Παρουσίαση του Δημοτικού Ψηφοδελτίου
ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ
«ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ-ΑΝΟΙΧΤΗ ΠΟΛΗ»
ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΜΗΤΑΦΙΔΗΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΣ
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
Η δημοτική παράταξη «Θεσσαλονίκη-ανοιχτή πόλη» σας προσκαλεί το Σάββατο 16-10-2010, στις 6:30΄μ.μ. στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του νέου Δημαρχείου - Β. Όλγας με Γ΄ Σεπτεμβρίου - στην παρουσίαση του ψηφοδελτίου των υποψηφίων δημοτικών της συμβούλων, καθώς και των συμβούλων των Δημοτικών Κοινοτήτων (πρώην διαμερισμάτων) του Δήμου Θεσσαλονίκης.
ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ «Θεσσαλονίκη- Ανοιχτή Πόλη»
Γωνία-Τσιμισκή 115
Τηλ/FAX: 2310253330, 2310276414
e-mail: thessaloniki.anoixtipoli@gmail.com
Τηλέφωνα επικοινωνίας:
Μηταφίδης Τριαντάφυλλος 6974016884
Γραφείο τύπου
Αρβανίτης Λευτέρης 6944846838, 6976950490
15/10/10
10/10/10
Περιφερειακές & Δημοτικές Εκλογές 2010 - - Δήμος Θεσσαλονίκης: "Θεσσαλονίκη - Ανοιχτή Πόλη "
ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ
Θεσσαλονίκη - ανοιχτή πόλη
Η Θεσσαλονίκη είναι μια πόλη με αδιάλειπτη ιστορία από την ίδρυσή της (315 π.Χ.) μέχρι σήμερα. Ιστορία σημαντική με κύρια χαρακτηριστικά το ότι αποτέλεσε εμπορικό και πολιτιστικό σταυροδρόμι ανατολής και δύσης αλλά και μήτρα κοινωνικών κινημάτων με πιο σημαντικά αυτό των ζηλωτών (Κομμούνα Θεσσαλονίκης 1342-1349) και της Φεντερασιόν στις αρχές του 20ου αιώνα.
Ως πόλη, η Θεσσαλονίκη αντιμετωπίζει όλα τα προβλήματα των σύγχρονων ελληνικών πόλεων. Η ανεξέλεγκτη οικοδόμηση, η ραγδαία και άναρχη επέκταση του δομημένου χώρου, η εμπορευματοποίηση των δημόσιων χώρων, των υποδομών και των κοινωνικών υπηρεσιών δημοσίου οφέλους (ιδιαίτερα στους τομείς της παιδείας, της υγείας και της κοινωνικής πρόνοιας) επιδεινώνουν την ποιότητα ζωής των κατοίκων της. Η Θεσσαλονίκη κατέχει τη θλιβερή πρωτιά της ευρωπαϊκής πόλης με το μικρότερο ποσοστό πρασίνου ανά κάτοικο. Επιπλέον η έλλειψη αξιόπιστων μέσων μαζικής μεταφοράς και ιδιαίτερα μέσων σταθερής τροχιάς έχουν οδηγήσει στην καταδυνάστευση της πόλης από τα Ι.Χ. αυτοκίνητα και στην ουσιαστική κατάργηση των δικαιωμάτων των πεζών και ιδιαίτερα των Α.Μ.Ε.Α.
Ακόμη και ο Θερμαϊκός κόλπος, το θαλάσσιο μέτωπο της πόλης, που τόσο υμνήθηκε από τους ποιητές, εξακολουθεί να αποτελεί εστία ρύπανσης και δυσοσμίας, παραμένει αναξιοποίητος στην κατεύθυνση επίλυσης του κυκλοφοριακού προβλήματος (θαλάσσια συγκοινωνία) ενώ είναι γνωστά τα σχέδια για την κατασκευή υποθαλάσσιας αρτηρίας (που ματαιώθηκε με τον αγώνα των κατοίκων της πόλης) και την εμπορική «αξιοποίησή» του με την κατασκευή χώρων στάθμευσης πλωτών σκαφών ή πολυτελών χώρων εστίασης (σχέδια στα οποία είμαστε αντίθετοι και θα αγωνιστούμε για να μην υλοποιηθούν).
Μετά την κατάρρευση των χωρών του «υπαρκτού σοσιαλισμού», προβλήθηκε από την πολιτική και κοινωνική ελίτ της πόλης, η μεγάλη ιδέα της «Θεσσαλονίκης-Μητρόπολης των Βαλκανίων». Αντί για αυτό, η Θεσσαλονίκη μετατράπηκε από κέντρο της παραγωγικής βάσης της ελληνικής οικονομίας που ήταν μέχρι το 1990, σε πρωτεύουσα των ανέργων και των ημιαπασχολούμενων. Η τωρινή κρίση επιδεινώνει ακόμη περισσότερο την κατάσταση με το κλείσιμο δεκάδων μεταποιητικών μονάδων (ενδεικτικά αναφέρονται : AMYLUM/BIAMYΛ, Β.Φ.Λ., SIEMENS, κατάρρευση των κλωστοϋφαντουργικών μονάδων) και εκατοντάδων εμπορικών καταστημάτων.
