιδιώκει να προσδώσει εθνικιστικό χαρακτήρα στις εκδηλώσεις για το ιωβηλαίο της πόλης το 2012.
Δεν είναι τυχαίο ότι ο απερχόμενος δήμαρχος, η «δεξιά του Κυρίου», καθώς και οι υποψήφιοι δήμαρχοι της ακροδεξιάς πολεμούν με φανατισμό οποιασδήποτε συμβιβαστική λύση για την ονομασία της FYROM.
Δεν είναι τυχαίο επίσης ότι μέλη κινήσεων πολιτών έχουν γίνει στόχος γκεμπελικών επιθέσεων από εθνικιστικά μπλογκς, επειδή ζητούν τη φορολόγηση της Εκκλησίας και την απόδοση των οικοπέδων που κατέχει για την κατασκευή σχολείων.
9/10/10
«Αριστερό Βήμα Διαλόγου και Κοινής Δράσης», Ιούλιος 2010
Το «Αριστερό Βήμα Διαλόγου και Κοινής Δράσης» ιδρύθηκε τον Ιούλιο του 2010 στην Αθήνα με τη συμμετοχή 77 αριστερών αγωνιστών, διανοουμένων και καλλιτεχνών, οργανωμένων και ανεξάρτητων, οι οποίοι καλύπτουν το ευρύτερο ιδεολογικό και πολιτικό φάσμα της ελληνικής Αριστεράς. Στόχος του είναι η δημιουργία ενός χώρου ανοιχτού διαλόγου, αλληλεγγύης και ανάληψης ενωτικών πρωτοβουλιών στις σφαίρες του πολιτισμού, των ιδεών και του μαζικού κινήματος, ιδιαίτερα στο πλαίσιο του αγώνα για την ανατροπή του μνημονίου που επέβαλαν το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, η Ευρωπαϊκή Ένωση και η ελληνική κυβέρνηση, και των αλυσιδωτών, αντικοινωνικών μέτρων που αυτό συνεπάγεται.
Στην πορεία, εκατοντάδες δημιουργοί και πολίτες, από τον ευρύτερο αριστερό χώρο, υπέγραψαν την έκκληση. Στόχος του Αριστερού Βήματος δεν είναι να λειτουργήσει ως πρόπλασμα νέας πολιτικής δύναμης ή ως συμπληρωματική συνιστώσα στις ήδη υπάρχουσες, αλλά να δημιουργηθεί ένα δίκτυο επικοινωνίας, συντροφικότητας και ανάληψης κοινών, δημοσίων πρωτοβουλιών, οι οποίες θα υπερβαίνουν τις όποιες- υπαρκτές και σεβαστές- αντιθέσεις στον αριστερό χώρο.
http://www.aristerovima.gr/
Έκκληση για το διάλογο και την κοινή δράση της Αριστεράς
Η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση έχει σαρωτικές επιπτώσεις σ’ όλα τα επίπεδα της κοινωνικής ζωής. Στην οικονομία, στην πολιτική, στον πολιτισμό, στη συνείδηση. Η βίαιη αναδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων, η κατάργηση κοινωνικών δικαιωμάτων και η ματαίωση των ονείρων και των προοπτικών της νεολαίας δεν είναι συγκυριακές επιλογές, όπως υποστηρίζει η κηδεμονευόμενη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, αλλά οργανωμένοι τρόποι μόνιμης υποβάθμισης της εργατικής τάξης και των εργαζόμενων στρωμάτων της ελληνικής κοινωνίας.
Σ’ αυτό το συνεχώς αυξανόμενο κλίμα αβεβαιότητας και ανασφάλειας η Αριστερά, κοινοβουλευτική και εξωκοινοβουλευτική, οφείλει να αρθεί επιτέλους στο ύψος των περιστάσεων και να ανταποκριθεί στις ανάγκες των εργαζομένων. Ανάμεσα στους πολιτικούς χώρους της Αριστεράς υπάρχουν αναμφισβήτητες διαφορές, όπως, για παράδειγμα αυτές που αφορούν τη θέση της Ελλάδας στην ΕΕ, αλλά και οι σχετικές με τον τρόπο μετάβασης στο σοσιαλισμό, το περιεχόμενο και τη μορφή που αυτός θα έχει τον 21ο αιώνα –ζήτημα που οπωσδήποτε πρέπει να διερευνηθεί και να συζητηθεί με συντροφικό τρόπο, σε μια περίοδο μάλιστα που η δομική κρίση του καπιταλισμού θέτει ‘επί τάπητος’ το στρατηγικό στόχο της σοσιαλιστικής εναλλακτικής. Σήμερα όμως αυτές οι υπαρκτές διαφορές γίνονται συχνά τροχοπέδη, στην πραγματική ανάγκη οργανωμένης αντίστασης του εργαζόμενου λαού απέναντι στην πιο αντιδραστική, αντιλαϊκή, ταξική πολιτική που γνώρισε η χώρα μας, τουλάχιστον στην εποχή της λεγόμενης «μεταπολίτευσης».
Είναι ιστορικό καθήκον όλων των πολιτικών κομμάτων και οργανώσεων της Αριστεράς, ανεξαρτήτως του ειδικού τους βάρους, να βρουν εκείνα τα ζητήματα –και είναι πολλά- που μπορούν να οδηγήσουν σε ενότητα δράσης, ανταποκρινόμενα στις διαθέσεις των εργαζόμενων στρωμάτων, των ανέργων και της νεολαίας για συσπείρωση των δυνάμεων του κινήματος. Με όρους συλλογικού ηγεμόνα και οργανωτή, να διευκολύνουν έτσι τις κοινωνικές διεργασίες, τις αυθόρμητες και συνειδητές συμμαχίες των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς. Να απομονώσουν πρακτικές τυφλής βίας και αδιέξοδων δήθεν αντιεξουσιαστικών ξεσπασμάτων αλλά και κάθε δεξιόστροφη «αριστερή» φρασεολογία που διευκολύνει τελικά τις κυβερνητικές επιλογές. Να δώσουν πολιτική προοπτική στους κοινωνικούς αγώνες συμβάλλοντας στην ανάπτυξή τους. Να βοηθήσουν εργαζόμενες μάζες, που βρίσκονται εγκλωβισμένες σε άλλες πολιτικές επιλογές, να αγωνιστούν για τα πραγματικά δικά τους συμφέροντα. Να αναπτύξουν πρωτοβουλίες θεωρητικού διαλόγου ανάμεσα σ’ όλους τους φορείς της Αριστεράς, με άξονα την υπέρβαση του καπιταλισμού.
Χωρίς να εγκαταλείπουν τους στρατηγικούς στόχους τους, ούτε τις συζητήσεις, τις διαφορές, τις διαφωνίες γι’ αυτούς, οι πολιτικές δυνάμεις της Αριστεράς, εντός και εκτός του κοινοβουλίου, μπορούν και πρέπει να συναντηθούν στη διαμόρφωση μιας ρεαλιστικής πολιτικής πρότασης και κοινής δράσης για την αντιμετώπιση της κρίσης προς όφελος των εργαζομένων στην προσπάθεια εξόδου απ’ αυτήν. Ζητήματα όπως η αντιμετώπιση θεσμικών μορφών καπιταλιστικής ολοκλήρωσης (ΕΕ, ΟΝΕ, ΔΝΤ), η παύση πληρωμών και η διαγραφή του χρέους, το αίτημα εθνικοποίησης τραπεζών, η ρήξη με τις πρακτικές του τραπεζικού και του επιχειρηματικού κατεστημένου, καθώς και η αντιμετώπιση της βίαιης επίθεσης του κεφαλαίου με ριζική αναδιανομή του κοινωνικού πλούτου, αλλά και η υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, μπορούν να αποτελέσουν τη βάση τέτοιων διεργασιών.
Διάβασε την έκκληση και υπόγραψε και εσύ με ένα κλικ εδώ
http://www.aristerovima.gr/
27/7/10
"Ελευθερία και Δικαιοσύνη τώρα", των Ραδίση Παντελή, Γρόλλιου Γιώργου, Γεροτζιάφα Γρηγόρη (Ιούλιος, 2010)
Ελευθερία και Δικαιοσύνη τώρα*
Γράφουν:Ραδίσης Παντελής,Γρόλλιος Γιώργος, Γεροτζιάφας Γρηγόρης.
.
H περίοδος της μεταπολίτευσης τελείωσε. Η πατρίδα μας είναι ρημαγμένη οικονομικά και υπό καθεστώς ιδιότυπης οικονομικής κατοχής. Τα όνειρα και οι φαντασιώσεις της ευημερίας μiας μεγάλης περιόδου έχουν καταρρεύσει με πάταγο. Ο φόβος και η ηττοπάθεια εναλλάσσονται με την οργή και την αγανάκτηση. Τίποτε δεν έχει αλλάξει, όμως τίποτε δεν είναι όπως παλιά. Ο πολιτικός κόσμος της χώρας σχεδόν στο σύνολό του, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και οι κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες, δηλαδή οι καθεστωτικές δυνάμεις που κυβέρνησαν τη χώρα ως ένα αδιαίρετο μπλοκ εξουσίας, συνδεδεμένες μεταξύ τους με την λεπτή γραμμή της διαπλοκής και των οικονομικών σκανδάλων, είναι υπόλογες. Μας μετέτρεψαν σε διεθνές πειραματόζωο για την εφαρμογή των στυγνότερων αντιλαϊκών μέτρων.
Οι πολυδιαφημισμένες συνθήκες του Μάαστριχτ, της Λισαβόνας και του Άμστερνταμ, σήμερα, υπό το πρίσμα της κατάρρευσης κάνουν ολοφάνερο το πραγματικό τους περιεχόμενο. Η Ευρωπαϊκή Ένωση αποδεικνύεται περίτρανα ότι είναι, πάνω απ’ όλα, ένωση τραπεζικών συμφερόντων. Η ευρωζώνη έχει γίνει περιοχή γερμανικής επικυριαρχίας, προοίμιο ενός τέταρτου Ράιχ. Οι λαοί της Ευρώπης δέχονται τη μεγαλύτερη επίθεση μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο στα εισοδήματα και στα δικαιώματά τους. Για την Ελλάδα είναι η δεύτερη πράξη του δράματος. Προηγήθηκε η τεράστια αναδιανομή εισοδήματος μέσω του μηχανισμού του χρηματιστηρίου. Τώρα επιχειρείται το ξήλωμα του συνόλου των δημοκρατικών και εργασιακών κατακτήσεων του λαού μας. Τα μεσαία στρώματα οδηγούνται σε κοινωνική εξαφάνιση και οι εργαζόμενοι στην εξαθλίωση ή στην ανεργία.
Σ’ αυτόν το λαό, οι δυνάμεις του καθεστώτος αρνούνται το παρόν και το μέλλον.
Όλα αυτά πραγματοποιούνται με δημοκρατική επίφαση. Ο βασικός μηχανισμός υλοποίησης είναι οι τράπεζες. Το κοινοβούλιο με διαδικασίες εξπρές αποφασίζει για την κατάργηση των δικαιωμάτων των εργαζομένων και την χωρίς περιορισμούς εκμετάλλευσή τους από τις κρατικοδίαιτες ή τις ξένες επιχειρήσεις. Η ομπρέλα και ο απόλυτος έλεγχος των δυνάμεων της οικονομικής κατοχής προετοιμάζουν την περαιτέρω υποδούλωση της πατρίδας μας. Γιατί πατρίδα, δεν είναι μόνο η ιστορία, οι αγώνες του λαού, ο πολιτισμός και το έδαφος, αλλά πρωτίστως και κυρίως είναι ο λαός αυτής της χώρας. Μιας χώρας, στο έδαφος της οποίας άνθισαν η επιστήμη, η φιλοσοφία και η δημοκρατία. Σ’ αυτόν το λαό, οι δυνάμεις του καθεστώτος αρνούνται το παρόν και το μέλλον.
Τα τελευταία δέκα χρόνια, οι μίζες των δημόσιων έργων και παραγγελιών αγγίζουν σχεδόν τα διακόσια δισεκατομμύρια ευρώ. Ποιοι είναι αυτοί που εισέπραξαν παράνομα αυτό το μυθικό ποσό; Είναι πολιτικοί, δημοσιογράφοι, κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες. Είναι αυτοί, τους οποίους ψάχνουν οι διάφορες εξεταστικές επιτροπές και συστηματικά δεν ανακαλύπτουν. Είναι οι ίδιοι που ζητούν να μετακυλήσουν την οικονομική κατάρρευση στις πλάτες των ανθρώπων του μόχθου. Δεν ζητάνε όμως, μόνο αυτό. Στόχος τους είναι να κάμψουν το φρόνημα αυτού του ανυπότακτου λαού, ο οποίος στις κρίσιμες στιγμές της ιστορίας του έκανε τα πιο απίθανα πράγματα. Πράγματα μη λογικά για τους πολλούς, πράγματα που πολλές φορές έσωσαν την τιμή της δημοκρατίας και της ελευθερίας όλων των λαών του κόσμου.
Απώλεια της εθνικής ανεξαρτησίας.
Η πατρίδα μας σήμερα είναι ένα διεθνές πειραματόζωο, πάνω στο οποίο επιχειρούν να εφαρμόσουν το νέο μοντέλο οικονομικής δικτατορίας του διεθνούς τραπεζικού κεφαλαίου. Πρόκειται για το μοντέλο της παγκοσμιοποίησης ενός νέου πολιτικού και κοινωνικού ολοκληρωτισμού. Εάν το πείραμα αυτό πετύχει, πολύ γρήγορα θα κυριαρχήσει πλήρως και σε όλη την Ευρώπη. Είναι το μοντέλο των πολύ λίγων πλούσιων και της μεγάλης πλειοψηφίας των ανθρώπων οι οποίοι θα είναι φτωχοί και εξαθλιωμένοι. Δεν θα έχουν πρόσβαση στην εκπαίδευση. Δεν θα μπορούν να υπερασπιστούν τα δικαιώματά τους ενώπιον των αρχών και των οικονομικά ισχυρών. Δεν θα μπορούν να ζουν αξιοπρεπή ζωή. Δεν θα έχουν μέλλον.
Στην πατρίδα μας υπάρχουν διευρυμένα μικροαστικά και μεσοαστικά στρώματα. Υπάρχει μεγάλο ποσοστό μικρής και μεσαίας ατομικής ιδιοκτησίας, πράγμα που δεν είναι ανεκτό από τις καθεστωτικές δυνάμεις. Επιχειρούν τη συρρίκνωση αυτών των στρωμάτων σε πρώτη φάση και την εξαφάνισή τους σε δεύτερη. Θέλουν τη μείωση της μικρής και μεσαίας ατομικής ιδιοκτησίας των πολλών. Ο πλούτος πρέπει να συγκεντρωθεί στους λίγους. Ο ανυπότακτος λαός πρέπει να χάσει την αυτοεκτίμηση και την περηφάνεια του τόσο συλλογικά όσο και ατομικά. Πρέπει να εξαθλιωθεί οικονομικά σε πρώτη φάση και να χάσει την εθνική του ανεξαρτησία σε δεύτερη. Γιατί την οικονομική κηδεμονία ακολουθεί η εκποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας και, τέλος, η πλήρης απώλεια της εθνικής ανεξαρτησίας.
Είμαστε σε αδιέξοδο λοιπόν;
Με την κηδεμονία της μισητής Τρόϊκας, ο Έλληνας εργαζόμενος δεν κινδυνεύει να χάσει μόνο τη δουλειά του, τη σύνταξή του, τα δικαιώματά του. Κινδυνεύει να χάσει την ίδια τη χώρα του. Με την υπογραφή της κυβέρνησης Παπανδρέου η πατρίδα μας έχει υποθηκευτεί στους δανειστές. Αν χρειαστεί θα πρέπει τουλάχιστον οικονομικά να χωριστεί σε περιοχές και περιφέρειες, να εκχωρήσει την εκμετάλλευση των νησιών και τα δικαιώματα στο Αιγαίο. Η χώρα απειλείται να μεταβληθεί σε κράτος υπό αίρεση, διαρθρωμένο σε ημι-αυτόνομες περιφέρειες, εύκολα ιδιωτικοποιήσιμες και προσαρτήσιμες σε γειτονικά κράτη. Να διαλυθεί σε κρατίδια και προτεκτοράτα ανάλογα με τα συμφέροντα των κυρίαρχων της ευρωζώνης και των Η.Π.Α.
Ο πληθυσμός θα εξαθλιωθεί. Με την επερχόμενη μετανάστευση η χώρα για μια ακόμη φορά θα χάσει το πλέον δυναμικό της κομμάτι, τους νέους. Εκείνο λοιπόν που επιχειρείται με τον καθημερινό βομβαρδισμό που γίνεται από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, είναι να καμφθεί το φρόνημα των ανθρώπων. Εάν συμβεί αυτό, όλα τα άλλα θα έρθουν γρήγορα.