Το κέντρο της Θεσσαλονίκης αντανακλά τη σημερινή κρίση και τις εντεινόμενες ανισότητες της ελληνικής κοινωνίας με αρκετά έντονο τρόπο (και μόνο το στοιχείο των αντικειμενικών αξιών των ακινήτων είναι εύγλωττο) αλλά και τις επιπτώσεις της κρίσης με τα κλειστά καταστήματα και την κυριαρχία των επιχειρήσεων «μαύρης» εργασίας (ψυχαγωγίας, εστίασης αλλά και πολυκαταστήματα).
Σε αυτό συνυπάρχουν οι «ιστορικές» αστικές οικογένειες (με παρουσία στην πόλη άνω των 100 χρόνων) αλλά και πρόσφυγες και μετανάστες/ τριες (κύρια από τα βαλκάνια και τις χώρες της πρώην Σ.Ε.) οι οποίοι/ες ζουν σε διαρκώς επιδεινούμενες συνθήκες που λίγο απέχουν από το να χαρακτηρισθούν «γκέτο».
ΤΟ ΤΟΠΙΟ ΤΩΝ ΔΗΜΟΤΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ
Οι εκλογές στο δήμο Θεσσαλονίκης θα διεξαχθούν σε ένα έντονο συγκρουσιακό κοινωνικό και πολιτικό τοπίο που το ορίζουν :
Α. Τα μέτρα της κυβέρνησης, το Μνημόνιο, η επιτήρηση και η κηδεμονία από την Ε.Ε., την ΕΚΤ και το ΔΝΤ, εντάσσονται σε μια γενικότερη επίθεση των δυνάμεων του διεθνούς κεφαλαίου εναντίον του εισοδήματος και των κατακτήσεων του κόσμου της εργασίας με αφορμή και πρόσχημα την κρίση.
Ο κόσμος της εργασίας καλείται να πληρώσει το κόστος της κρίσης για την οποία ο ίδιος δεν έχει καμία απολύτως ευθύνη.
Τα μέτρα αυτά:
• κατεδαφίζουν πλήρως το κοινωνικό κράτος και οδηγούν με βεβαιότητα τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους και τη μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού σε κατάσταση φτώχειας.
• καταργούν το δημόσιο και κοινωνικό χαρακτήρα της ασφάλισης και ανοίγουν το δρόμο στην ιδιωτική ασφάλιση.
• οδηγούν τη χώρα σε πρωτοφανή ύφεση και αυξάνουν δραματικά την ανεργία, που πλήττει ιδιαίτερα τους νέους.
• ελαστικοποιούν τους όρους και τις σχέσεις εργασίας και μετατρέπουν τους εργαζόμενους σε όμηρους της εργοδοσίας.
• ιδιωτικοποιούν και ξεπουλάνε το δημόσιο πλούτο και νευραλγικούς τομείς της οικονομίας και της κοινωνίας.
• παραβιάζουν σε πολλά σημεία το Σύνταγμα.
Αντιδρώντας άμεσα σε αυτή την πρωτοφανή επίθεση εναντίον των λαϊκών τάξεων προτείναμε στο δημοτικό συμβούλιο μια πρώτη σειρά μέτρων στήριξης των πολιτών που πλήττονται από την κρίση:
1. Απαλλαγή των ανέργων από τα δημοτικά τέλη
2. Κατάργηση των τροφείων στους βρεφονηπιακούς σταθμούς και των συνδρομών στα προγράμματα των Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου, β. Διευκόλυνση των εργαζόμενων και ανέργων γυναικών με την ανάπτυξη προγραμμάτων δημιουργικής απασχόλησης τις απογευματινές ώρες.
3. Σύσταση γραφείου ανέργων σε συνεργασία με τον ΟΑΕΔ, ώστε να βοηθούνται οι άνεργοι στην ανεύρεση εργασίας ή να εντάσσονται σε επιδοτούμενα προγράμματα επαγγελματικής κατάρτισης.
4. Καμιά απόλυση εργαζόμενου από το δήμο μετά την ψήφιση του «Καλλικράτη».
5. Δωρεάν πρόσβαση των ανασφάλιστων στην πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας των ΙΚΑ και ΕΣΥ
6. Προώθηση-ενίσχυση εναλλακτικών μορφών οικονομίας (π.χ. ανοιχτά παζάρια) και κοινωνικής επιχειρηματικότητας, με στόχο τη διευκόλυνση των ανέργων και των απόρων. Διεύρυνση των σημερινών δομών και δημιουργία νέων (π.χ. κοινωνικού παντοπωλείου, κοινωνικού φαρμακείου, συσσίτια για απόρους κ.ά.)