Είμαστε σε αδιέξοδο λοιπόν; Μπορεί να γίνει κάτι διαφορετικό; Ναι, γιατί ο μόνος λαός που είναι σε αδιέξοδο, είναι εκείνος που παρακολουθεί παθητικά όσα συμβαίνουν γύρω του. Οι άνθρωποι του πνεύματος, στη σημερινή συγκυρία ειδικά, έχουν καθήκοντα. Δεν είναι αρκετό να περιγράφουν και να ερμηνεύουν τον κόσμο. Πρέπει, μαζί με τους ανθρώπους της εργασίας, τους ελεύθερους παραγωγούς, τους αυτοαπασχολούμενους και τους νέους, να τον αλλάξουν. Η μάχη που καλείται να δώσει σήμερα ο εργαζόμενος, ο αγρότης, ο μικρομεσαίος, ο επαγγελματίας, ο νέος, δεν είναι απλώς και μόνο για τη δική του προσωπική επιβίωση και αξιοπρέπεια. Δεν υπάρχει χώρος για συμβιβασμό και μοιρολατρική αποδοχή της νέας σκλαβιάς που μας ετοίμασαν. Ενας και μόνο δρόμος ανοίγεται μπροστά μας, ο δρόμος του αγώνα και της ανατροπής.
Με τον μηχανισμό των δανείων, ντόπιοι και ξένοι τραπεζίτες, επιχειρούν την υποδούλωση όλων μας σε μια σύγχρονη σκλαβιά. Ο τόκος, σαν εργαλείο, οδηγεί στη ληστρική αφαίρεση της περιουσίας των ελληνικών νοικοκυριών, τα οποία είναι ήδη υπερχρεωμένα. Πρέπει να σταματήσουμε να τους πληρώνουμε. Η μη πληρωμή των δανείων θα φέρει σε δύσκολη θέση τους ντόπιους τοκογλύφους τραπεζίτες. Αυτό θα έχει ως συνέπεια την εξαγωγή του προβλήματος στους ξένους ομοίους τους. Θα ανοίξει τον δρόμο για μια μεγάλη αλλαγή στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Σήμερα στην πατρίδα μας δεν κρίνεται μόνο η ευημερία και η ευτυχία του ελληνικού λαού. Κρίνεται σε μεγάλο ποσοστό η ευημερία και η ευτυχία όλων των λαών του κόσμου. Γιατί η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει αποδειχθεί ότι είναι ένα πολιτικό καρκίνωμα που κατατρώει τις σάρκες τους, ένας αδίστακτος μηχανισμός καταπάτησης των κοινωνικών δικαιωμάτων. Η μόνη λύση είναι η διάλυσή της. Στη θέση της είναι αναγκαία μια νέα Ομοσπονδία των Ελεύθερων Ευρωπαϊκών Λαών, από τον Ατλαντικό μέχρι τα Ουράλια, μια ομοσπονδία δημοκρατίας και δικαιοσύνης που θα φωτίσει με το παράδειγμα της συναδέλφωσης των λαών της ολόκληρο τον κόσμο.
Η πατρίδα υπερχρεώθηκε στους ξένους και εγχώριους τοκογλύφους για προμήθειες του Δημοσίου, άχρηστες ή προβληματικές και σε καμμία περίπτωση ωφέλιμες για τον ελληνικό λαό. Το μέσο για την υπερχρέωση ήταν ο παράνομος πλουτισμός των καθεστωτικών δυνάμεων. Πρέπει λοιπόν, αυτό το χρέος να πληρωθεί; Η πληρωμή του είναι αδύνατη χωρίς η χώρα να χρεοκοπήσει, οι πολίτες της να εξαθλιωθούν και η κοινωνία να σαπίσει. Η πατρίδα δεν οφείλει στους τοκογλύφους τραπεζίτες τίποτα. Το χρέος δεν πρέπει να αναγνωριστεί, ούτε βέβαια να πληρωθεί. Πρέπει να διαγραφεί, γιατί δεν ήταν προς όφελος του ελληνικού λαού, αλλά προς όφελος των πολυεθνικών μετόχων των τοκογλύφων τραπεζιτών.
Πατρίδα είναι οι άνθρωποί της.
Μήπως αυτό οδηγεί τη χώρα σε πτώχευση; Όχι, γιατί πατρίδα είναι οι άνθρωποί της. Σε πτώχευση και ολοκληρωτική καταστροφή οδηγούν όσοι επιμένουν να πληρώσουμε τους τραπεζίτες. Οδηγούν τους ανθρώπους στο να μην μπορούν να πληρώσουν τις στοιχειώδεις υποχρεώσεις τους, να κλείνουν τα μαγαζιά τους, να εξαντλούν τις οικονομίες τους, να περικόπτουν τις μετακινήσεις τους. Να εξευτελίζονται για να βρουν δουλειά, να τρέμουν μήπως απολυθούν, να στρέφονται εναντίον των πιο αδύναμων για να διασωθούν. Σκοπός τους είναι να στρέψουν τη μια κοινωνική ομάδα ενάντια στην άλλη και να διασπάσουν την κοινή αντίσταση στη διεκδίκηση των εργασιακών δικαιωμάτων. Η πτώχευση της χώρας στην οποία με μαθηματική ακρίβεια μας οδηγούν συνδέεται άμεσα με την προσπάθειά τους να μας οδηγήσουν σε απώλεια κάθε αξιοπρέπειας. Θέλουν να μας μετατρέψουν σε υποζύγια που φαγώνονται μεταξύ τους.
Θα έχουμε χρήματα για να πληρώνουμε μισθούς, συντάξεις και τις εσωτερικές μας υποχρεώσεις; Η απάντηση είναι ναι! Σε πείσμα όλων των καταστροφολόγων που προσβάλλουν τον ελληνικό λαό και του ζητούν θυσίες μέχρι τελικής πτώσης. Πλούτος υπάρχει. Το συλλογικό μορφωτικό επίπεδο του λαού μας είναι τόσο ψηλό όσο χρειάζεται για να εξασφαλίσει την περαιτέρω παραγωγή του. Αυτός ο πλούτος, όμως, χαρίζεται σήμερα στους τραπεζίτες και συνεχίζει να λεηλατείται από τις εγχώριες ελίτ. Αν θέλουμε να συνεχίσει να υπάρχει η πατρίδα, πρώτα και κύρια, πρέπει να μας ενδιαφέρει το να μην πτωχεύσουν οι άνθρωποι, ηθικά και πραγματικά.
Συντακτική Συνέλευση
Για να μην χρεοκοπήσει, λοιπόν, η πατρίδα είναι απαραίτητο να γίνει Συντακτική Συνέλευση προκειμένου να προσδιορίσει τη νέα πορεία του λαού μας.
• Για να ακυρώσει το επαίσχυντο και καταστροφικό μνημόνιο το οποίο οδηγεί σε οικονομική και εθνική καταστροφή.
• Για να προσδιορίσει ένα νέο μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης που δεν θα βασίζεται αποκλειστικά στον τουρισμό, στη ναυτιλία και το εμπόριο, αλλά θα στηρίζει την αγροτική παραγωγή και τη μεταποίηση. Ένα μοντέλο ανάπτυξης που θα αξιοποιεί νέες διεθνείς σχέσεις και συνεργασίες ακυρώνοντας στην πράξη τις συνέπειες της οικονομικής δικτατορίας του κεφαλαίου για τη χώρα μας.
1. Το πρώτο μέτρο, λοιπόν, που πρέπει να ψηφίσει η Συντακτική Συνέλευση είναι η διαγραφή των χρεών των Ελλήνων πολιτών προς τις τράπεζες, μέχρι ύψους τριακοσίων χιλιάδων ευρώ και εφόσον αυτοί είναι ιδιώτες. Παράλληλα, πρέπει να δημευθεί, υπέρ του ελληνικού λαού, η κινητή και ακίνητη περιουσία όσων εμπλέκονται, πολιτικών ή μη, με τις προβληματικές και αμαρτωλές συμβάσεις του ελληνικού δημοσίου. Το ίδιο να γίνει σε όσους αποδεδειγμένα καταχράστηκαν χρήματα του ελληνικού λαού μέσα από μίζες, πωλήσεις υπερτιμολογημένων υλικών και αγοραπωλησίες γης.
2. Το δεύτερο μέτρο είναι η κοινωνικοποίηση των τραπεζών. Οι τράπεζες πρέπει να λειτουργούν προκειμένου να δανειοδοτούν την ανάπτυξη, χωρίς το βασικό στοιχείο του τόκου – κέρδους, αλλά μόνο με ένα μικρό διαφέρον, το οποίο θα ανταποκρίνεται στα έξοδα λειτουργίας τους.
3. Το τρίτο μέτρο που πρέπει να ψηφίσει η Συντακτική Συνέλευση είναι ο αναδασμός της καλλιεργήσιμης γης και η αναδιοργάνωση της αγροτικής παραγωγής και εμπορίας των αγροτικών προιόντων. Η καλλιεργήσιμη γη πρέπει να αναδιανεμηθεί στους Έλληνες αγρότες και η αγροτική παραγωγή να οργανωθεί ώστε να εξασφαλιστεί η διατροφική αυτονομία των πολιτών της πατρίδας μας. Η πολιτεία, θα διανέμει από την τράπεζα γενετικού υλικού μη υβριδικούς σπόρους, προκειμένου να υπάρχει ανανέωση της παραγωγής, πράγμα που σημαίνει κατάργηση των μεταλλαγμένων.
4. Το τέταρτο μέτρο αφορά στην ανάδειξη του κράτους σε βασικό μοχλό της οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης της χώρας. Το κράτος θα πάψει να αποτελεί φέουδο της παρασιτικής οικονομικής και πολιτικής ολιγαρχίας η οποία σήμερα κυβερνά τη χώρα. Θα λειτουργεί κάτω από κοινωνικό έλεγχο. Θα κοινωνικοποιηθούν οι τηλεπικοινωνίες, οι μηχανισμοί παραγωγής ενέργειας, ο ορυκτός πλούτους, οι υποδομές και οι μεταφορές.
5. Το πέμπτο μέτρο αφορά στην ανασυγκρότηση του συστήματος υγείας, της παιδείας και της εθνικής έρευνας. Ολα τα νοσηλευτικά ιδρύματα και διαγνωστικά κέντρα της χώρας θα περάσουν κάτω από κοινωνικό έλεγχο για να συμβάλλουν στην υγεία και την ευημερία του λαού, να μην είναι εστίες παραγωγής και διανομής μίζας και παράνομου πλουτισμού κάθε είδους εμπόρων. Το ίδιο θα γίνει και για το σύστημα παραγωγής και διακίνησης φαρμάκου ώστε να μην είναι ο ελληνικός λαός όμηρος της ληστρικής διάθεσης των πολυεθνικών φαρμακοβιομηχανιών και των ντόπιων εκπροσώπων τους. Η δημόσια εκπαίδευση σε όλες της βαθμίδες της και η έρευνα θα εξυπηρετούν την ολόπλευρη μόρφωση και την κοινωνική απελευθέρωση του λαού μας.
6. Το έκτο μέτρο που πρέπει να ψηφίσει η Συντακτική Συνέλευση είναι η αναδιανομή του πλούτου, δηλαδή οι αυξήσεις στους μισθούς, στα μεροκάματα και στις συντάξεις για να τονωθεί η εσωτερική ζήτηση και να βγούμε από τον φαύλο κύκλο της οικονομικής ύφεσης. Αυτό δεν σημαίνει επιστροφή στο μοντέλο που κυριάρχησε στη συνείδηση των ανθρώπων, δηλαδή στην υπερκατανάλωση και τον βιασμό της φύσης. Όπως αποδείχτηκε σήμερα, αυτό το μοντέλο οδηγεί σε δυστυχία και απελπισία. Γιατί είναι λίγα και ουσιαστικά εκείνα που κάνουν τον άνθρωπο ευτυχισμένο, του δημιουργούν την αίσθηση της ασφάλειας και τον ωθούν στη δημιουργία ενός νέου πολιτισμού.
Κοινωνικό και πολιτικό μέτωπο,
Καλούμε λοιπόν, τους ανθρώπους της εργασίας, τους ανθρώπους του πνεύματος, τους νέους, τους ελεύθερους παραγωγούς, τους αυτοαπασχολούμενους, να δημιουργήσουν ένα πλατύ και πολύμορφο κοινωνικό και πολιτικό μέτωπο, το οποίο θα πραγματοποιήσει όλα τα παραπάνω μέτρα. Ένα μέτωπο που θα διασφαλίσει την επιβίωση του λαού, θα διευρύνει και θα κάνει ουσιαστική τη δημοκρατία και την ελευθερία. Δηλαδή ένα μέτωπο το οποίο, επιτέλους, θα πραγματώσει την εθνική ανεξαρτησία, τη λαϊκή κυριαρχία και την κοινωνική απελευθέρωση στην πατρίδα μας.
Ραδίσης Παντελής,Γρόλλιος Γιώργος, Γεροτζιάφας Γρηγόρης.
*Πηγή: Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο ιστολόγιο Αλληλεγγύη, στις 13 Ιουλίου 2010.
Γράφουν:Ραδίσης Παντελής,Γρόλλιος Γιώργος, Γεροτζιάφας Γρηγόρης.
.
H περίοδος της μεταπολίτευσης τελείωσε. Η πατρίδα μας είναι ρημαγμένη οικονομικά και υπό καθεστώς ιδιότυπης οικονομικής κατοχής. Τα όνειρα και οι φαντασιώσεις της ευημερίας μiας μεγάλης περιόδου έχουν καταρρεύσει με πάταγο. Ο φόβος και η ηττοπάθεια εναλλάσσονται με την οργή και την αγανάκτηση. Τίποτε δεν έχει αλλάξει, όμως τίποτε δεν είναι όπως παλιά. Ο πολιτικός κόσμος της χώρας σχεδόν στο σύνολό του, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και οι κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες, δηλαδή οι καθεστωτικές δυνάμεις που κυβέρνησαν τη χώρα ως ένα αδιαίρετο μπλοκ εξουσίας, συνδεδεμένες μεταξύ τους με την λεπτή γραμμή της διαπλοκής και των οικονομικών σκανδάλων, είναι υπόλογες. Μας μετέτρεψαν σε διεθνές πειραματόζωο για την εφαρμογή των στυγνότερων αντιλαϊκών μέτρων.
Οι πολυδιαφημισμένες συνθήκες του Μάαστριχτ, της Λισαβόνας και του Άμστερνταμ, σήμερα, υπό το πρίσμα της κατάρρευσης κάνουν ολοφάνερο το πραγματικό τους περιεχόμενο. Η Ευρωπαϊκή Ένωση αποδεικνύεται περίτρανα ότι είναι, πάνω απ’ όλα, ένωση τραπεζικών συμφερόντων. Η ευρωζώνη έχει γίνει περιοχή γερμανικής επικυριαρχίας, προοίμιο ενός τέταρτου Ράιχ. Οι λαοί της Ευρώπης δέχονται τη μεγαλύτερη επίθεση μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο στα εισοδήματα και στα δικαιώματά τους. Για την Ελλάδα είναι η δεύτερη πράξη του δράματος. Προηγήθηκε η τεράστια αναδιανομή εισοδήματος μέσω του μηχανισμού του χρηματιστηρίου. Τώρα επιχειρείται το ξήλωμα του συνόλου των δημοκρατικών και εργασιακών κατακτήσεων του λαού μας. Τα μεσαία στρώματα οδηγούνται σε κοινωνική εξαφάνιση και οι εργαζόμενοι στην εξαθλίωση ή στην ανεργία.
Σ’ αυτόν το λαό, οι δυνάμεις του καθεστώτος αρνούνται το παρόν και το μέλλον.
Όλα αυτά πραγματοποιούνται με δημοκρατική επίφαση. Ο βασικός μηχανισμός υλοποίησης είναι οι τράπεζες. Το κοινοβούλιο με διαδικασίες εξπρές αποφασίζει για την κατάργηση των δικαιωμάτων των εργαζομένων και την χωρίς περιορισμούς εκμετάλλευσή τους από τις κρατικοδίαιτες ή τις ξένες επιχειρήσεις. Η ομπρέλα και ο απόλυτος έλεγχος των δυνάμεων της οικονομικής κατοχής προετοιμάζουν την περαιτέρω υποδούλωση της πατρίδας μας. Γιατί πατρίδα, δεν είναι μόνο η ιστορία, οι αγώνες του λαού, ο πολιτισμός και το έδαφος, αλλά πρωτίστως και κυρίως είναι ο λαός αυτής της χώρας. Μιας χώρας, στο έδαφος της οποίας άνθισαν η επιστήμη, η φιλοσοφία και η δημοκρατία. Σ’ αυτόν το λαό, οι δυνάμεις του καθεστώτος αρνούνται το παρόν και το μέλλον.