7. Ενίσχυση με προσωπικό των υπηρεσιών υποστήριξης ευπαθών κοινωνικών ομάδων με τη μετακίνηση δημοτικών υπαλλήλων που υπηρετούν ως υπεράριθμοι π.χ. σε γραφεία δημοσίων σχέσεων, γραφεία επικοινωνίας.
8. Αναστολή πληρωμής των χρεών προς τον δήμο -χωρίς προσαυξήσεις- των ανέργων και απόρων συμπολιτών μας που δηλώνουν αδυναμία εξόφλησής τους.
9. Να αποφασίσει η ΤΕΔΚ τη μείωση κατά 50% του εισιτηρίου εισόδου στους Δημοτικούς Κινηματογράφους-παραστάσεις, συναυλίες, κλπ. που γίνονται υπό την αιγίδα των ΟΤΑ.
10. Έκδοση «Κάρτας Κοινωνικής Αλληλεγγύης» με δικαιούχους τους: συνταξιούχους του ΟΓΑ, Δικαιούχους του ΕΚΑΣ, Απόρους της Πρόνοιας, τρίτεκνες, πολύτεκνες, μονογονεϊκές οικογένειες και ΑΜΕΑ. Οι κάτοχοι της «Κάρτας Κοινωνικής Αλληλεγγύης» θα μπορούν να αγοράζουν προϊόντα και υπηρεσίες σε προσιτές τιμές ή με έκπτωση, ύστερα από συμφωνία του οικείου Δήμου με τους εκπροσώπους της τοπικής αγοράς. Η τελευταία θα πρέπει να στηριχτεί με μέτρα και πρωτοβουλίες, όπως π.χ. με την πλήρη απαλλαγή από δημοτικά τέλη για τρία χρόνια των νέων επιχειρήσεων που θα έχουν ως έδρα τη Θεσσαλονίκη.
11. Υπογραφή ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗΣ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ μεταξύ του Δήμου Θεσσαλονίκης και του Δήμου Θέρμης, ώστε, αντί συμβολικού ενοικίου που θα καταβάλλει ο πρώτος στο δεύτερο, να εξακολουθήσει να λειτουργεί ο Ξενώνας του Κέντρου Υποδοχής Προσφύγων, στην οδό Φιλίππου 26 και Σιατίστης.
Β. Η συντηρητική μεταρρύθμιση στη Διοίκηση του Κράτους με το νόμο «Καλλικράτης» είναι οργανικά δεμένη με το «Μνημόνιο» που υπέγραψε η κυβέρνηση με το Δ.Ν.Τ., την Ε.Ε και την Ε.Κ.Τ. Περιλαμβάνεται στα βασικά σημεία του «προγράμματος σταθερότητας και ανάπτυξης». Το μέτωπο στην κυβερνητική πολιτική δεν είναι λοιπόν εξωτερικό ως προς την αυτοδιοίκηση.
Ο Καλλικράτης δεν επιδιώκει μόνον έναν αυταρχικό εκσυγχρονισμό της κρατικής διοίκησης και την αποκλειστική νομή της από τον δικομματισμό, συρρικνώνοντας και τις ελάχιστες προϋποθέσεις αυτο-διοίκησης, αλλά εντάσσεται, επίσης, στο πλαίσιο της δραστικής περικοπής των δημόσιων κοινωνικών δαπανών – του κοινωνικού κράτους, με υποχρηματοδότηση υπηρεσιών και έργων, που οδηγεί στην κατάρρευσή του και την υποστελέχωση, η οποία συντείνει στην κατάρρευση, εξωθώντας στην ανεργία δεκάδες χιλιάδες σημερινών εργαζομένων στους δήμους και τις νομαρχίες.
Η κατάλυση της αυτοδιοίκησης και της συμμετοχής προκύπτει καταφανώς και από το ληστρικό πλειοψηφικό εκλογικό σύστημα και τις προϋποθέσεις υποψηφιότητας που θέτει για τους δήμους. Αποκλείονται, όχι μόνον, ομάδες ενεργών πολιτών, αλλά και κάθε πολιτική δύναμη που δεν διαθέτει σήμερα το μέγεθος για να συγκροτήσει τα ζητούμενα ψηφοδέλτια. Το σύστημα αυτό είναι πολύ πιο αντιδημοκρατικό από των εθνικών εκλογών και εμπεριέχει διατάξεις που είναι σαφώς αντισυνταγματικές. Ο τρόπος συγκρότησης των αιρετών οργάνων είναι, επίσης, εξαιρετικά συγκεντρωτικός και αυταρχικός. Επαναλαμβάνεται το πρωθυπουργικό μοντέλο του κεντρικού κράτους, η εκτελεστική εξουσία καθίσταται πανίσχυρη και ανεξέλεγκτη, τα τοπικά κοινοβούλια είναι ανίσχυρα θεσμικά και η ελάσσων αντιπολίτευση αποκλεισμένη.
Η ΔΕΞΙΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ
Στο δήμο Θεσσαλονίκης, η δεξιά διοίκηση, που ελέγχει τον δήμο για 25 χρόνια περίπου, ευθύνεται για τη συνολική υποβάθμιση της ποιότητας ζωής, για τα έντονα κυκλοφοριακά προβλήματα, για την ανυπαρξία δομών αλληλεγγύης και για την κλεπτοκρατική διαχείριση των δημόσιων πόρων. Την ώρα που η θέση των λαϊκών στρωμάτων, ιδιαίτερα των νέων, επιδεινώνεται από την ανεργία, την υποαπασχόληση, την ασύστολη κερδοσκοπία των υπηρεσιών κοινής ωφέλειας (Ε.Υ.Α.Θ., Δ.Ε.Η.), την υποβάθμιση των δημόσιων υπηρεσιών (παιδεία, υγεία, κοινωνική πρόνοια), η δημοτική αρχή αναλώνεται σε φαραωνικά έργα (νέο δημαρχείο) και σε έργα βιτρίνας, αδυνατώντας να δώσει λύσεις ακόμη και στο πρόβλημα των σκουπιδιών (ολοκλήρωση έργων ΧΥΤΑ Μαυροράχης). Ο Δήμος λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, προσφέρει ελάχιστες κοινωνικές υπηρεσίες και διαθέτει περιορισμένες κοινωνικές υποδομές. Έχει παραιτηθεί από την παροχή κοινωνικών εξυπηρετήσεων και τις διαδικασίες συλλογικής κατανάλωσης που καλύπτουν βασικές ανάγκες, που αποτελούν προνομιακά πεδία της τοπικής αυτοδιοίκησης και δεν έχει καμιά πολιτική για την αύξηση της απασχόλησης.
Η δημοτική αρχή της Θεσσαλονίκης ασκεί, στο πλαίσιο των αποκεντρωμένων δραστηριοτήτων και των ανεπαρκών πόρων που διαχειρίζεται, την ίδια πολιτική με το κεντρικό κράτος, στη βάση της δικομματικής συναίνεσης και της παντοκρατορίας του νεοφιλελευθερισμού. Προσπαθεί να καλύψει τις αδυναμίες και τις ανεπάρκειές της συμμετέχοντας στην καλλιέργεια (μαζί με τον νομάρχη και τον μητροπολίτη) εθνικιστικών και ρατσιστικών αντιλήψεων που δυσφημούν την ιστορία της πόλης αλλά και τους σημερινούς κατοίκους της.
Απέναντι στο δημαρχοκεντρικό μοντέλο διοίκησης του Δήμου και τον αντιδημοκρατικό κανονισμό λειτουργίας του Δημοτικού Συμβουλίου με τους παράλληλους μονόλογους και την απαγόρευση «σχολιασμού»(!) των ανακοινώσεων που γίνονται από το βήμα, προτείναμε και προτείνουμε ένα σχέδιο Κανονισμού που δίνει προτεραιότητα στις παρεμβάσεις και στα προβλήματα των πολιτών, αξιοποιώντας και την πείρα των άλλων δήμων της χώρας, όπως π.χ. της Καισαριανής, αλλά και άλλων χωρών της Ευρώπης, π.χ. της Σεβίλης (π.χ. Συμμετοχικός Προϋπολογισμός) ή του Μπιλμπάο.
ΤΑ ΘΕΛΟΥΜΕ ΟΛΑ!
Από το μανιφέστο της Παρισινής Κομμούνας (19/04/1871)
«…Τι ζητάμε; Την οργάνωση και στερέωση της Δημοκρατίας. Την απόλυτη αυτονομία της Αυτοδιοίκησης, απλωμένης σε όλες τις περιοχές της Γαλλίας, με τη διασφάλιση, ολοκλήρωση των δικαιωμάτων του κάθε δήμου και της κάθε κοινότητας. Την κατοχύρωση των δικαιωμάτων του κάθε Γάλλου, σαν ανθρώπου, πολίτη και εργαζόμενου…».
Από το αντιστασιακό Σύνταγμα της ΠΕΕΑ
(1ο ψήφισμα στις Κορυσχάδες 30/07/1944):
«Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό και ασκούνται από το Λαό. Η Αυτοδιοίκηση και η Λαϊκή Δικαιοσύνη είναι θεμελιώδεις θεσμοί του δημόσιου βίου των Ελλήνων».