Τα τελευταία δέκα χρόνια, οι μίζες των δημόσιων έργων και παραγγελιών αγγίζουν σχεδόν τα διακόσια δισεκατομμύρια ευρώ. Ποιοι είναι αυτοί που εισέπραξαν παράνομα αυτό το μυθικό ποσό; Είναι πολιτικοί, δημοσιογράφοι, κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες. Είναι αυτοί, τους οποίους ψάχνουν οι διάφορες εξεταστικές επιτροπές και συστηματικά δεν ανακαλύπτουν. Είναι οι ίδιοι που ζητούν να μετακυλήσουν την οικονομική κατάρρευση στις πλάτες των ανθρώπων του μόχθου. Δεν ζητάνε όμως, μόνο αυτό. Στόχος τους είναι να κάμψουν το φρόνημα αυτού του ανυπότακτου λαού, ο οποίος στις κρίσιμες στιγμές της ιστορίας του έκανε τα πιο απίθανα πράγματα. Πράγματα μη λογικά για τους πολλούς, πράγματα που πολλές φορές έσωσαν την τιμή της δημοκρατίας και της ελευθερίας όλων των λαών του κόσμου.
Απώλεια της εθνικής ανεξαρτησίας.
Η πατρίδα μας σήμερα είναι ένα διεθνές πειραματόζωο, πάνω στο οποίο επιχειρούν να εφαρμόσουν το νέο μοντέλο οικονομικής δικτατορίας του διεθνούς τραπεζικού κεφαλαίου. Πρόκειται για το μοντέλο της παγκοσμιοποίησης ενός νέου πολιτικού και κοινωνικού ολοκληρωτισμού. Εάν το πείραμα αυτό πετύχει, πολύ γρήγορα θα κυριαρχήσει πλήρως και σε όλη την Ευρώπη. Είναι το μοντέλο των πολύ λίγων πλούσιων και της μεγάλης πλειοψηφίας των ανθρώπων οι οποίοι θα είναι φτωχοί και εξαθλιωμένοι. Δεν θα έχουν πρόσβαση στην εκπαίδευση. Δεν θα μπορούν να υπερασπιστούν τα δικαιώματά τους ενώπιον των αρχών και των οικονομικά ισχυρών. Δεν θα μπορούν να ζουν αξιοπρεπή ζωή. Δεν θα έχουν μέλλον.
Στην πατρίδα μας υπάρχουν διευρυμένα μικροαστικά και μεσοαστικά στρώματα. Υπάρχει μεγάλο ποσοστό μικρής και μεσαίας ατομικής ιδιοκτησίας, πράγμα που δεν είναι ανεκτό από τις καθεστωτικές δυνάμεις. Επιχειρούν τη συρρίκνωση αυτών των στρωμάτων σε πρώτη φάση και την εξαφάνισή τους σε δεύτερη. Θέλουν τη μείωση της μικρής και μεσαίας ατομικής ιδιοκτησίας των πολλών. Ο πλούτος πρέπει να συγκεντρωθεί στους λίγους. Ο ανυπότακτος λαός πρέπει να χάσει την αυτοεκτίμηση και την περηφάνεια του τόσο συλλογικά όσο και ατομικά. Πρέπει να εξαθλιωθεί οικονομικά σε πρώτη φάση και να χάσει την εθνική του ανεξαρτησία σε δεύτερη. Γιατί την οικονομική κηδεμονία ακολουθεί η εκποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας και, τέλος, η πλήρης απώλεια της εθνικής ανεξαρτησίας.
Είμαστε σε αδιέξοδο λοιπόν;
Με την κηδεμονία της μισητής Τρόϊκας, ο Έλληνας εργαζόμενος δεν κινδυνεύει να χάσει μόνο τη δουλειά του, τη σύνταξή του, τα δικαιώματά του. Κινδυνεύει να χάσει την ίδια τη χώρα του. Με την υπογραφή της κυβέρνησης Παπανδρέου η πατρίδα μας έχει υποθηκευτεί στους δανειστές. Αν χρειαστεί θα πρέπει τουλάχιστον οικονομικά να χωριστεί σε περιοχές και περιφέρειες, να εκχωρήσει την εκμετάλλευση των νησιών και τα δικαιώματα στο Αιγαίο. Η χώρα απειλείται να μεταβληθεί σε κράτος υπό αίρεση, διαρθρωμένο σε ημι-αυτόνομες περιφέρειες, εύκολα ιδιωτικοποιήσιμες και προσαρτήσιμες σε γειτονικά κράτη. Να διαλυθεί σε κρατίδια και προτεκτοράτα ανάλογα με τα συμφέροντα των κυρίαρχων της ευρωζώνης και των Η.Π.Α.
Ο πληθυσμός θα εξαθλιωθεί. Με την επερχόμενη μετανάστευση η χώρα για μια ακόμη φορά θα χάσει το πλέον δυναμικό της κομμάτι, τους νέους. Εκείνο λοιπόν που επιχειρείται με τον καθημερινό βομβαρδισμό που γίνεται από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, είναι να καμφθεί το φρόνημα των ανθρώπων. Εάν συμβεί αυτό, όλα τα άλλα θα έρθουν γρήγορα.
Είμαστε σε αδιέξοδο λοιπόν; Μπορεί να γίνει κάτι διαφορετικό; Ναι, γιατί ο μόνος λαός που είναι σε αδιέξοδο, είναι εκείνος που παρακολουθεί παθητικά όσα συμβαίνουν γύρω του. Οι άνθρωποι του πνεύματος, στη σημερινή συγκυρία ειδικά, έχουν καθήκοντα. Δεν είναι αρκετό να περιγράφουν και να ερμηνεύουν τον κόσμο. Πρέπει, μαζί με τους ανθρώπους της εργασίας, τους ελεύθερους παραγωγούς, τους αυτοαπασχολούμενους και τους νέους, να τον αλλάξουν. Η μάχη που καλείται να δώσει σήμερα ο εργαζόμενος, ο αγρότης, ο μικρομεσαίος, ο επαγγελματίας, ο νέος, δεν είναι απλώς και μόνο για τη δική του προσωπική επιβίωση και αξιοπρέπεια. Δεν υπάρχει χώρος για συμβιβασμό και μοιρολατρική αποδοχή της νέας σκλαβιάς που μας ετοίμασαν. Ενας και μόνο δρόμος ανοίγεται μπροστά μας, ο δρόμος του αγώνα και της ανατροπής.
Με τον μηχανισμό των δανείων, ντόπιοι και ξένοι τραπεζίτες, επιχειρούν την υποδούλωση όλων μας σε μια σύγχρονη σκλαβιά. Ο τόκος, σαν εργαλείο, οδηγεί στη ληστρική αφαίρεση της περιουσίας των ελληνικών νοικοκυριών, τα οποία είναι ήδη υπερχρεωμένα. Πρέπει να σταματήσουμε να τους πληρώνουμε. Η μη πληρωμή των δανείων θα φέρει σε δύσκολη θέση τους ντόπιους τοκογλύφους τραπεζίτες. Αυτό θα έχει ως συνέπεια την εξαγωγή του προβλήματος στους ξένους ομοίους τους. Θα ανοίξει τον δρόμο για μια μεγάλη αλλαγή στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Σήμερα στην πατρίδα μας δεν κρίνεται μόνο η ευημερία και η ευτυχία του ελληνικού λαού. Κρίνεται σε μεγάλο ποσοστό η ευημερία και η ευτυχία όλων των λαών του κόσμου. Γιατί η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει αποδειχθεί ότι είναι ένα πολιτικό καρκίνωμα που κατατρώει τις σάρκες τους, ένας αδίστακτος μηχανισμός καταπάτησης των κοινωνικών δικαιωμάτων. Η μόνη λύση είναι η διάλυσή της. Στη θέση της είναι αναγκαία μια νέα Ομοσπονδία των Ελεύθερων Ευρωπαϊκών Λαών, από τον Ατλαντικό μέχρι τα Ουράλια, μια ομοσπονδία δημοκρατίας και δικαιοσύνης που θα φωτίσει με το παράδειγμα της συναδέλφωσης των λαών της ολόκληρο τον κόσμο.
Η πατρίδα υπερχρεώθηκε στους ξένους και εγχώριους τοκογλύφους για προμήθειες του Δημοσίου, άχρηστες ή προβληματικές και σε καμμία περίπτωση ωφέλιμες για τον ελληνικό λαό. Το μέσο για την υπερχρέωση ήταν ο παράνομος πλουτισμός των καθεστωτικών δυνάμεων. Πρέπει λοιπόν, αυτό το χρέος να πληρωθεί; Η πληρωμή του είναι αδύνατη χωρίς η χώρα να χρεοκοπήσει, οι πολίτες της να εξαθλιωθούν και η κοινωνία να σαπίσει. Η πατρίδα δεν οφείλει στους τοκογλύφους τραπεζίτες τίποτα. Το χρέος δεν πρέπει να αναγνωριστεί, ούτε βέβαια να πληρωθεί. Πρέπει να διαγραφεί, γιατί δεν ήταν προς όφελος του ελληνικού λαού, αλλά προς όφελος των πολυεθνικών μετόχων των τοκογλύφων τραπεζιτών.
Πατρίδα είναι οι άνθρωποί της.
Μήπως αυτό οδηγεί τη χώρα σε πτώχευση; Όχι, γιατί πατρίδα είναι οι άνθρωποί της. Σε πτώχευση και ολοκληρωτική καταστροφή οδηγούν όσοι επιμένουν να πληρώσουμε τους τραπεζίτες. Οδηγούν τους ανθρώπους στο να μην μπορούν να πληρώσουν τις στοιχειώδεις υποχρεώσεις τους, να κλείνουν τα μαγαζιά τους, να εξαντλούν τις οικονομίες τους, να περικόπτουν τις μετακινήσεις τους. Να εξευτελίζονται για να βρουν δουλειά, να τρέμουν μήπως απολυθούν, να στρέφονται εναντίον των πιο αδύναμων για να διασωθούν. Σκοπός τους είναι να στρέψουν τη μια κοινωνική ομάδα ενάντια στην άλλη και να διασπάσουν την κοινή αντίσταση στη διεκδίκηση των εργασιακών δικαιωμάτων. Η πτώχευση της χώρας στην οποία με μαθηματική ακρίβεια μας οδηγούν συνδέεται άμεσα με την προσπάθειά τους να μας οδηγήσουν σε απώλεια κάθε αξιοπρέπειας. Θέλουν να μας μετατρέψουν σε υποζύγια που φαγώνονται μεταξύ τους.
Θα έχουμε χρήματα για να πληρώνουμε μισθούς, συντάξεις και τις εσωτερικές μας υποχρεώσεις; Η απάντηση είναι ναι! Σε πείσμα όλων των καταστροφολόγων που προσβάλλουν τον ελληνικό λαό και του ζητούν θυσίες μέχρι τελικής πτώσης. Πλούτος υπάρχει. Το συλλογικό μορφωτικό επίπεδο του λαού μας είναι τόσο ψηλό όσο χρειάζεται για να εξασφαλίσει την περαιτέρω παραγωγή του. Αυτός ο πλούτος, όμως, χαρίζεται σήμερα στους τραπεζίτες και συνεχίζει να λεηλατείται από τις εγχώριες ελίτ. Αν θέλουμε να συνεχίσει να υπάρχει η πατρίδα, πρώτα και κύρια, πρέπει να μας ενδιαφέρει το να μην πτωχεύσουν οι άνθρωποι, ηθικά και πραγματικά.
Συντακτική Συνέλευση
Για να μην χρεοκοπήσει, λοιπόν, η πατρίδα είναι απαραίτητο να γίνει Συντακτική Συνέλευση προκειμένου να προσδιορίσει τη νέα πορεία του λαού μας.
• Για να ακυρώσει το επαίσχυντο και καταστροφικό μνημόνιο το οποίο οδηγεί σε οικονομική και εθνική καταστροφή.
• Για να προσδιορίσει ένα νέο μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης που δεν θα βασίζεται αποκλειστικά στον τουρισμό, στη ναυτιλία και το εμπόριο, αλλά θα στηρίζει την αγροτική παραγωγή και τη μεταποίηση. Ένα μοντέλο ανάπτυξης που θα αξιοποιεί νέες διεθνείς σχέσεις και συνεργασίες ακυρώνοντας στην πράξη τις συνέπειες της οικονομικής δικτατορίας του κεφαλαίου για τη χώρα μας.
1. Το πρώτο μέτρο, λοιπόν, που πρέπει να ψηφίσει η Συντακτική Συνέλευση είναι η διαγραφή των χρεών των Ελλήνων πολιτών προς τις τράπεζες, μέχρι ύψους τριακοσίων χιλιάδων ευρώ και εφόσον αυτοί είναι ιδιώτες. Παράλληλα, πρέπει να δημευθεί, υπέρ του ελληνικού λαού, η κινητή και ακίνητη περιουσία όσων εμπλέκονται, πολιτικών ή μη, με τις προβληματικές και αμαρτωλές συμβάσεις του ελληνικού δημοσίου. Το ίδιο να γίνει σε όσους αποδεδειγμένα καταχράστηκαν χρήματα του ελληνικού λαού μέσα από μίζες, πωλήσεις υπερτιμολογημένων υλικών και αγοραπωλησίες γης.
2. Το δεύτερο μέτρο είναι η κοινωνικοποίηση των τραπεζών. Οι τράπεζες πρέπει να λειτουργούν προκειμένου να δανειοδοτούν την ανάπτυξη, χωρίς το βασικό στοιχείο του τόκου – κέρδους, αλλά μόνο με ένα μικρό διαφέρον, το οποίο θα ανταποκρίνεται στα έξοδα λειτουργίας τους.
3. Το τρίτο μέτρο που πρέπει να ψηφίσει η Συντακτική Συνέλευση είναι ο αναδασμός της καλλιεργήσιμης γης και η αναδιοργάνωση της αγροτικής παραγωγής και εμπορίας των αγροτικών προιόντων. Η καλλιεργήσιμη γη πρέπει να αναδιανεμηθεί στους Έλληνες αγρότες και η αγροτική παραγωγή να οργανωθεί ώστε να εξασφαλιστεί η διατροφική αυτονομία των πολιτών της πατρίδας μας. Η πολιτεία, θα διανέμει από την τράπεζα γενετικού υλικού μη υβριδικούς σπόρους, προκειμένου να υπάρχει ανανέωση της παραγωγής, πράγμα που σημαίνει κατάργηση των μεταλλαγμένων.
4. Το τέταρτο μέτρο αφορά στην ανάδειξη του κράτους σε βασικό μοχλό της οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης της χώρας. Το κράτος θα πάψει να αποτελεί φέουδο της παρασιτικής οικονομικής και πολιτικής ολιγαρχίας η οποία σήμερα κυβερνά τη χώρα. Θα λειτουργεί κάτω από κοινωνικό έλεγχο. Θα κοινωνικοποιηθούν οι τηλεπικοινωνίες, οι μηχανισμοί παραγωγής ενέργειας, ο ορυκτός πλούτους, οι υποδομές και οι μεταφορές.
5. Το πέμπτο μέτρο αφορά στην ανασυγκρότηση του συστήματος υγείας, της παιδείας και της εθνικής έρευνας. Ολα τα νοσηλευτικά ιδρύματα και διαγνωστικά κέντρα της χώρας θα περάσουν κάτω από κοινωνικό έλεγχο για να συμβάλλουν στην υγεία και την ευημερία του λαού, να μην είναι εστίες παραγωγής και διανομής μίζας και παράνομου πλουτισμού κάθε είδους εμπόρων. Το ίδιο θα γίνει και για το σύστημα παραγωγής και διακίνησης φαρμάκου ώστε να μην είναι ο ελληνικός λαός όμηρος της ληστρικής διάθεσης των πολυεθνικών φαρμακοβιομηχανιών και των ντόπιων εκπροσώπων τους. Η δημόσια εκπαίδευση σε όλες της βαθμίδες της και η έρευνα θα εξυπηρετούν την ολόπλευρη μόρφωση και την κοινωνική απελευθέρωση του λαού μας.
6. Το έκτο μέτρο που πρέπει να ψηφίσει η Συντακτική Συνέλευση είναι η αναδιανομή του πλούτου, δηλαδή οι αυξήσεις στους μισθούς, στα μεροκάματα και στις συντάξεις για να τονωθεί η εσωτερική ζήτηση και να βγούμε από τον φαύλο κύκλο της οικονομικής ύφεσης. Αυτό δεν σημαίνει επιστροφή στο μοντέλο που κυριάρχησε στη συνείδηση των ανθρώπων, δηλαδή στην υπερκατανάλωση και τον βιασμό της φύσης. Όπως αποδείχτηκε σήμερα, αυτό το μοντέλο οδηγεί σε δυστυχία και απελπισία. Γιατί είναι λίγα και ουσιαστικά εκείνα που κάνουν τον άνθρωπο ευτυχισμένο, του δημιουργούν την αίσθηση της ασφάλειας και τον ωθούν στη δημιουργία ενός νέου πολιτισμού.