Ανρί Λεφέβρ, Μάης 1968
«Το δικαίωμα στην πόλη δεν εξαντλείται στο αίτημα για τη χωρίς διακρίσεις πρόσβαση όλων στα αγαθά και τις υπηρεσίες που προσφέρει η πόλη. Δεν είναι απλώς η δίκαιη αναδιανομή των εισοδημάτων και του αστικού χώρου. Αναφέρεται σε μια διαφορετική κοινωνία πόλης, στην ανάδειξη της πόλης ως έργο που παράγουν συλλογικά οι κάτοικοί της. Η πόλη-έργο, ως δυναμική συνθήκη ζωής, συμβάλλει στην ανθρώπινη χειραφέτηση, αποτελεί ταυτόχρονα προϋπόθεση και σύνοψη ενός νέου ανθρωπισμού.»
Αρνούμενοι/ες να συμβιβαστούμε με τη σημερινή πραγματικότητα, όλοι και όλες που μοιραζόμαστε ένα κοινό όραμα για μια αξιοβίωτη πόλη και μια αξιοπρεπή καθημερινή ζωή, που θέλουμε μια ανοιχτή, αλληλέγγυα και δημοκρατική πόλη χωρίς αποκλεισμούς, με ισότητα ανάμεσα στα δύο φύλα, αναλαμβάνουμε κοινή πρωτοβουλία για μια νέα, ριζοσπαστική αυτοδιοικητική παρέμβαση στον δήμο Θεσσαλονίκης.
Θέλουμε να εδραιώσουμε το ανθρώπινο πρόσωπο της πόλης, να εδραιώσουμε την κοινωνική αλληλεγγύη και να διεκδικήσουμε/ επιβάλλουμε τη συμμετοχή των πολιτών, ανδρών και γυναικών, στους αυτοδιοικητικούς θεσμούς (με εργαλεία τον συμμετοχικό σχεδιασμό και προϋπολογισμό), στη λήψη των αποφάσεων για τα θέματα που τους/ τις αφορούν (με τη θεσμοθέτηση τοπικών δημοψηφισμάτων) και στον έλεγχο της δημοτικής πολιτικής. Θέλουμε να στηρίξουμε και να συμβάλλουμε στον πολλαπλασιασμό των αυτόνομων κοινωνικών αντιστάσεων.
Η δράση μας δεν ξεκινά σήμερα. Έχουμε βρεθεί μαζί στους αγώνες που δώσαμε για την αποτροπή της ιδιωτικοποίησης της Ε.Υ.Α.Θ. και του Ο.Λ.Θ., για τη μείωση των τιμών του φυσικού αερίου και των εισιτηρίων του Ο.Α.Σ.Θ., στους μικρούς και μεγάλους αγώνες ενάντια στην κατασκευή της υποθαλάσσιας αρτηρίας, για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής στην πόλη, για την υπεράσπιση των δημόσιων χώρων και αγαθών. Διεκδικήσαμε χώρους που ανήκουν στο δημόσιο ή την εκκλησία προκειμένου να καλυφθούν ανάγκες σχολικής και προσχολικής κτιριακής υποδομής.
Υπερασπιστήκαμε τα μνημεία της πόλης μας, όπως οι Μύλοι Αλατίνι, το Φιξ, ο Λευκός Πύργος, η Υφανέτ κλπ, και προτείναμε τη θέσπιση νόμου για την προστασία του χώρου που τα περιβάλλει.
Mετά πλέον και την πανηγυρική ετυμηγορία του ΣτΕ, οι «ΑΛΕΥΡΟΜΥΛΟΙ ΑΛΛΑΤΙΝΗ» πρέπει να απαλλοτριωθούν από το Δήμο Θεσσαλονίκης και να μετατραπούν σε πολιτιστικό κέντρο-μουσείο της βιομηχανικής κληρονομιάς της πόλης. Μπορούν επίσης να φιλοξενήσουν ένα αρχείο για την Κοινωνική Ιστορία της Θεσσαλονίκης ή ένα συναφές προς το χώρο θεματικό σχολικό συγκρότημα - σε μια περιοχή μάλιστα που «αναστενάζει» από την έλλειψη σχολικής στέγης – το οποίο θα μπορούσε να ενταχθεί στο «Δίκτυο σχολείων για τη Βιομηχανική Κληρονομιά».
Αντισταθήκαμε στην παράδοση της παραλίας σε επιχειρηματικά συμφέροντα (π.χ. Bungalow White, πλωτά πάρκινγκ, μαρίνες στο Θερμαϊκό, «Γιοτ μπαρ-ρεστοραν» στην πρασιά του ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΠΑΛΑΣ).
Πορευτήκαμε μαζί στους δρόμους της πόλης, συμμετέχοντας στις μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις ενάντια στο μνημόνιο και την κατεδάφιση της κοινωνικής ασφάλισης. Δώσαμε αγώνες για την υπεράσπιση των πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων των μεταναστών και των προσφύγων (με χαρακτηριστική την περίπτωση του Ξενώνα / Κέντρου υποδοχής προσφύγων) και όλων όσων διώκονται για τις πεποιθήσεις τους.
Θεωρούμε κορυφαία μας παρέμβαση την υιοθέτηση της πρότασής μας -και παρά την ανιστόρητη, αρχικά, άρνηση της πλειοψηφίας της Διοίκησης του Δήμου- για την ένταξη της Θεσσαλονίκης στο «Δίκτυο Μαρτυρικών Πόλεων και Χωριών 1940-1944», καθώς εξοντώθηκαν σχεδόν όλοι οι εβραϊκής καταγωγής και Ρομά συμπολίτες μας στα ναζιστικά στρατόπεδα.
Επειδή «πόλη είναι οι άνθρωποί της» (Σέξπιρ), στο ημερολόγιο-ΟΙΚΟΛΟΓΙΟ 2010, καρπός συλλογικής δουλειάς, καταγράψαμε τη ζωή και την «ψυχή» αυτής της πόλης, τις «αιχμαλωτίσαμε» μέσα στα κείμενα και τις φωτογραφίες των ανθρώπων της.
Απευθυνόμαστε:
• Σε όσους/ες συμμερίζονται την προτεραιότητα του αγώνα για την ανατροπή του «Μνημονίου» και του νόμου «Καλλικράτης», γιατί συνδέεται άμεσα με τον αγώνα μας για έναν δήμο που να εξυπηρετεί τις πραγματικές ανάγκες των κατοίκων του.
• Σε όσους/ες υπερασπίζονται την πόλη, το φυσικό περιβάλλον, την ιστορική μνήμη, τις κοινωνικές υποδομές και τη συλλογική χρήση του χώρου και των κοινωφελών υπηρεσιών, απέναντι στην επέλαση της εμπορευματοποίησης και του κέρδους.
• Σε όσους/ες απορρίπτουν τον κυνισμό των υποστηρικτών της ελεύθερης αγοράς και έχουν ως πρώτη προτεραιότητα την αναδιανομή των πόρων υπέρ των υποβαθμισμένων περιοχών και των αδύναμων κοινωνικά ομάδων και ατόμων, που ο αριθμός τους μεγαλώνει καθημερινά λόγω της κρίσης και των μέτρων του μνημονίου.
• Σε όσους/ες υφίστανται διακρίσεις λόγω εθνότητας, φύλου, θρησκείας, πολιτιστικών διαφορών, ηλικίας, αναπηρίας ή σεξουαλικού προσανατολισμού.
• Σε όσους/ες δυσφορούν απέναντι στα κυρίαρχα πρότυπα και θέλουν να διατηρήσουν την ιδιότητα του πολίτη, όχι να μετατραπούν σε πελάτες-καταναλωτές.
• Σε όσους/ες υπηρετούν το δημόσιο χώρο και την πολιτική και θεωρούν «ουκ απράγμονα αλλ΄ αχρείον» («όχι φιλήσυχο αλλά άχρηστο», σύμφωνα με τη ρήση του Περικλή στον Επιτάφιο) αυτόν που δεν ασχολείται με τις δημόσιες υποθέσεις – τα κοινά.
• Σε όσους/ ες αγωνίζονται για τη δημοκρατία στην πόλη, για τη συμμετοχή με ουσιαστικά δικαιώματα των πολιτών στους θεσμούς και την αυτονομία των κοινωνικών κινημάτων.
• Σε όσους/ες νοιώθουν τη νοημοσύνη τους να υποτιμάται όταν η ανάγκη αλλαγής σελίδας στην πόλη επαφίεται στους επιχειρηματίες ή παραπέμπεται στην (εκ θαύματος;) εγκαθίδρυση του σοσιαλισμού.
• Στις κοινωνικές οργανώσεις και συλλογικότητες που εμπλέκονται στα θέματα της πόλης, που θέτουν αιτήματα ή τις αφορούν οι πολιτικές του δήμου.
• Στις επιτροπές κατοίκων που πήραν, πολλές φορές, την πόλη στα χέρια τους.
• Στις εργαζόμενες και τους εργαζόμενους του δήμου που έχουν να αντιμετωπίσουν τις επιπτώσεις από την εφαρμογή του «Μνημονίου», την κατάργηση της κοινωνικής ασφάλισης αλλά και την εφαρμογή του «Καλλικράτη».
• Στις νέες και τους νέους που οραματίζονται και αγωνίζονται για ένα ανθρώπινο μέλλον σε μια ανθρώπινη πόλη.
• Στις αριστερές, οικολογικές και κινηματικές πολιτικές οργανώσεις και συλλογικότητες.
• Σε όλους και όλες που πιστεύουν ότι πόλη είναι οι άνθρωποί της και δεν αναγνωρίζουν τους εαυτούς τους στην καθημερινότητα, έτσι όπως τη διαμόρφωσαν οι προηγούμενες συντηρητικές διοικήσεις του δήμου.
• Σε όλους και όλες που επιλέγουν να αντιστέκονται, να διεκδικούν και να ζουν σε μια ΑΝΟΙΧΤΗ πόλη.