Κοινωνικό και πολιτικό μέτωπο,
Καλούμε λοιπόν, τους ανθρώπους της εργασίας, τους ανθρώπους του πνεύματος, τους νέους, τους ελεύθερους παραγωγούς, τους αυτοαπασχολούμενους, να δημιουργήσουν ένα πλατύ και πολύμορφο κοινωνικό και πολιτικό μέτωπο, το οποίο θα πραγματοποιήσει όλα τα παραπάνω μέτρα. Ένα μέτωπο που θα διασφαλίσει την επιβίωση του λαού, θα διευρύνει και θα κάνει ουσιαστική τη δημοκρατία και την ελευθερία. Δηλαδή ένα μέτωπο το οποίο, επιτέλους, θα πραγματώσει την εθνική ανεξαρτησία, τη λαϊκή κυριαρχία και την κοινωνική απελευθέρωση στην πατρίδα μας.
Ραδίσης Παντελής,Γρόλλιος Γιώργος, Γεροτζιάφας Γρηγόρης.
*Πηγή: Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο ιστολόγιο Αλληλεγγύη, στις 13 Ιουλίου 2010.
23/6/10
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΣΙΩΠΗΡΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΦΟΛΑΣ/PANHELLENIC SILENT PROTEST AGAINST ANIMAL POISONING - 26.06.2010
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΣΙΩΠΗΡΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΦΟΛΑΣ/PANHELLENIC SILENT PROTEST AGAINST ANIMAL POISONING
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΣΙΩΠΗΡΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΦΟΛΑΣ/PANHELLENIC SILENT PROTEST AGAINST ANIMAL POISONING Εκτύπωση
Συντάχθηκε απο τον/την Strays help admin
Πέμπτη, 29 Απρίλιος 2010
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ - 2/6/2010 - ENGLISH FOLLOWS
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΣΙΩΠΗΡΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΦΟΛΕΣ
Σάββατο 26/6/2010
Καθώς οι πρώτες φόλες του Ιουνίου ξεκίνησαν στην Κω και την Λέσβο, ενόψει επισκεπτών, ενώνουμε τις δυνάμεις μας όλοι οι φιλόζωοι, σε κάθε γειτονιά και κάθε πόλη της Ελλάδας.
Στις 8 το βράδυ και για μια ώρα, όλοι εμείς θα συγκεντρωθούμε έξω από τα Δημαρχεία της περιοχής μας.
1.Ντυμένοι με μαύρα ρούχα και συνοδευόμενοι από τα σκυλιά μας
θα διαμαρτυρηθούμε σιωπηρά στη μνήμη όσων ζώων έφυγαν από τη ζωή λόγω δηλητηρίασης, πράξης παράνομης σύμφωνα με το νόμο αλλά και ανήθικης.
2.Κεράκια σε σχήμα STOP θα τοποθετηθούν στην είσοδο κάθε Δημαρχείου από τους φιλόζωους που θα αναλάβουν να συντονίσουν την διαμαρτυρία στην περιοχή τους.
3. Στις 9 το βράδυ θα διαβαστεί ταυτόχρονα σε όλες τις περιοχές, η προσευχή που βλέπετε παρακάτω και την οποία μπορείτε να τυπώσετε και να μοιράσετε σε συμμετέχοντες και περαστικούς.
Μετά την ανάγνωση της προσευχής θα λήξει η διαμαρτυρία.
* Απαιτούμε να δράσει η Πολιτεία και να θεσπίσει αυστηρότερους νόμους σχετικά με το δηλητηριασμό των ζώων.
* Απαιτούμε από τα Δημαρχεία να τηρούν τα προγράμματα στειρώσεων και φροντίδας των αδέσποτων και από την Αστυνομία να αναλάβουν τις υποχρεώσεις τους για τις περιπτώσεις καταγγελίας δηλητηρίασης ζώων.
* Απαιτούμε να σταματήσει η απάνθρωπη αυτή τακτική εξόντωσης αδέσποτων και οικόσιτων ζώων από οποιονδήποτε, ανεξαιρέτως. Οι τουρίστες δεν ενοχλούνται από τα αδέσποτα, αλλά από τα πτώματα! Και εμείς ενοχλούμαστε για τον πόνο που προκαλείται στα ζώα.
Όσοι ενδιαφέρεστε να συντονίσετε την διαμαρτυρία στην περιοχή σας:
-Ενημερώστε φίλους και γνωστούς για να συμμετάσχουν στη διαμαρτυρία
-Αγοράστε όλοι μαζί μερικά κεράκια ρεσώ για να τα στήσετε σε σχήμα STOP
-Τυπώστε την προσευχή ώστε να την έχουν όλοι και να την διαβάσουν δυνατά
-Εξηγήστε στον κόσμο που θα περνά γιατί διαμαρτυρόμαστε
-Στείλτε το Δ.Τ. σε τοπικά ΜΜΕ (κανάλια,περιοδικά,ραδιόφωνο)
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ: info@strayshelp.grΑυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από κακόβουλη χρήση. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε την Javascript για να τη δείτε.
ΥΛΙΚΟ ΓΙΑ ΕΚΤΥΠΩΣΗ: ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΕ ΓΕΥΜΑ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΡΙΧΝΟΥΝ ΦΟΛΑ,
katoikidiolover@yahoo.comΑυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από κακόβουλη χρήση. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε την Javascript για να τη δείτε.
H ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΜΑΣ:
( © Ρίτσα Ανεστοπούλου )
Κι εγώ έμεινα μόνος και ανήμπορος να περιμένω το τέλος.
Με όλη μας τη δύναμη,
απελευθερωμένοι από κάθε φόβο,
βιώνοντας αυτή την αναλγησία,
η στεναχώρια μας ξεχειλίζει και αυξάνεται,
για κάποιους ξεχωριστούς και υπέροχους,
που ταξίδεψαν χωρίς κίνδυνο,
αλλά αντιμετώπισαν το θάνατο, με ένα ρεζιλεμένο τρόπο,
που έγιναν αστραπή και κεραυνός,
να μας υπενθυμίσουν ότι αυτό πρέπει να πάρει τέλος
και μετά φωτεινά αστέρια, όπως τους άξιζε.
Δεν αντέχω στη σκέψη ότι κάποιοι χάνονται μάταια,
γιατί απαίσιοι αποφασίζουν το τέλος τους.
Φωνάζω αλλά δεν με ακούει κανείς,
δεν μπορώ να κάνω τίποτε άλλο,
εναποθέτω τις ελπίδες μου σε μια θεϊκή δύναμη,
γιατί είναι η μόνη που μπορεί να αποδόσει δικαιοσύνη
και ο κόσμος ίσως γίνει καλύτερος και πιο υποφερτός.
http://www.facebook.com/group.php?gid=70194516237&ref=search
19/4/10
31/3/10
Μεγάλη Εβδομάδα - - Στάθης Σ., "Ελευθεροτυπία", 29.03 - 03.04.2010
Ναυτίλος
ΜΕΓΑΛΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ
Ασπίδα εγώ, βαθύ ντεκολτέ εκείνη, έχασα κατά κράτος...
.....................................
Για την Ανοιξη, λέω...
Σαν κρυπτομνησία που κάποτε φανερώνεται, ή σαν μνήμη κρυφή που δεν θέλει να το ρισκάρει και να αναδυθεί,
ψυχανεμίζομαι ότι το Μεγαλοβδόμαδο ανεβαίνει -από τότε που ήμουν παιδάκι το διαισθανόμουν, αλλά έπρεπε να μεγαλώσω σαράντα τραύματα για να το νοιώσω- κάθε
φορά στη σκηνή σαν ζεϊμπέκικο που ρετάρει στο πιάνο του Κραουνάκη. Αμφίθυμο
σαν να μη θέλει να ξέρει πως γνωρίζει τι θα συμβεί, θέλει το Μεγαλοβδόμαδο κι αυτό μια φορά να σταθεί σαν σημαία αγνώστων λοιπών στοιχείων...
Ματαίως, ως γνωστόν. Ο δον Κιχώτης των φτωχών, ανύποπτο αρνί όσον ήταν παιδί, τώρα έχει ενημερωθεί. Κανένας δεν έμεινε ζωντανός στον γάμο της Κανά, έκανε λάθος ο πύραυλος
κι έγιναν οι εορταστές παράπλευρη απώλεια, οι παράνυφοι έγιναν νεκροί. Και της νύφης και του γαμπρού οι σάρκες, πριν ενωθούν εις μίαν, έγιναν κομμάτια που τα χώρισε ο θάνατος...
Δεν είναι συνεπώς πια ανύποπτος ο Αμνός, πάει κι έρχεται, έρχεται και φεύγει αιώνες τώρα• και οι μαθητές των μαθητών του το ίδιο, άλλους τόσους αιώνες τώρα, γεμίζουν τη Γη με σταυρούς.
Πύραυλοι πολλαπλών κεφαλών
Λερναίες Υδρες
και εισέρχεται η άνοιξη στο Μεγαλοβδόμαδο σαν γιασεμάκι που θα κοπεί για τον επιτάφιο.
.................................
Ερχόμενος, λέει, φέτος ο Κύριος συνάντησε στον δρόμο του έναν ραγισμένον γενίτσαρο χτισμένον σε ένα γεφυράκι. Σπασμένες γύρω γύρω οι ημέρες του, σαν τα γυαλικά της μάνας του.
Ταπεινός Αυτός που ήρθε για τους τελώνες, τις πόρνες και τους σαλούς, πήρε απ' του γενίτσαρου την καρδιά όλα τα κρίματα και τους φόνους και τα έκανε βροχούλα
έκλαψε με τα δάκρυά της και ο εξωμότης• λυτρώθηκε• κι ύστερα ξανάγινε γενίτσαρος. Είθισται...
*****
Την τελευταία στιγμή προσπαθούσε να αλλάξει ζώδιο ο Εκτορας, να αποπροδικάσει την τύχη του κι άλλος να πέσει βορά του Αχιλλέα. Δεν γίνονται αυτά παλληκάρι μου, τα επιτόκια αλλάζουν πάντα υπέρ της Τράπεζας.
Αλλωστε τους εμπόρους για μία μόνον ημέρα έδιωξε απ' τον Ναό ο Επαναστάτης, ύστερα ξανάπιασαν βάρδια οι νόμοι και οι προφήτες κι έγινε πάλι το θέλημα των Δυνατών.
................................
Μαγεμένος με τα γράμματα και τις ιστορίες ανησυχούσα έως πρότινος, σαν θρασύ μειράκιο παρ' ότι πλέον μεσήλιξ, μήπως κάποτε γεράσουν τα αγάλματα. Τώρα λυπάμαι που δεν θα γεράσουν ποτέ...
Και οι δύο τρόποι Σου απέτυχαν.
Ο Εκτορας αμύνθηκε, κι έπεσε. Εσύ γύρισες και το άλλο μάγουλο κι αυτοί που Σε σταύρωσαν, σταυρώνουν έκτοτε λαούς και λαούς στο όνομά Σου - μπανάλ διαπίστωση κι όμως φρικτή.
Πύραυλοι ύβρεως-αέρος, πύραυλοι εδάφους-ύβρεως σκάνε και τούτη την άνοιξη πάνω στις Τροίες του κόσμου, όπως τα βεγγαλικά τη νύχτα της Ανάστασης στις ειρηνικές μας πόλεις. Και οι Τροίες πέφτουν. Ολες οι Τροίες πάντα πέφτουν...
ΣΤΑΘΗΣ Σ. 29.ΙΙΙ.2010 stathis@enet.gr
Ναυτίλος
ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΡΙΤΗΣ
Στα λυμένα σου μαλλιά
περσικοί κήποι...
Την ημέρα εκείνη, γνωστήν έκτοτε και επαναλαμβανόμενη κατ' έτος ως Μεγάλη Τρίτη, κι έξι αιώνες ύστερα από «τα δραματικά γεγονότα της Μεσοποταμίας»
ο Αίρων τας αμαρτίας του Κόσμου κι ο Προφήτης Μεχμέτ έπαιζαν ζατρίκιο στον Παράδεισο καθισμένοι πάνω σε δύο βασιλικές τίγρεις της Σιβηρίας, κάτω από τη σκιά του Δένδρου της Γνώσης του Καλού και του Κακού.
Ενας είναι ο Θεός, δήλωνε ο Προφήτης Μωάμεθ και ο Αίρων έκανε τρεις κινήσεις σε μία με τον ίππο του - χαμογελούσε ο Προφήτης και ρωτούσε κατόπιν τον χλωμό -σαν τον Αγιο Φραγκίσκο της Ασίζης- Αμνό: «με τα σφαχτάρια του έρωτος τι θα κάνεις;»...
Μια χαρακιά από μαχαιριά ανεπίδοτου έρωτα στην παλάμη του είχε ο κρινόμενος• «μην ανησυχείς» του είπε τρυφερά ο Ιησούς «τα ίχνη απ' τα καρφιά θα την καλύψουν»• και τον έκρινε: ερωτευμένος στον Αιώνα
φως εκ φωτός να κατεβαίνει κάθε φορά στον Αδη ο Ορφέας.
....................................
Την ίδια ώρα τυραγνισμένος, αμφιρρέπων και πυρίμορφος ο Ιούδας οργάνωνε το έργον.
Σε ένα ρυάκι που δεν έβγαζε πουθενά αποθήκευε τα δάκρυά του. Αυτός ο δυστυχής. Που δεν θα μάθαινε ποτέ τις άγνωστες λέξεις του μέλλοντος. Το μαύρο
αρνί ετοίμαζε τη δική του θυσία, με μαύρο δάκρυ, ο Αγιος Αμνημόνευτος.
.................................................
«Κι αυτόν τον αγαπάς!» χαμογέλασε γαλήνιος ο Προφήτης, χαμογέλασε και ο Αίρων...
ΣΤΑΘΗΣ Σ. 30.ΙΙΙ.2010 stathis@enet.gr
Ναυτίλος
ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ
Την ημέρα εκείνη ζορίσανε τα πράγματα και δεν μπορούσαν πια οι διαφημίσεις να τα κάνουνε ευχάριστα.
Λογικόν.
Ολα εδώ πληρώνονται. Σε αυτούς που για όλα εδώ αμείβονται. Σε αυτούς που πίνουν εμφιαλωμένα λιμνάζοντα ύδατα κι από τους άμβωνες των στρατηγείων
παρουσιάζουν όπλα
διαμοιράζονται ιμάτια
και μοιράζουν μερίσματα.
[Φωνές χωρίς φωνήεντα, αλλά γραμμένες με πεντακάθαρη μεγαλογράμματη γραφή, να διαβάζουν εύκολα και να καταλαβαίνουν οι υπήκοοι και οι πιστοί, τι λένε οι πινακίδες: από πού πάνε στον διάολο και πού οι ναπάλμ ανέβασαν την αξία των μελλοντικών ακινήτων]...
Σήμερα η βιαιότης της Βεβαιότητος στήνει τις αγχόνες της - η παράστασις αρχίζει...
.................................
...πρώτα από τον Ιππόδρομο με τον χορό της Καρμανιόλας. Σήμερα ο ευγενής, αύριο ο επαναστάτης για όλους έχει την καλή της λεπίδα η Τύχη.
Η Τύχη και η Ανάγκη.
Διαλέξτε!
Ο Αμνός διάλεξε την Ανάγκη.
Κι έβαλε τα γέλια η Τύχη...
Ακόμα κι ο Ρωμαίος στενοχωρήθηκε.
Υστερα από χρόνια με τον Βαραββά στα βουνά, τσιγάρα και καλάσνικωφ, μια-δυο φορές το 'φερε η κουβέντα, απ' Αυτόν είχε απομείνει η Μυροφόρα (πουλημένη για πόρνη στις Συρακούσες) και το κλάμα της μάνας Του
...μια εικόνα με μεγάλα μαύρα μάτια που τη βλέπεις πάνω στις κόκκινες σημαίες, αν τις καλοκοιτάξεις.
ΣΤΑΘΗΣ Σ. 31.ΙΙΙ.2010 stathis@enet.gr
Ναυτίλος
ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ
Μεγάλη Πέμπτη ανήμερα να θυμόμαστε το Αουσβιτς, το Νταχάου κι όλα τα άλλα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Να σκύβουμε το κεφάλι απ' το βάρος της μνήμης
τόσων ανεξιλέωτων νεκρών...
Την ημέρα αυτή, λένε οι γνωρίζοντες, τρίζουν τα ξύλα των καραβιών στα πελάγη και οι ρίμες των παλιών ναυτικών στοιχειώνουν τις γέφυρες.
Δεν εξέλιπαν οι ωμοφάγοι
κι ογδόντα πόλεμοι κάνουν συνεχώς τον γύρο του κόσμου...
...........................
Στη χώρα χωρίς χρόνο.
Σαν να 'ναι όλα σταματημένα στο σύνορο του άνω και του κάτω μιας κλεψύδρας κινείται κάποιες στιγμές ο κόσμος - κι έτσι βγαίνεις από μέσα του
και κοιτάζεις το πρόσωπό σου
μωρό και γέροντα μαζί
ενώπιος ενωπίω, χωρίς να σε βοηθούν οι ελιγμοί των λυγμών - ένας κόκκος στα εκατομμύρια κόκκων δισεκατομμυρίων πλανητών τρισεκατομμυρίων γαλαξιών το πρόσωπό σου, κι όμως εσύ το βλέπεις ολοκάθαρα να βρίζει, να γελά, να αναστενάζει, να χαμουρεύεται, να βογγά και να ουρλιάζει - είναι η κόλαση,
(σου είπαν μια βραδιά τα όνειρά σου), εμείς: Τόποι χωρίς ειρμό, πρόσωπα με πολλαπλές σημασίες, εσύ ο ίδιος ένα πρίσμα. Από μέσα και απ' έξω...
*****
Σήμερον κρεμάται επί ξύλου ο Κοσμοσείστης και γι' αυτό, για σένα το πιο εκπληκτικό, πιο μυστηριακό και το πιο σπουδαίο είναι ένας άνθρωπος που τον εμποδίζουν να βαδίσει, είναι ένας άνθρωπος που τον αλυσοδένουνε...
ΣΤΑΘΗΣ Σ. 1.IV.2010 stathis@enet.gr
Ναυτίλος
ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ
ΜΕΓΑΛΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ
Ασπίδα εγώ, βαθύ ντεκολτέ εκείνη, έχασα κατά κράτος...
.....................................
Για την Ανοιξη, λέω...
Σαν κρυπτομνησία που κάποτε φανερώνεται, ή σαν μνήμη κρυφή που δεν θέλει να το ρισκάρει και να αναδυθεί,
ψυχανεμίζομαι ότι το Μεγαλοβδόμαδο ανεβαίνει -από τότε που ήμουν παιδάκι το διαισθανόμουν, αλλά έπρεπε να μεγαλώσω σαράντα τραύματα για να το νοιώσω- κάθε
φορά στη σκηνή σαν ζεϊμπέκικο που ρετάρει στο πιάνο του Κραουνάκη. Αμφίθυμο
σαν να μη θέλει να ξέρει πως γνωρίζει τι θα συμβεί, θέλει το Μεγαλοβδόμαδο κι αυτό μια φορά να σταθεί σαν σημαία αγνώστων λοιπών στοιχείων...
Ματαίως, ως γνωστόν. Ο δον Κιχώτης των φτωχών, ανύποπτο αρνί όσον ήταν παιδί, τώρα έχει ενημερωθεί. Κανένας δεν έμεινε ζωντανός στον γάμο της Κανά, έκανε λάθος ο πύραυλος
κι έγιναν οι εορταστές παράπλευρη απώλεια, οι παράνυφοι έγιναν νεκροί. Και της νύφης και του γαμπρού οι σάρκες, πριν ενωθούν εις μίαν, έγιναν κομμάτια που τα χώρισε ο θάνατος...
Δεν είναι συνεπώς πια ανύποπτος ο Αμνός, πάει κι έρχεται, έρχεται και φεύγει αιώνες τώρα• και οι μαθητές των μαθητών του το ίδιο, άλλους τόσους αιώνες τώρα, γεμίζουν τη Γη με σταυρούς.
Πύραυλοι πολλαπλών κεφαλών
Λερναίες Υδρες
και εισέρχεται η άνοιξη στο Μεγαλοβδόμαδο σαν γιασεμάκι που θα κοπεί για τον επιτάφιο.
.................................
Ερχόμενος, λέει, φέτος ο Κύριος συνάντησε στον δρόμο του έναν ραγισμένον γενίτσαρο χτισμένον σε ένα γεφυράκι. Σπασμένες γύρω γύρω οι ημέρες του, σαν τα γυαλικά της μάνας του.
Ταπεινός Αυτός που ήρθε για τους τελώνες, τις πόρνες και τους σαλούς, πήρε απ' του γενίτσαρου την καρδιά όλα τα κρίματα και τους φόνους και τα έκανε βροχούλα
έκλαψε με τα δάκρυά της και ο εξωμότης• λυτρώθηκε• κι ύστερα ξανάγινε γενίτσαρος. Είθισται...
*****
Την τελευταία στιγμή προσπαθούσε να αλλάξει ζώδιο ο Εκτορας, να αποπροδικάσει την τύχη του κι άλλος να πέσει βορά του Αχιλλέα. Δεν γίνονται αυτά παλληκάρι μου, τα επιτόκια αλλάζουν πάντα υπέρ της Τράπεζας.
Αλλωστε τους εμπόρους για μία μόνον ημέρα έδιωξε απ' τον Ναό ο Επαναστάτης, ύστερα ξανάπιασαν βάρδια οι νόμοι και οι προφήτες κι έγινε πάλι το θέλημα των Δυνατών.
................................
Μαγεμένος με τα γράμματα και τις ιστορίες ανησυχούσα έως πρότινος, σαν θρασύ μειράκιο παρ' ότι πλέον μεσήλιξ, μήπως κάποτε γεράσουν τα αγάλματα. Τώρα λυπάμαι που δεν θα γεράσουν ποτέ...
Και οι δύο τρόποι Σου απέτυχαν.
Ο Εκτορας αμύνθηκε, κι έπεσε. Εσύ γύρισες και το άλλο μάγουλο κι αυτοί που Σε σταύρωσαν, σταυρώνουν έκτοτε λαούς και λαούς στο όνομά Σου - μπανάλ διαπίστωση κι όμως φρικτή.
Πύραυλοι ύβρεως-αέρος, πύραυλοι εδάφους-ύβρεως σκάνε και τούτη την άνοιξη πάνω στις Τροίες του κόσμου, όπως τα βεγγαλικά τη νύχτα της Ανάστασης στις ειρηνικές μας πόλεις. Και οι Τροίες πέφτουν. Ολες οι Τροίες πάντα πέφτουν...
ΣΤΑΘΗΣ Σ. 29.ΙΙΙ.2010 stathis@enet.gr
Ναυτίλος
ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΡΙΤΗΣ
Στα λυμένα σου μαλλιά
περσικοί κήποι...
Την ημέρα εκείνη, γνωστήν έκτοτε και επαναλαμβανόμενη κατ' έτος ως Μεγάλη Τρίτη, κι έξι αιώνες ύστερα από «τα δραματικά γεγονότα της Μεσοποταμίας»
ο Αίρων τας αμαρτίας του Κόσμου κι ο Προφήτης Μεχμέτ έπαιζαν ζατρίκιο στον Παράδεισο καθισμένοι πάνω σε δύο βασιλικές τίγρεις της Σιβηρίας, κάτω από τη σκιά του Δένδρου της Γνώσης του Καλού και του Κακού.
Ενας είναι ο Θεός, δήλωνε ο Προφήτης Μωάμεθ και ο Αίρων έκανε τρεις κινήσεις σε μία με τον ίππο του - χαμογελούσε ο Προφήτης και ρωτούσε κατόπιν τον χλωμό -σαν τον Αγιο Φραγκίσκο της Ασίζης- Αμνό: «με τα σφαχτάρια του έρωτος τι θα κάνεις;»...
Μια χαρακιά από μαχαιριά ανεπίδοτου έρωτα στην παλάμη του είχε ο κρινόμενος• «μην ανησυχείς» του είπε τρυφερά ο Ιησούς «τα ίχνη απ' τα καρφιά θα την καλύψουν»• και τον έκρινε: ερωτευμένος στον Αιώνα
φως εκ φωτός να κατεβαίνει κάθε φορά στον Αδη ο Ορφέας.
....................................
Την ίδια ώρα τυραγνισμένος, αμφιρρέπων και πυρίμορφος ο Ιούδας οργάνωνε το έργον.
Σε ένα ρυάκι που δεν έβγαζε πουθενά αποθήκευε τα δάκρυά του. Αυτός ο δυστυχής. Που δεν θα μάθαινε ποτέ τις άγνωστες λέξεις του μέλλοντος. Το μαύρο
αρνί ετοίμαζε τη δική του θυσία, με μαύρο δάκρυ, ο Αγιος Αμνημόνευτος.
.................................................
«Κι αυτόν τον αγαπάς!» χαμογέλασε γαλήνιος ο Προφήτης, χαμογέλασε και ο Αίρων...
ΣΤΑΘΗΣ Σ. 30.ΙΙΙ.2010 stathis@enet.gr
Ναυτίλος
ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ
Την ημέρα εκείνη ζορίσανε τα πράγματα και δεν μπορούσαν πια οι διαφημίσεις να τα κάνουνε ευχάριστα.
Λογικόν.
Ολα εδώ πληρώνονται. Σε αυτούς που για όλα εδώ αμείβονται. Σε αυτούς που πίνουν εμφιαλωμένα λιμνάζοντα ύδατα κι από τους άμβωνες των στρατηγείων
παρουσιάζουν όπλα
διαμοιράζονται ιμάτια
και μοιράζουν μερίσματα.
[Φωνές χωρίς φωνήεντα, αλλά γραμμένες με πεντακάθαρη μεγαλογράμματη γραφή, να διαβάζουν εύκολα και να καταλαβαίνουν οι υπήκοοι και οι πιστοί, τι λένε οι πινακίδες: από πού πάνε στον διάολο και πού οι ναπάλμ ανέβασαν την αξία των μελλοντικών ακινήτων]...
Σήμερα η βιαιότης της Βεβαιότητος στήνει τις αγχόνες της - η παράστασις αρχίζει...
.................................
...πρώτα από τον Ιππόδρομο με τον χορό της Καρμανιόλας. Σήμερα ο ευγενής, αύριο ο επαναστάτης για όλους έχει την καλή της λεπίδα η Τύχη.
Η Τύχη και η Ανάγκη.
Διαλέξτε!
Ο Αμνός διάλεξε την Ανάγκη.
Κι έβαλε τα γέλια η Τύχη...
Ακόμα κι ο Ρωμαίος στενοχωρήθηκε.
Υστερα από χρόνια με τον Βαραββά στα βουνά, τσιγάρα και καλάσνικωφ, μια-δυο φορές το 'φερε η κουβέντα, απ' Αυτόν είχε απομείνει η Μυροφόρα (πουλημένη για πόρνη στις Συρακούσες) και το κλάμα της μάνας Του
...μια εικόνα με μεγάλα μαύρα μάτια που τη βλέπεις πάνω στις κόκκινες σημαίες, αν τις καλοκοιτάξεις.
ΣΤΑΘΗΣ Σ. 31.ΙΙΙ.2010 stathis@enet.gr
Ναυτίλος
ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ
Μεγάλη Πέμπτη ανήμερα να θυμόμαστε το Αουσβιτς, το Νταχάου κι όλα τα άλλα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Να σκύβουμε το κεφάλι απ' το βάρος της μνήμης
τόσων ανεξιλέωτων νεκρών...
Την ημέρα αυτή, λένε οι γνωρίζοντες, τρίζουν τα ξύλα των καραβιών στα πελάγη και οι ρίμες των παλιών ναυτικών στοιχειώνουν τις γέφυρες.
Δεν εξέλιπαν οι ωμοφάγοι
κι ογδόντα πόλεμοι κάνουν συνεχώς τον γύρο του κόσμου...
...........................
Στη χώρα χωρίς χρόνο.
Σαν να 'ναι όλα σταματημένα στο σύνορο του άνω και του κάτω μιας κλεψύδρας κινείται κάποιες στιγμές ο κόσμος - κι έτσι βγαίνεις από μέσα του
και κοιτάζεις το πρόσωπό σου
μωρό και γέροντα μαζί
ενώπιος ενωπίω, χωρίς να σε βοηθούν οι ελιγμοί των λυγμών - ένας κόκκος στα εκατομμύρια κόκκων δισεκατομμυρίων πλανητών τρισεκατομμυρίων γαλαξιών το πρόσωπό σου, κι όμως εσύ το βλέπεις ολοκάθαρα να βρίζει, να γελά, να αναστενάζει, να χαμουρεύεται, να βογγά και να ουρλιάζει - είναι η κόλαση,
(σου είπαν μια βραδιά τα όνειρά σου), εμείς: Τόποι χωρίς ειρμό, πρόσωπα με πολλαπλές σημασίες, εσύ ο ίδιος ένα πρίσμα. Από μέσα και απ' έξω...
*****
Σήμερον κρεμάται επί ξύλου ο Κοσμοσείστης και γι' αυτό, για σένα το πιο εκπληκτικό, πιο μυστηριακό και το πιο σπουδαίο είναι ένας άνθρωπος που τον εμποδίζουν να βαδίσει, είναι ένας άνθρωπος που τον αλυσοδένουνε...
ΣΤΑΘΗΣ Σ. 1.IV.2010 stathis@enet.gr
Ναυτίλος
ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ
24/3/10
Σπύρος Ράσης - Spiros Rasis (1945-2010)
...
Ο Καθηγητής Κοινωνιολογίας και Ιστορίας της Εκπαίδευσης στο Π.Τ.Δ.Ε.-Α.Π.Θ. Σπύρος Ράσης "έφυγε" στις 20 Μαρτίου 2010. Υπήρξε σε όλη του τη διαδρομή ένας δημοκράτης ακαδημαϊκός δάσκαλος, με ανεξάντλητα αποθέματα προσφοράς και αλληλεγγύης σε όλους και με όλους. Άνθρωπος της πράξης, με πολύπλευρη και βαθιά μόρφωση, στέρεη επιστημονική συγκρότηση, πηγαίος, αυθόρμητος, στοχαστικός, ριζοσπάστης, αταλάντευτος στις αξίες για μια δίκαιη και χειραφετημένη κοινωνία, με συμμετοχή στο δημόσιο λόγο, προσηνής, γνήσιος Δάσκαλος.
Καλό ταξίδι Δάσκαλε...
Ο Καθηγητής Κοινωνιολογίας και Ιστορίας της Εκπαίδευσης στο Π.Τ.Δ.Ε.-Α.Π.Θ. Σπύρος Ράσης "έφυγε" στις 20 Μαρτίου 2010. Υπήρξε σε όλη του τη διαδρομή ένας δημοκράτης ακαδημαϊκός δάσκαλος, με ανεξάντλητα αποθέματα προσφοράς και αλληλεγγύης σε όλους και με όλους. Άνθρωπος της πράξης, με πολύπλευρη και βαθιά μόρφωση, στέρεη επιστημονική συγκρότηση, πηγαίος, αυθόρμητος, στοχαστικός, ριζοσπάστης, αταλάντευτος στις αξίες για μια δίκαιη και χειραφετημένη κοινωνία, με συμμετοχή στο δημόσιο λόγο, προσηνής, γνήσιος Δάσκαλος.
Καλό ταξίδι Δάσκαλε...
7/2/10
04.02.2010... Κώστας Αξελός (1924-2010)
"Κ" της Καθημερινής, 14.04.2009
Κώστας Αξελός: «Η φιλοσοφία σήμερα δεν μπορεί να υπηρετήσει τίποτα και κανέναν»
Ακμαίος στα 85 χρόνια του, ο τελευταίος μεγάλος Έλληνας στοχαστής κυκλοφορεί το νέο βιβλίο του και παραχωρεί στο «Κ» μια σπάνια συνέντευξη.
Tου Γιώργου Δουατζή
Ένας γοητευτικός έφηβος ογδόντα πέντε ετών, με μυαλό σπινθηροβόλο. Φωνή και προφορά, υποβλητικές. Η ανθρώπινη ζεστασιά διάχυτη. Το γέλιο αβίαστο. Μοναδική οξύνοια δεμένη με παιδική τρυφερότητα. Και όσο σου μιλάει, νιώθεις από τους τυχερούς εκείνους, που δέχτηκαν τα υψηλά ερεθίσματα «πετάγματος της σκέψης» από έναν από τους σημαντικότερους στοχαστές του αιώνα μας. Τον συνάντησα στη Θεσσαλονίκη, όπου η εκεί Φιλοσοφική Σχολή του ΑΠΘ τον αναγόρευσε πρόσφατα επίτιμο διδάκτορα. Ο λόγος του τελευταίου μεγάλου Ελληνα στοχαστή σε συνεπαίρνει, σε βοηθάει να ανελιχθείς σε άλλες σφαίρες, σε γεμίζει χαρά. Aντε μετά να προσγειωθείς και να κάνεις αυτήν τη σπάνιας ποιητικότητας συζήτηση… συνέντευξη.