H προσεχής αυτοδιοικητική μάχη έχει αναπόφευκτα και χαρακτήρα ιδεολογικής αναμέτρησης για τη φυσιογνωμία της Θεσσαλονίκης: από τη μία, μια πόλη φοβική, συμπλεγματική, παγιδευμένη στις εθνικιστικές ιδεοληψίες, τη θεοκρατία και τη διαφθορά. Από την άλλη, μια πόλη πολυπολιτισμική, δημοκρατική, «ανοικτό παράθυρο» στον κόσμο.
Η αφύπνιση της πολυπολιτισμικής συνείδησης της πόλης δεν είναι ούτε ζήτημα φολκλόρ ούτε ένας ρομαντικός κοσμοπολιτισμός που αναπολεί «περασμένα μεγαλεία». Είναι επιτακτική ανάγκη, καθώς οι οικονομικοί μετανάστες και οι πρόσφυγες που συνέρρευσαν στην πόλη και ενσαρκώνουν τη νέα πολυπολιτισμικότητα, την «ευλογία» του διαφορετικού, αντιμετωπίζονται από το «μπαγιάτικο» εθνικιστικό της κατεστημένο ως απειλή.
Η ιδεολογική αυτή αναμέτρηση έχει ήδη αρχίσει, καθώς το εθνο-θρησκευτικό κατεστημένο της πόλης επιδιώκει να προσδώσει εθνικιστικό χαρακτήρα στις εκδηλώσεις για το ιωβηλαίο της πόλης το 2012.
Δεν είναι τυχαίο ότι ο απερχόμενος δήμαρχος, η «δεξιά του Κυρίου», καθώς και οι υποψήφιοι δήμαρχοι της ακροδεξιάς πολεμούν με φανατισμό οποιασδήποτε συμβιβαστική λύση για την ονομασία της FYROM.
Δεν είναι τυχαίο επίσης ότι μέλη κινήσεων πολιτών έχουν γίνει στόχος γκεμπελικών επιθέσεων από εθνικιστικά μπλογκς, επειδή ζητούν τη φορολόγηση της Εκκλησίας και την απόδοση των οικοπέδων που κατέχει για την κατασκευή σχολείων.
Θεσσαλονίκη - ανοιχτή πόλη
Η Θεσσαλονίκη είναι μια πόλη με αδιάλειπτη ιστορία από την ίδρυσή της (315 π.Χ.) μέχρι σήμερα. Ιστορία σημαντική με κύρια χαρακτηριστικά το ότι αποτέλεσε εμπορικό και πολιτιστικό σταυροδρόμι ανατολής και δύσης αλλά και μήτρα κοινωνικών κινημάτων με πιο σημαντικά αυτό των ζηλωτών (Κομμούνα Θεσσαλονίκης 1342-1349) και της Φεντερασιόν στις αρχές του 20ου αιώνα.
Ως πόλη, η Θεσσαλονίκη αντιμετωπίζει όλα τα προβλήματα των σύγχρονων ελληνικών πόλεων. Η ανεξέλεγκτη οικοδόμηση, η ραγδαία και άναρχη επέκταση του δομημένου χώρου, η εμπορευματοποίηση των δημόσιων χώρων, των υποδομών και των κοινωνικών υπηρεσιών δημοσίου οφέλους (ιδιαίτερα στους τομείς της παιδείας, της υγείας και της κοινωνικής πρόνοιας) επιδεινώνουν την ποιότητα ζωής των κατοίκων της. Η Θεσσαλονίκη κατέχει τη θλιβερή πρωτιά της ευρωπαϊκής πόλης με το μικρότερο ποσοστό πρασίνου ανά κάτοικο. Επιπλέον η έλλειψη αξιόπιστων μέσων μαζικής μεταφοράς και ιδιαίτερα μέσων σταθερής τροχιάς έχουν οδηγήσει στην καταδυνάστευση της πόλης από τα Ι.Χ. αυτοκίνητα και στην ουσιαστική κατάργηση των δικαιωμάτων των πεζών και ιδιαίτερα των Α.Μ.Ε.Α.
Ακόμη και ο Θερμαϊκός κόλπος, το θαλάσσιο μέτωπο της πόλης, που τόσο υμνήθηκε από τους ποιητές, εξακολουθεί να αποτελεί εστία ρύπανσης και δυσοσμίας, παραμένει αναξιοποίητος στην κατεύθυνση επίλυσης του κυκλοφοριακού προβλήματος (θαλάσσια συγκοινωνία) ενώ είναι γνωστά τα σχέδια για την κατασκευή υποθαλάσσιας αρτηρίας (που ματαιώθηκε με τον αγώνα των κατοίκων της πόλης) και την εμπορική «αξιοποίησή» του με την κατασκευή χώρων στάθμευσης πλωτών σκαφών ή πολυτελών χώρων εστίασης (σχέδια στα οποία είμαστε αντίθετοι και θα αγωνιστούμε για να μην υλοποιηθούν).