«Τα μεγάλα ερωτήματα έχουν απαντηθεί από δεκάδες μεγάλους και παραμένουν αναπάντητα. Στη φιλοσοφία, η έννοια της απάντησης σε ένα ερώτημα είναι μια αδόκιμη σκέψη. Το γιατί υπάρχει ο κόσμος έχει ποτέ αποδειχθεί;» λέει ο Κώστας Αξελός. Και στην εύλογη ερώτηση αν η συνεχής αυτοαναίρεση της αλήθειας αναζωογονεί ή σκοτώνει τον φιλόσοφο, απαντά: «Μιλάω πάντα για στοχαστές και όχι για φιλοσόφους. Και η αλήθεια είναι μια πάρα πολύ προβληματική έννοια. Βλέπω την αλήθεια σαν κυρίαρχη μορφή μιας περιπλάνησης. Αμα η περιπλάνηση παίρνει μορφή και περιεχόμενο και συγκροτεί και συγκροτείται, δίνει μια μορφή της αλήθειας. Αλλά η αλήθεια υπακούει στην περιπλάνηση, και όχι το αντίθετο».
Τέλος των ιδεολογιών;
Οι ιδεολογίες γενικευόμενες πεθαίνουν. Μετά από αυτές, μια μέση απατηλή νοοτροπία θα κυριαρχήσει για πολύ.
Με ποια χαρακτηριστικά;
Εχει στοιχεία από όλα. Λίγο φιλελεύθερα, λίγο σοσιαλιστικά, λίγο χριστιανικά, λίγο εβραϊκά, λίγο προλεταριακά, λίγο αστικά, λίγο από τις φιλοσοφίες, αλλά είναι πάντα ένα μπέρδεμα, χωρίς αυτό να είναι σκέψη. Κάνει τους ανθρώπους να νομίζουν ότι σκέπτονται.
Μπορεί ο άνθρωπος να προχωρήσει έτσι;
Η τεχνική προχώρησε με γιγαντιαία βήματα. Ο άνθρωπος, όμως, αμφιβάλλω πολύ.
Θα μπορούσατε να διαβλέψετε στον αυριανό κόσμο;
Ο αυριανός κόσμος, ο βιομηχανικός, μαζικός, μηδενιστικός, ηλεκτρονικός και τεχνικοποιημένος πολιτισμός, θα τεχνικοποιήσει ακόμη και τη φαντασία. Υπάρχει ένα πέρα από την τεχνική; Και από ποιον κυριαρχείται η τεχνική; Δεν μπορώ να απαντήσω.
Επικυρίαρχη η τεχνική;
Σήμερα φαίνεται ότι είναι το κυρίαρχο στοιχείο. Υπάρχει έως και μια τεχνική των φαντασιώσεων. Ο κινηματογράφος, η ίδια μας η ζωή είναι μια μορφή τεχνικής. Είναι σαν αυτό που ακούω από τους φοιτητές, να λένε «έκανα έρωτα» χρησιμοποιώντας τη λέξη «κάνω» σαν να έκαναν ένα σκαμνί ως μαραγκοί…
Αν τελειώνει η φιλοσοφία, μετά τι;
Η εποχή μας έχει πέσει χαμηλά και η φιλοσοφία ζει το τέλος της. Μετά από αυτήν υπάρχει χώρος για μια ανοιχτή ποιητική σκέψη.
Το έργο σας είναι διαποτισμένο από την ποίηση.
Αναμφισβήτητα. Πέρα από την ποίηση του ανθρώπου με τη λυρική έννοια, υπάρχει η ποιητικότητα του κόσμου που είναι πιο δυνατή. Και η ανθρώπινη ποίηση είναι ένα ανταύγασμά της. Με ενδιαφέρει η ποίηση που ξεφεύγει από όλα τα όρια και φτάνει σε ένα ύπατο σημείο όπου συντρίβεται, συντρίβοντας και τον ποιητή της.
Τι είναι ο Θεός;
Η πορεία του κόσμου η ίδια έκανε να φανεί ένας Θεός. Λέω συχνά ότι ο Θεός είναι μια μορφή και μια μάσκα του κόσμου.
Τι κρατά ζωντανή τη σκέψη σας;
Η αναζήτηση, στη ζωή και στη σκέψη, της σύγκλισής τους και η αδυναμία της απόλυτης συνέπειας.
Είναι ποιοτικό κριτήριο για σας η συνέπεια ζωής και έργου σε έναν στοχαστή;
Θα έπρεπε να είναι. Αλλά βλέπουμε ότι μεγάλοι, τεράστιοι φιλόσοφοι σαν τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη είχαν την κουταμάρα να νομίζουν ότι οι δούλοι ήταν φύσει δούλοι. Κοντύτερα σε μας βρίσκεται ο Χάιντεγκερ και η τόσο ύποπτη σχέση του για ένα διάστημα με το ναζισμό. Η συνέπεια είναι μια απαίτηση την οποία βρίσκω πιο πολύ στους μεγάλους ποιητές σαν τον Χέλντερλιν και τον Ρεμπώ.
Ποια η ελπίδα, η απελπισία σας;
Ελπίδα και απελπισία είναι αντιμετωπίσεις σχετικές, στενές. Είναι και μένουν ψυχολογικές, άρα περιορισμένες.
Ο,τι ψυχολογικό, περιορίζει;
Οι ψυχικές δυνάμεις σπρώχνουν τη σκέψη. Το ψυχικό όμως, που γίνεται ψυχολογικό, είναι εμπόδιο. Παραδείγματος χάριν, ο ναρκισσισμός σαν το αποκορύφωμα του ψυχολογισμού είναι κάτι που όλα τα αναχαιτίζει, τα συρρικνώνει.
Κάποιες στιγμές δεν νιώσατε ναρκισσισμό, ματαιοδοξία…
Τα θεωρώ ευτελή, αλλά αναγκαία. Συγκροτούν κι αυτά την ολότητα και κανείς δεν μπορεί να βγει από την Ιστορία με καθαρά χέρια. Αν θέλει να κρατήσει τα χέρια του εντελώς καθαρά, δεν θα έχει χέρια. Ο άνθρωπος παίρνει μέρος σε αυτή την απογύμνωση, δεν είναι ποτέ έξω απ' ό,τι γίνεται.
Πώς εισπράττετε την αναγνώριση;
Αναμφισβήτητα με ικανοποίηση και θα έλεγα ψέματα αν έλεγα ότι είμαι αδιάφορος, έστω κι αν τα κίνητρά της δεν με ικανοποιούν πάντοτε. Το καινούργιο βιβλίο μου θα ήθελα να πουληθεί, να συζητηθεί, να αρέσει. Αλλά η αγωνία είναι ποιο θα είναι το επόμενο βήμα.
Γιατί εκδίδετε βιβλία;
Νομίζω πως είναι τα βιβλία μου εκείνα που μου επιβάλλονται.
Αν τα αφήνατε ως χειρόγραφα στο συρτάρι σας;
Ο άνθρωπος δεν είναι απομονωμένο ον. Δεν είναι ανεξάρτητος, είναι στοιχείο του κόσμου. Κάθε πράγμα θέλει να λεχθεί, να φανεί. Και η μετριότητα και η βλακεία. Και γι' αυτό έχουν κι αυτά το χώρο τους.
Τι υπηρετεί σήμερα η φιλοσοφία;
Δεν μπορεί να υπηρετήσει τίποτα και κανέναν. Σήμερα, ως πλανητική σκέψη μπορεί να τα θέσει όλα υπό ερώτηση και να δώσει αινιγματικές απαντήσεις.
Τι θα νέκρωνε τη σκέψη μας;
Η έλλειψη του παιχνιδιού.
Το παιχνίδι…
Ας θέσουμε πρώτα μια ερώτηση: πώς ξετυλίγεται ο κόσμος; Δεν θα έλεγα τι είναι ο κόσμος, γιατί τότε τον καθιστούμε στατικό. Οι μεν λένε προϊόν της ιδέας, οι άλλοι λένε προϊόν της ύλης, άλλοι λένε δημιούργημα του Θεού, άλλοι λένε φαντασίωση του ανθρώπου. Ολα αυτά είναι νοήματα που δίνουμε σαν να βρισκόμαστε έξω από τον κόσμο, ενώ ο κόσμος ο ίδιος ξετυλίγεται χωρίς νόημα, χωρίς γιατί και επειδή, σαν παιχνίδι.
Τι είναι ο χρόνος;
Ενα κεντρικότατο θέμα του στοχασμού, που κινητοποιεί και συντρίβει κάθε στοχασμό.
Λέτε «να μοχθήσουμε να σώσουμε το όνειρο αφού δεν μπορούμε να το πραγματοποιήσουμε»…
Ολοι κινούμεθα και από διάχυτα όνειρα. Τα όνειρα είναι τα ανοίγματα της ζωής μας. Εχουμε να μάθουμε περισσότερα πράγματα από τα όνειρά μας.
Η μη πραγματοποίησή τους…
Ισως κλονιστεί και η έννοια της πραγματοποίησης. Ισως κάποτε καταλάβουμε ότι το «πραγματοποιώ» σημαίνει συγχρόνως και συντρίβομαι.
Γιατί υποφέρει ο άνθρωπος;
Διότι δεν είναι το όλον. Είναι ένα τμήμα του.
Θα μπορούσε να είναι αλλιώς;
Δεν θα μπορούσε, αλλά πνίγεται μέσα σε αυτόν τον περιορισμό. Οτι δεν μπορεί να είναι εδώ και κει συγχρόνως…
Τι είναι ο έρωτας;
Η αναζήτηση που έγκειται στη συνάντηση και τη μη συνάντηση με τον άλλον.
Τι είναι για σας το θηλυκό;
Το ήμισυ του κόσμου. Κάτι πάρα πολύ κυρίαρχο, όχι σε επίπεδο διάκρισης φύλων, άντρας - γυναίκα. Είναι σαν δύο δυνάμεις στον κόσμο. Η σχέση με το θηλυκό είναι ένα από τα σημεία συνάντησης, των ανθρώπων μεταξύ τους και με τον κόσμο, και μαζί απομάκρυνσης. Δεν μπορεί ποτέ να πραγματοποιηθεί η απόλυτη συνάντηση αρσενικού και θηλυκού.
Επαιξε ρόλο το θηλυκό στη ζωή και στο έργο σας;
Πάρα πολύ. Αλλά δεν ξέρω πολύ καλά πού και πώς.
Ο θάνατος;
Διατρέχει όλη τη ζωή, είναι το οριστικό τέλος της και διατηρεί τα ίχνη της ζωής του θανόντος, που κι αυτά θα εξαφανιστούν κάποτε.
Τον φοβάστε;
Δεν υπάρχει για μένα ο φόβος του θανάτου, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θέλω να πεθάνω αύριο. Ο θάνατος είναι ο καλύτερος φίλος και ο χειρότερος εχθρός, γιατί βάζει ένα τέρμα στην περιπέτεια που λέγεται ζωή. Αλλά είναι αυτός που δίνει νόημα σε κάθε πράγμα.
Οι περισσότεροι φοβούνται.
Ο άνθρωπος φοβάται τη ζωή περισσότερο από το θάνατο. Τη ζωή που οδηγεί προς το τέλος νομίζω ότι φοβούνται οι άνθρωποι.
Μεγαλύτερος φόβος σας;
Το στέγνωμα της ψυχής και της σκέψης.
Πώς θα νικηθεί ο φόβος;
Με τη συμφιλίωση μαζί του.
Ποια τρία πράγματα θα άξιζε να πιστέψουμε;
Η πίστη είναι υπόθεση θρησκευτική. Με την ποίηση και τη σκέψη ο άνθρωπος μπορεί να ανοιχτεί στη φύση, στην τεχνική και στο περιπλανώμενο παιχνίδι επάνω σε έναν ληξιπρόθεσμο πλανήτη.
Από πού να πιαστεί ο σύγχρονος άνθρωπος για να υπάρξει;
Να πιαστεί δεν μπορεί από πουθενά. Του είναι ίσως δυνατόν να ανοιχτεί στο αποσπασματικό Ολον.
Με τι όπλα;
Χωρίς όπλα. Και χρησιμοποιώντας όλα τα όπλα. Το άνοιγμα δεν είναι κάτι το μυστηριώδες. Ας πάρουμε μια παρέα στην παραλία. Οι μεν φωτογραφίζουν τους δε. Θέλουν να τους οικειοποιηθούν, να τους αρχειοθετήσουν. Οι άλλοι φωτογραφίζουν τη θάλασσα, θέλουν να την ακινητοποιήσουν. Οι άλλοι λένε, τι ωραία που είναι, δες, δες τι ωραία που χτυπάει το κύμα. Ολα αυτά είναι μορφές ακινητοποίησης του χρόνου, του χώρου και όχι άνοιγμα στο χωροχρόνο. Ανοιγμα είναι να έκαναν μπάνιο, να χαίρονταν, να ζούσαν χωρίς αυτό το δες, δες...
Το αξιακό σύστημα που οικοδομείτε;
Δεν οικοδομώ σύστημα. Επιχειρώ ένα βήμα. Και αυτό θα περάσει. Δεν είναι αυτοσκοπός. Ξέρει κανείς ότι αφήνει κάτι πίσω του και ας έχει υποστεί απέραντες μεταλλαγές.
Αυταπάτη αθανασίας;
Αν το εκλαμβάνει κάποιος σαν αυταπάτη αθανασίας, πρέπει τελικά να ξέρει ότι θα γίνει κάτι τελείως άλλο.
Εχω μια πικρή αίσθηση από όσα λέτε για τον κόσμο.
Πικρή, γιατί κρατάμε χιλιάδων χρόνων πίκρα. Γιατί μας έμαθαν ότι ο άνθρωπος πρέπει να είναι το ιδεατόν του Πλάτωνα, το καλό του Χριστιανισμού, ο καλός αστός και μετά ο καλός προλετάριος, σήμερα ο καλός παραγωγός… Η ανθρωπότητα έχει υποστεί χιλιάδων χρόνων κηρύγματα που την περιορίζουν ολοένα και πιο πολύ.
Υπάρχει σήμερα κρίση;
Υπάρχει κρίση πολιτισμού, κρίση στον ψυχισμό των ανθρώπων, η οποία εκδηλώνεται σε ολόκληρο τον κόσμο.
Γιατί οι νέοι πάντα διάβαζαν Μαρξ και Νίτσε συγχρόνως;
Διότι και οι δύο κάνουν ανελέητη κριτική του παρόντος. Ο Μαρξ καταδικάζει όλη την αποξένωση του ανθρώπου από τον εαυτό του μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα. Ο Νίτσε βλέπει στο σύστημα όπου ζούμε έναν απέραντο μηδενισμό. Ομως και οι δύο θέλουν να κάνουν ένα βήμα σωτηριολογικό. Ο Μαρξ στον απόλυτο κομμουνισμό και ο Νίτσε στον υπεράνθρωπο. Ως τα τώρα δεν ξέρω κανέναν φιλόσοφο που να μη θέλησε να δώσει σωτηριολογικό άνοιγμα.
Για ποιον πολιτισμό θα μιλούσατε σήμερα;
Η εποχή μας είναι η εποχή του μυθολογικο-τεχνολογικού πολιτισμού που κρύβει το βαθύτερό του κίνητρο.
Με ποια εργαλεία θα μπορούσαμε να «εξανθρωπιστούμε»;
Με τα εργαλεία προχωρούμε, όπως λένε (προς τα πού;), αλλά αυτά δεν λύνουν το βασικό πρόβλημα της ύπαρξης της ανθρωπότητας, η οποία είναι εγκλωβισμένη στην τεράστια δύναμη που προέρχεται από τη συνάντηση της φύσης με την τεχνική.
Η μεγαλύτερη χαρά;
Οι συναντήσεις -στιγμιαίες και καίριες- με εκφάνσεις της φύσης, η δύναμη του έρωτα και της φιλίας που περιέχει τον έρωτα, οι σκέψεις που έρχονται σε μας.
Το μεγαλύτερο όραμα;
Το όραμα της συνάντησης της σκέψης και του κόσμου και η παραδοχή του φευγαλέου. Η παραδοχή της φανέρωσης και της ταυτόχρονης απόσυρσης, όσο γίνεται πιο γαλήνια.
Νιώθετε ότι πρέπει να αποδείξετε κάτι;
Από την εφηβεία είχα την εντύπωση ότι έπρεπε να πω αυτό που βλέπω.
Η εξάρτηση από τους άλλους είναι αδυναμία;
Εχουμε αναγκαία εξάρτηση από τους άλλους ανθρώπους. Η εξάρτηση πάλι δημιουργεί τα κενά της. Εξάρτηση και μη εξάρτηση έχουν το αναγκαίο στοιχείο που είναι και θετικό και αρνητικό.
Αυτοδυναμία;
Δεν μπορεί να υπάρξει σε κανένα επίπεδο.
Η εικόνα που έχετε για τον εαυτό σας;
Ειλικρινά, δεν έχω μια ενιαία εικόνα του εαυτού μου. Οταν γνωρίζω ότι η τάδε σκέψη είναι σημαντική, τότε νομίζω ότι ίσως αυτό είναι περαστικό, λέω ότι προσπαθώ να τολμάω να σκέπτομαι, ενώ το μεγαλύτερο σύνολο των ανθρώπων σήμερα δεν σκέπτονται… Θα έλεγα, είναι πρισματική η εικόνα του εαυτού μου, όπου γυρίζουν διαρκώς όλα τα χρώματα, όπως στο καλειδοσκόπιο.
Η σύγχρονη Ελλάδα;
Είναι ένα πρόβλημα. Ούτε Ανατολή ούτε Δύση ούτε Ευρώπη ούτε Ασία. Βαδίζει προς την αναζήτηση μιας ενότητας, την οποία δεν βρίσκει εύκολα. Δεξιά και Αριστερά είναι φθαρμένες και δεν αναδύεται ένας δρόμος.
Πώς θα ανακαλύψουν οι Ελληνες πολιτικοί την «πραγματική πολιτική»;
Θα έπρεπε να ξεπεράσουν τον στενό πολιτικαντισμό. Είναι όμως αυτό δυνατό;
Είναι εφικτή η Δημοκρατία;
Η Δημοκρατία μένει ουτοπική, δηλαδή δεν έχει πουθενά τόπο να πραγματοποιηθεί. Το ίδιο της το νόημα μας ξεφεύγει.
Τι σας έχει δώσει η Ελλάδα;
Μια ζωική ορμή. Την επαφή με τα στοιχεία της, τη θάλασσα, τον αέρα, τη γη, τη φωτιά.
Τι σας έχει πάρει;
Δεν είχα ποτέ την προκατάληψη, ώστε να μπορέσει να μου την πάρει.
Οι τιμές που σας κάνουν τα ελληνικά πανεπιστήμια τι συναισθήματα σας γεννούν;
Ευχάριστα. Θα επιθυμούσα όμως και μια πιο ζωντανή συζήτηση, στοχαστική και παραγωγική, με τους πανεπιστημιακούς.
Σκεφτήκατε ότι μπορεί να σας τιμούν και να μη σας έχουν διαβάσει;
Πολλά πράγματα δεν χρειάζεται να έχουν διαβαστεί. Μπορεί να διαπερνάνε την ατμόσφαιρα.
Εσείς διαψεύδετε την κατάρα των Ελλήνων να μην αναγνωρίζουν ζώντες δημιουργούς.
Στην Ελλάδα υπάρχει μεμψιμοιρία και δυσκολία αν δεν προηγηθεί μια αναγνώριση από τα έξω. Εξω είναι πιο πολιτικά θεσμισμένα τα πράγματα. Αλλά και υπάρχουν πράγματα που περιμένουν ακόμα το μέλλον τους.
Πιστεύετε ότι έχετε αμειφθεί;
Και ναι και όχι. Αν όμως ήταν πλήρης η αναγνώριση, θα σήμαινε ότι θα επιπέδωνε και το ειπωμένο.
H τέχνη αποτιμάται σε χρήμα. Η σκέψη;
Υπάρχει προσωπική σχέση με το έργο τέχνης. Η σκέψη έχει μία σχέση με το όλον. Μπορεί να αποτιμηθεί ένα έργο. Το όλον όμως;
Τι θα λέγατε σε έναν νέο φιλόσοφο;
Να ανοιχτεί στη σκέψη, στα κείμενα και στο κίνημα της σκέψης, στην ποίηση που διατρέχει κάθε τέχνη και να ζήσει και να πει αυτό που τον εμψυχώνει και τον συνθλίβει ατομικά και κοινωνικά.
Τι θα λέγατε σε έναν έφηβο;
Να κρατήσει, όσο γίνεται, έναν παλμό και στη λεγόμενη ώριμη ηλικία.
Θερμές ευχαριστίες στην, και συνάδελφο δημοσιογράφο, Κατερίνα Δασκαλάκη, σύντροφο του Κώστα Αξελού τα τελευταία τριάντα χρόνια, για τις μύριες διευκολύνσεις ώστε η συνέντευξη αυτή να πραγματοποιηθεί με τις καλύτερες δυνατές συνθήκες.
Ο βίος του σε 283 λέξεις
> Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1924. Από αστική οικογένεια, διδάχτηκε από παιδί γαλλικά και γερμανικά. H εφηβεία του φωτίστηκε από τα κείμενα των Ηράκλειτου, Πλάτωνα, Αριστοτέλη, Εμπεδοκλή, Μαρξ, Νίτσε, Ντοστογιέφσκι και ποιητών όπως ο Ρεμπώ, ο Ρίλκε.
> Στα δεκαεπτάμισι χρόνια του εντάχθηκε στην κομμουνιστική νεολαία και, παρά τις διαφωνίες του, πήρε ενεργό μέρος στην Αντίσταση, υποστηρίζοντας ότι «ο πραγματικός κομμουνιστής πρέπει να κρατάει στο ένα χέρι το όπλο και στο άλλο τα βιβλία του Ρίλκε». Το 1944, στα Δεκεμβριανά, έζησε εικονική εκτέλεση στα κρατητήρια της Ασφάλειας, φυλακίστηκε σε στρατόπεδο και τελικά απέδρασε. Οπως ήταν φυσικό, η σχέση του με το δογματικό ΚΚΕ δεν ήταν δυνατό να συνεχιστεί και το 1946 εγκατέλειψε τις γραμμές του.
> Τέλη του 1945, με τη βοήθεια του Οκτάβιου Μερλιέ -διευθυντή τότε του Γαλλικού Ινστιτούτου στην Αθήνα- επιβιβαζόταν στο θρυλικό πλέον πλοίο «Ματαρόα» μαζί με τον Κ. Καστοριάδη, τον Κ. Παπαϊωάννου, τον Κ. Βυζάντιο, τη Μ. Κρανάκη, τον Κ. Κουλεντιανό, τον Ν. Σβορώνο και άλλους, με προορισμό το Παρίσι. Λίγο διάστημα μετά την αναχώρησή του, καταδικαζόταν ερήμην σε θάνατο.
> Σπούδασε φιλοσοφία στη Σορβόννη, όπου και δίδαξε (1962-1973). Αρχισυντάκτης του πρωτοποριακού τότε περιοδικού Arguments (Επιχειρήματα) από το 1956 ώς το 1962, ίδρυσε και διηύθυνε την ομώνυμη φιλοσοφική σειρά στις Editions de Minuit, στην οποία εκδόθηκαν επίσης και τα περισσότερα από τα βιβλία του.
> Πασίγνωστη η διένεξή του με τον Σαρτρ, τον οποίο εγκαλούσε για μη πρωτότυπη σκέψη και έκθεση παλαιότερων φιλοσοφικών ιδεών.
Ο Σαρτρ τον κατηγορούσε επειδή είχε εγκαταλείψει τον κομμουνισμό.
> Εχει εκδώσει είκοσι τέσσερα βιβλία και πλήθος κειμένων (γαλλικά, ελληνικά και γερμανικά), που μεταφράστηκαν σε δεκαέξι γλώσσες.
>Τον Απρίλιο θα κυκλοφορήσει στη Γαλλία από τις εκδόσεις Les Belles Lettres το καινούργιο βιβλίο του με τίτλο «Αυτό που επέρχεται».
Πηγή: Περιοδικό «Κ»
Κώστας Αξελός: «Η φιλοσοφία σήμερα δεν μπορεί να υπηρετήσει τίποτα και κανέναν»
Ακμαίος στα 85 χρόνια του, ο τελευταίος μεγάλος Έλληνας στοχαστής κυκλοφορεί το νέο βιβλίο του και παραχωρεί στο «Κ» μια σπάνια συνέντευξη.
Tου Γιώργου Δουατζή
Ένας γοητευτικός έφηβος ογδόντα πέντε ετών, με μυαλό σπινθηροβόλο. Φωνή και προφορά, υποβλητικές. Η ανθρώπινη ζεστασιά διάχυτη. Το γέλιο αβίαστο. Μοναδική οξύνοια δεμένη με παιδική τρυφερότητα. Και όσο σου μιλάει, νιώθεις από τους τυχερούς εκείνους, που δέχτηκαν τα υψηλά ερεθίσματα «πετάγματος της σκέψης» από έναν από τους σημαντικότερους στοχαστές του αιώνα μας. Τον συνάντησα στη Θεσσαλονίκη, όπου η εκεί Φιλοσοφική Σχολή του ΑΠΘ τον αναγόρευσε πρόσφατα επίτιμο διδάκτορα. Ο λόγος του τελευταίου μεγάλου Ελληνα στοχαστή σε συνεπαίρνει, σε βοηθάει να ανελιχθείς σε άλλες σφαίρες, σε γεμίζει χαρά. Aντε μετά να προσγειωθείς και να κάνεις αυτήν τη σπάνιας ποιητικότητας συζήτηση… συνέντευξη.
«Τα μεγάλα ερωτήματα έχουν απαντηθεί από δεκάδες μεγάλους και παραμένουν αναπάντητα. Στη φιλοσοφία, η έννοια της απάντησης σε ένα ερώτημα είναι μια αδόκιμη σκέψη. Το γιατί υπάρχει ο κόσμος έχει ποτέ αποδειχθεί;» λέει ο Κώστας Αξελός. Και στην εύλογη ερώτηση αν η συνεχής αυτοαναίρεση της αλήθειας αναζωογονεί ή σκοτώνει τον φιλόσοφο, απαντά: «Μιλάω πάντα για στοχαστές και όχι για φιλοσόφους. Και η αλήθεια είναι μια πάρα πολύ προβληματική έννοια. Βλέπω την αλήθεια σαν κυρίαρχη μορφή μιας περιπλάνησης. Αμα η περιπλάνηση παίρνει μορφή και περιεχόμενο και συγκροτεί και συγκροτείται, δίνει μια μορφή της αλήθειας. Αλλά η αλήθεια υπακούει στην περιπλάνηση, και όχι το αντίθετο».
Τέλος των ιδεολογιών;
Οι ιδεολογίες γενικευόμενες πεθαίνουν. Μετά από αυτές, μια μέση απατηλή νοοτροπία θα κυριαρχήσει για πολύ.
Με ποια χαρακτηριστικά;
Εχει στοιχεία από όλα. Λίγο φιλελεύθερα, λίγο σοσιαλιστικά, λίγο χριστιανικά, λίγο εβραϊκά, λίγο προλεταριακά, λίγο αστικά, λίγο από τις φιλοσοφίες, αλλά είναι πάντα ένα μπέρδεμα, χωρίς αυτό να είναι σκέψη. Κάνει τους ανθρώπους να νομίζουν ότι σκέπτονται.
Μπορεί ο άνθρωπος να προχωρήσει έτσι;
Η τεχνική προχώρησε με γιγαντιαία βήματα. Ο άνθρωπος, όμως, αμφιβάλλω πολύ.
Θα μπορούσατε να διαβλέψετε στον αυριανό κόσμο;
Ο αυριανός κόσμος, ο βιομηχανικός, μαζικός, μηδενιστικός, ηλεκτρονικός και τεχνικοποιημένος πολιτισμός, θα τεχνικοποιήσει ακόμη και τη φαντασία. Υπάρχει ένα πέρα από την τεχνική; Και από ποιον κυριαρχείται η τεχνική; Δεν μπορώ να απαντήσω.
Επικυρίαρχη η τεχνική;
Σήμερα φαίνεται ότι είναι το κυρίαρχο στοιχείο. Υπάρχει έως και μια τεχνική των φαντασιώσεων. Ο κινηματογράφος, η ίδια μας η ζωή είναι μια μορφή τεχνικής. Είναι σαν αυτό που ακούω από τους φοιτητές, να λένε «έκανα έρωτα» χρησιμοποιώντας τη λέξη «κάνω» σαν να έκαναν ένα σκαμνί ως μαραγκοί…
Αν τελειώνει η φιλοσοφία, μετά τι;
Η εποχή μας έχει πέσει χαμηλά και η φιλοσοφία ζει το τέλος της. Μετά από αυτήν υπάρχει χώρος για μια ανοιχτή ποιητική σκέψη.
Το έργο σας είναι διαποτισμένο από την ποίηση.
Αναμφισβήτητα. Πέρα από την ποίηση του ανθρώπου με τη λυρική έννοια, υπάρχει η ποιητικότητα του κόσμου που είναι πιο δυνατή. Και η ανθρώπινη ποίηση είναι ένα ανταύγασμά της. Με ενδιαφέρει η ποίηση που ξεφεύγει από όλα τα όρια και φτάνει σε ένα ύπατο σημείο όπου συντρίβεται, συντρίβοντας και τον ποιητή της.
Τι είναι ο Θεός;
Η πορεία του κόσμου η ίδια έκανε να φανεί ένας Θεός. Λέω συχνά ότι ο Θεός είναι μια μορφή και μια μάσκα του κόσμου.
Τι κρατά ζωντανή τη σκέψη σας;
Η αναζήτηση, στη ζωή και στη σκέψη, της σύγκλισής τους και η αδυναμία της απόλυτης συνέπειας.
Είναι ποιοτικό κριτήριο για σας η συνέπεια ζωής και έργου σε έναν στοχαστή;
Θα έπρεπε να είναι. Αλλά βλέπουμε ότι μεγάλοι, τεράστιοι φιλόσοφοι σαν τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη είχαν την κουταμάρα να νομίζουν ότι οι δούλοι ήταν φύσει δούλοι. Κοντύτερα σε μας βρίσκεται ο Χάιντεγκερ και η τόσο ύποπτη σχέση του για ένα διάστημα με το ναζισμό. Η συνέπεια είναι μια απαίτηση την οποία βρίσκω πιο πολύ στους μεγάλους ποιητές σαν τον Χέλντερλιν και τον Ρεμπώ.
Ποια η ελπίδα, η απελπισία σας;
Ελπίδα και απελπισία είναι αντιμετωπίσεις σχετικές, στενές. Είναι και μένουν ψυχολογικές, άρα περιορισμένες.
Ο,τι ψυχολογικό, περιορίζει;
Οι ψυχικές δυνάμεις σπρώχνουν τη σκέψη. Το ψυχικό όμως, που γίνεται ψυχολογικό, είναι εμπόδιο. Παραδείγματος χάριν, ο ναρκισσισμός σαν το αποκορύφωμα του ψυχολογισμού είναι κάτι που όλα τα αναχαιτίζει, τα συρρικνώνει.
Κάποιες στιγμές δεν νιώσατε ναρκισσισμό, ματαιοδοξία…
Τα θεωρώ ευτελή, αλλά αναγκαία. Συγκροτούν κι αυτά την ολότητα και κανείς δεν μπορεί να βγει από την Ιστορία με καθαρά χέρια. Αν θέλει να κρατήσει τα χέρια του εντελώς καθαρά, δεν θα έχει χέρια. Ο άνθρωπος παίρνει μέρος σε αυτή την απογύμνωση, δεν είναι ποτέ έξω απ' ό,τι γίνεται.
Πώς εισπράττετε την αναγνώριση;
Αναμφισβήτητα με ικανοποίηση και θα έλεγα ψέματα αν έλεγα ότι είμαι αδιάφορος, έστω κι αν τα κίνητρά της δεν με ικανοποιούν πάντοτε. Το καινούργιο βιβλίο μου θα ήθελα να πουληθεί, να συζητηθεί, να αρέσει. Αλλά η αγωνία είναι ποιο θα είναι το επόμενο βήμα.
Γιατί εκδίδετε βιβλία;
Νομίζω πως είναι τα βιβλία μου εκείνα που μου επιβάλλονται.
Αν τα αφήνατε ως χειρόγραφα στο συρτάρι σας;
Ο άνθρωπος δεν είναι απομονωμένο ον. Δεν είναι ανεξάρτητος, είναι στοιχείο του κόσμου. Κάθε πράγμα θέλει να λεχθεί, να φανεί. Και η μετριότητα και η βλακεία. Και γι' αυτό έχουν κι αυτά το χώρο τους.
Τι υπηρετεί σήμερα η φιλοσοφία;
Δεν μπορεί να υπηρετήσει τίποτα και κανέναν. Σήμερα, ως πλανητική σκέψη μπορεί να τα θέσει όλα υπό ερώτηση και να δώσει αινιγματικές απαντήσεις.
Τι θα νέκρωνε τη σκέψη μας;
Η έλλειψη του παιχνιδιού.
Το παιχνίδι…
Ας θέσουμε πρώτα μια ερώτηση: πώς ξετυλίγεται ο κόσμος; Δεν θα έλεγα τι είναι ο κόσμος, γιατί τότε τον καθιστούμε στατικό. Οι μεν λένε προϊόν της ιδέας, οι άλλοι λένε προϊόν της ύλης, άλλοι λένε δημιούργημα του Θεού, άλλοι λένε φαντασίωση του ανθρώπου. Ολα αυτά είναι νοήματα που δίνουμε σαν να βρισκόμαστε έξω από τον κόσμο, ενώ ο κόσμος ο ίδιος ξετυλίγεται χωρίς νόημα, χωρίς γιατί και επειδή, σαν παιχνίδι.
Τι είναι ο χρόνος;
Ενα κεντρικότατο θέμα του στοχασμού, που κινητοποιεί και συντρίβει κάθε στοχασμό.
Λέτε «να μοχθήσουμε να σώσουμε το όνειρο αφού δεν μπορούμε να το πραγματοποιήσουμε»…
Ολοι κινούμεθα και από διάχυτα όνειρα. Τα όνειρα είναι τα ανοίγματα της ζωής μας. Εχουμε να μάθουμε περισσότερα πράγματα από τα όνειρά μας.
Η μη πραγματοποίησή τους…
Ισως κλονιστεί και η έννοια της πραγματοποίησης. Ισως κάποτε καταλάβουμε ότι το «πραγματοποιώ» σημαίνει συγχρόνως και συντρίβομαι.
Γιατί υποφέρει ο άνθρωπος;
Διότι δεν είναι το όλον. Είναι ένα τμήμα του.
Θα μπορούσε να είναι αλλιώς;
Δεν θα μπορούσε, αλλά πνίγεται μέσα σε αυτόν τον περιορισμό. Οτι δεν μπορεί να είναι εδώ και κει συγχρόνως…
Τι είναι ο έρωτας;
Η αναζήτηση που έγκειται στη συνάντηση και τη μη συνάντηση με τον άλλον.
Τι είναι για σας το θηλυκό;
Το ήμισυ του κόσμου. Κάτι πάρα πολύ κυρίαρχο, όχι σε επίπεδο διάκρισης φύλων, άντρας - γυναίκα. Είναι σαν δύο δυνάμεις στον κόσμο. Η σχέση με το θηλυκό είναι ένα από τα σημεία συνάντησης, των ανθρώπων μεταξύ τους και με τον κόσμο, και μαζί απομάκρυνσης. Δεν μπορεί ποτέ να πραγματοποιηθεί η απόλυτη συνάντηση αρσενικού και θηλυκού.
Επαιξε ρόλο το θηλυκό στη ζωή και στο έργο σας;
Πάρα πολύ. Αλλά δεν ξέρω πολύ καλά πού και πώς.
Ο θάνατος;
Διατρέχει όλη τη ζωή, είναι το οριστικό τέλος της και διατηρεί τα ίχνη της ζωής του θανόντος, που κι αυτά θα εξαφανιστούν κάποτε.
Τον φοβάστε;
Δεν υπάρχει για μένα ο φόβος του θανάτου, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θέλω να πεθάνω αύριο. Ο θάνατος είναι ο καλύτερος φίλος και ο χειρότερος εχθρός, γιατί βάζει ένα τέρμα στην περιπέτεια που λέγεται ζωή. Αλλά είναι αυτός που δίνει νόημα σε κάθε πράγμα.
Οι περισσότεροι φοβούνται.
Ο άνθρωπος φοβάται τη ζωή περισσότερο από το θάνατο. Τη ζωή που οδηγεί προς το τέλος νομίζω ότι φοβούνται οι άνθρωποι.
Μεγαλύτερος φόβος σας;
Το στέγνωμα της ψυχής και της σκέψης.
Πώς θα νικηθεί ο φόβος;
Με τη συμφιλίωση μαζί του.
Ποια τρία πράγματα θα άξιζε να πιστέψουμε;
Η πίστη είναι υπόθεση θρησκευτική. Με την ποίηση και τη σκέψη ο άνθρωπος μπορεί να ανοιχτεί στη φύση, στην τεχνική και στο περιπλανώμενο παιχνίδι επάνω σε έναν ληξιπρόθεσμο πλανήτη.
Από πού να πιαστεί ο σύγχρονος άνθρωπος για να υπάρξει;
Να πιαστεί δεν μπορεί από πουθενά. Του είναι ίσως δυνατόν να ανοιχτεί στο αποσπασματικό Ολον.
Με τι όπλα;
Χωρίς όπλα. Και χρησιμοποιώντας όλα τα όπλα. Το άνοιγμα δεν είναι κάτι το μυστηριώδες. Ας πάρουμε μια παρέα στην παραλία. Οι μεν φωτογραφίζουν τους δε. Θέλουν να τους οικειοποιηθούν, να τους αρχειοθετήσουν. Οι άλλοι φωτογραφίζουν τη θάλασσα, θέλουν να την ακινητοποιήσουν. Οι άλλοι λένε, τι ωραία που είναι, δες, δες τι ωραία που χτυπάει το κύμα. Ολα αυτά είναι μορφές ακινητοποίησης του χρόνου, του χώρου και όχι άνοιγμα στο χωροχρόνο. Ανοιγμα είναι να έκαναν μπάνιο, να χαίρονταν, να ζούσαν χωρίς αυτό το δες, δες...
Το αξιακό σύστημα που οικοδομείτε;
Δεν οικοδομώ σύστημα. Επιχειρώ ένα βήμα. Και αυτό θα περάσει. Δεν είναι αυτοσκοπός. Ξέρει κανείς ότι αφήνει κάτι πίσω του και ας έχει υποστεί απέραντες μεταλλαγές.
Αυταπάτη αθανασίας;
Αν το εκλαμβάνει κάποιος σαν αυταπάτη αθανασίας, πρέπει τελικά να ξέρει ότι θα γίνει κάτι τελείως άλλο.
Εχω μια πικρή αίσθηση από όσα λέτε για τον κόσμο.
Πικρή, γιατί κρατάμε χιλιάδων χρόνων πίκρα. Γιατί μας έμαθαν ότι ο άνθρωπος πρέπει να είναι το ιδεατόν του Πλάτωνα, το καλό του Χριστιανισμού, ο καλός αστός και μετά ο καλός προλετάριος, σήμερα ο καλός παραγωγός… Η ανθρωπότητα έχει υποστεί χιλιάδων χρόνων κηρύγματα που την περιορίζουν ολοένα και πιο πολύ.
Υπάρχει σήμερα κρίση;
Υπάρχει κρίση πολιτισμού, κρίση στον ψυχισμό των ανθρώπων, η οποία εκδηλώνεται σε ολόκληρο τον κόσμο.
Γιατί οι νέοι πάντα διάβαζαν Μαρξ και Νίτσε συγχρόνως;
Διότι και οι δύο κάνουν ανελέητη κριτική του παρόντος. Ο Μαρξ καταδικάζει όλη την αποξένωση του ανθρώπου από τον εαυτό του μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα. Ο Νίτσε βλέπει στο σύστημα όπου ζούμε έναν απέραντο μηδενισμό. Ομως και οι δύο θέλουν να κάνουν ένα βήμα σωτηριολογικό. Ο Μαρξ στον απόλυτο κομμουνισμό και ο Νίτσε στον υπεράνθρωπο. Ως τα τώρα δεν ξέρω κανέναν φιλόσοφο που να μη θέλησε να δώσει σωτηριολογικό άνοιγμα.
Για ποιον πολιτισμό θα μιλούσατε σήμερα;
Η εποχή μας είναι η εποχή του μυθολογικο-τεχνολογικού πολιτισμού που κρύβει το βαθύτερό του κίνητρο.
Με ποια εργαλεία θα μπορούσαμε να «εξανθρωπιστούμε»;
Με τα εργαλεία προχωρούμε, όπως λένε (προς τα πού;), αλλά αυτά δεν λύνουν το βασικό πρόβλημα της ύπαρξης της ανθρωπότητας, η οποία είναι εγκλωβισμένη στην τεράστια δύναμη που προέρχεται από τη συνάντηση της φύσης με την τεχνική.
Η μεγαλύτερη χαρά;
Οι συναντήσεις -στιγμιαίες και καίριες- με εκφάνσεις της φύσης, η δύναμη του έρωτα και της φιλίας που περιέχει τον έρωτα, οι σκέψεις που έρχονται σε μας.
Το μεγαλύτερο όραμα;
Το όραμα της συνάντησης της σκέψης και του κόσμου και η παραδοχή του φευγαλέου. Η παραδοχή της φανέρωσης και της ταυτόχρονης απόσυρσης, όσο γίνεται πιο γαλήνια.
Νιώθετε ότι πρέπει να αποδείξετε κάτι;
Από την εφηβεία είχα την εντύπωση ότι έπρεπε να πω αυτό που βλέπω.
Η εξάρτηση από τους άλλους είναι αδυναμία;
Εχουμε αναγκαία εξάρτηση από τους άλλους ανθρώπους. Η εξάρτηση πάλι δημιουργεί τα κενά της. Εξάρτηση και μη εξάρτηση έχουν το αναγκαίο στοιχείο που είναι και θετικό και αρνητικό.
Αυτοδυναμία;
Δεν μπορεί να υπάρξει σε κανένα επίπεδο.
Η εικόνα που έχετε για τον εαυτό σας;
Ειλικρινά, δεν έχω μια ενιαία εικόνα του εαυτού μου. Οταν γνωρίζω ότι η τάδε σκέψη είναι σημαντική, τότε νομίζω ότι ίσως αυτό είναι περαστικό, λέω ότι προσπαθώ να τολμάω να σκέπτομαι, ενώ το μεγαλύτερο σύνολο των ανθρώπων σήμερα δεν σκέπτονται… Θα έλεγα, είναι πρισματική η εικόνα του εαυτού μου, όπου γυρίζουν διαρκώς όλα τα χρώματα, όπως στο καλειδοσκόπιο.
Η σύγχρονη Ελλάδα;
Είναι ένα πρόβλημα. Ούτε Ανατολή ούτε Δύση ούτε Ευρώπη ούτε Ασία. Βαδίζει προς την αναζήτηση μιας ενότητας, την οποία δεν βρίσκει εύκολα. Δεξιά και Αριστερά είναι φθαρμένες και δεν αναδύεται ένας δρόμος.
Πώς θα ανακαλύψουν οι Ελληνες πολιτικοί την «πραγματική πολιτική»;
Θα έπρεπε να ξεπεράσουν τον στενό πολιτικαντισμό. Είναι όμως αυτό δυνατό;
Είναι εφικτή η Δημοκρατία;
Η Δημοκρατία μένει ουτοπική, δηλαδή δεν έχει πουθενά τόπο να πραγματοποιηθεί. Το ίδιο της το νόημα μας ξεφεύγει.
Τι σας έχει δώσει η Ελλάδα;
Μια ζωική ορμή. Την επαφή με τα στοιχεία της, τη θάλασσα, τον αέρα, τη γη, τη φωτιά.
Τι σας έχει πάρει;
Δεν είχα ποτέ την προκατάληψη, ώστε να μπορέσει να μου την πάρει.
Οι τιμές που σας κάνουν τα ελληνικά πανεπιστήμια τι συναισθήματα σας γεννούν;
Ευχάριστα. Θα επιθυμούσα όμως και μια πιο ζωντανή συζήτηση, στοχαστική και παραγωγική, με τους πανεπιστημιακούς.
Σκεφτήκατε ότι μπορεί να σας τιμούν και να μη σας έχουν διαβάσει;
Πολλά πράγματα δεν χρειάζεται να έχουν διαβαστεί. Μπορεί να διαπερνάνε την ατμόσφαιρα.
Εσείς διαψεύδετε την κατάρα των Ελλήνων να μην αναγνωρίζουν ζώντες δημιουργούς.
Στην Ελλάδα υπάρχει μεμψιμοιρία και δυσκολία αν δεν προηγηθεί μια αναγνώριση από τα έξω. Εξω είναι πιο πολιτικά θεσμισμένα τα πράγματα. Αλλά και υπάρχουν πράγματα που περιμένουν ακόμα το μέλλον τους.
Πιστεύετε ότι έχετε αμειφθεί;
Και ναι και όχι. Αν όμως ήταν πλήρης η αναγνώριση, θα σήμαινε ότι θα επιπέδωνε και το ειπωμένο.
H τέχνη αποτιμάται σε χρήμα. Η σκέψη;
Υπάρχει προσωπική σχέση με το έργο τέχνης. Η σκέψη έχει μία σχέση με το όλον. Μπορεί να αποτιμηθεί ένα έργο. Το όλον όμως;
Τι θα λέγατε σε έναν νέο φιλόσοφο;
Να ανοιχτεί στη σκέψη, στα κείμενα και στο κίνημα της σκέψης, στην ποίηση που διατρέχει κάθε τέχνη και να ζήσει και να πει αυτό που τον εμψυχώνει και τον συνθλίβει ατομικά και κοινωνικά.
Τι θα λέγατε σε έναν έφηβο;
Να κρατήσει, όσο γίνεται, έναν παλμό και στη λεγόμενη ώριμη ηλικία.
Θερμές ευχαριστίες στην, και συνάδελφο δημοσιογράφο, Κατερίνα Δασκαλάκη, σύντροφο του Κώστα Αξελού τα τελευταία τριάντα χρόνια, για τις μύριες διευκολύνσεις ώστε η συνέντευξη αυτή να πραγματοποιηθεί με τις καλύτερες δυνατές συνθήκες.
Ο βίος του σε 283 λέξεις
> Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1924. Από αστική οικογένεια, διδάχτηκε από παιδί γαλλικά και γερμανικά. H εφηβεία του φωτίστηκε από τα κείμενα των Ηράκλειτου, Πλάτωνα, Αριστοτέλη, Εμπεδοκλή, Μαρξ, Νίτσε, Ντοστογιέφσκι και ποιητών όπως ο Ρεμπώ, ο Ρίλκε.
> Στα δεκαεπτάμισι χρόνια του εντάχθηκε στην κομμουνιστική νεολαία και, παρά τις διαφωνίες του, πήρε ενεργό μέρος στην Αντίσταση, υποστηρίζοντας ότι «ο πραγματικός κομμουνιστής πρέπει να κρατάει στο ένα χέρι το όπλο και στο άλλο τα βιβλία του Ρίλκε». Το 1944, στα Δεκεμβριανά, έζησε εικονική εκτέλεση στα κρατητήρια της Ασφάλειας, φυλακίστηκε σε στρατόπεδο και τελικά απέδρασε. Οπως ήταν φυσικό, η σχέση του με το δογματικό ΚΚΕ δεν ήταν δυνατό να συνεχιστεί και το 1946 εγκατέλειψε τις γραμμές του.
> Τέλη του 1945, με τη βοήθεια του Οκτάβιου Μερλιέ -διευθυντή τότε του Γαλλικού Ινστιτούτου στην Αθήνα- επιβιβαζόταν στο θρυλικό πλέον πλοίο «Ματαρόα» μαζί με τον Κ. Καστοριάδη, τον Κ. Παπαϊωάννου, τον Κ. Βυζάντιο, τη Μ. Κρανάκη, τον Κ. Κουλεντιανό, τον Ν. Σβορώνο και άλλους, με προορισμό το Παρίσι. Λίγο διάστημα μετά την αναχώρησή του, καταδικαζόταν ερήμην σε θάνατο.
> Σπούδασε φιλοσοφία στη Σορβόννη, όπου και δίδαξε (1962-1973). Αρχισυντάκτης του πρωτοποριακού τότε περιοδικού Arguments (Επιχειρήματα) από το 1956 ώς το 1962, ίδρυσε και διηύθυνε την ομώνυμη φιλοσοφική σειρά στις Editions de Minuit, στην οποία εκδόθηκαν επίσης και τα περισσότερα από τα βιβλία του.
> Πασίγνωστη η διένεξή του με τον Σαρτρ, τον οποίο εγκαλούσε για μη πρωτότυπη σκέψη και έκθεση παλαιότερων φιλοσοφικών ιδεών.
Ο Σαρτρ τον κατηγορούσε επειδή είχε εγκαταλείψει τον κομμουνισμό.
> Εχει εκδώσει είκοσι τέσσερα βιβλία και πλήθος κειμένων (γαλλικά, ελληνικά και γερμανικά), που μεταφράστηκαν σε δεκαέξι γλώσσες.
>Τον Απρίλιο θα κυκλοφορήσει στη Γαλλία από τις εκδόσεις Les Belles Lettres το καινούργιο βιβλίο του με τίτλο «Αυτό που επέρχεται».
Πηγή: Περιοδικό «Κ»
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)