Μετά την κατάρρευση των χωρών του «υπαρκτού σοσιαλισμού», προβλήθηκε από την πολιτική και κοινωνική ελίτ της πόλης, η μεγάλη ιδέα της «Θεσσαλονίκης-Μητρόπολης των Βαλκανίων». Αντί για αυτό, η Θεσσαλονίκη μετατράπηκε από κέντρο της παραγωγικής βάσης της ελληνικής οικονομίας που ήταν μέχρι το 1990, σε πρωτεύουσα των ανέργων και των ημιαπασχολούμενων. Η τωρινή κρίση επιδεινώνει ακόμη περισσότερο την κατάσταση με το κλείσιμο δεκάδων μεταποιητικών μονάδων (ενδεικτικά αναφέρονται : AMYLUM/BIAMYΛ, Β.Φ.Λ., SIEMENS, κατάρρευση των κλωστοϋφαντουργικών μονάδων) και εκατοντάδων εμπορικών καταστημάτων.
Το κέντρο της Θεσσαλονίκης αντανακλά τη σημερινή κρίση και τις εντεινόμενες ανισότητες της ελληνικής κοινωνίας με αρκετά έντονο τρόπο (και μόνο το στοιχείο των αντικειμενικών αξιών των ακινήτων είναι εύγλωττο) αλλά και τις επιπτώσεις της κρίσης με τα κλειστά καταστήματα και την κυριαρχία των επιχειρήσεων «μαύρης» εργασίας (ψυχαγωγίας, εστίασης αλλά και πολυκαταστήματα).
Σε αυτό συνυπάρχουν οι «ιστορικές» αστικές οικογένειες (με παρουσία στην πόλη άνω των 100 χρόνων) αλλά και πρόσφυγες και μετανάστες/ τριες (κύρια από τα βαλκάνια και τις χώρες της πρώην Σ.Ε.) οι οποίοι/ες ζουν σε διαρκώς επιδεινούμενες συνθήκες που λίγο απέχουν από το να χαρακτηρισθούν «γκέτο».
ΤΟ ΤΟΠΙΟ ΤΩΝ ΔΗΜΟΤΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ
Οι εκλογές στο δήμο Θεσσαλονίκης θα διεξαχθούν σε ένα έντονο συγκρουσιακό κοινωνικό και πολιτικό τοπίο που το ορίζουν :
Α. Τα μέτρα της κυβέρνησης, το Μνημόνιο, η επιτήρηση και η κηδεμονία από την Ε.Ε., την ΕΚΤ και το ΔΝΤ, εντάσσονται σε μια γενικότερη επίθεση των δυνάμεων του διεθνούς κεφαλαίου εναντίον του εισοδήματος και των κατακτήσεων του κόσμου της εργασίας με αφορμή και πρόσχημα την κρίση.
Ο κόσμος της εργασίας καλείται να πληρώσει το κόστος της κρίσης για την οποία ο ίδιος δεν έχει καμία απολύτως ευθύνη.
Τα μέτρα αυτά:
• κατεδαφίζουν πλήρως το κοινωνικό κράτος και οδηγούν με βεβαιότητα τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους και τη μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού σε κατάσταση φτώχειας.
• καταργούν το δημόσιο και κοινωνικό χαρακτήρα της ασφάλισης και ανοίγουν το δρόμο στην ιδιωτική ασφάλιση.
• οδηγούν τη χώρα σε πρωτοφανή ύφεση και αυξάνουν δραματικά την ανεργία, που πλήττει ιδιαίτερα τους νέους.
• ελαστικοποιούν τους όρους και τις σχέσεις εργασίας και μετατρέπουν τους εργαζόμενους σε όμηρους της εργοδοσίας.
• ιδιωτικοποιούν και ξεπουλάνε το δημόσιο πλούτο και νευραλγικούς τομείς της οικονομίας και της κοινωνίας.
• παραβιάζουν σε πολλά σημεία το Σύνταγμα.
Αντιδρώντας άμεσα σε αυτή την πρωτοφανή επίθεση εναντίον των λαϊκών τάξεων προτείναμε στο δημοτικό συμβούλιο μια πρώτη σειρά μέτρων στήριξης των πολιτών που πλήττονται από την κρίση:
1. Απαλλαγή των ανέργων από τα δημοτικά τέλη
2. Κατάργηση των τροφείων στους βρεφονηπιακούς σταθμούς και των συνδρομών στα προγράμματα των Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου, β. Διευκόλυνση των εργαζόμενων και ανέργων γυναικών με την ανάπτυξη προγραμμάτων δημιουργικής απασχόλησης τις απογευματινές ώρες.
3. Σύσταση γραφείου ανέργων σε συνεργασία με τον ΟΑΕΔ, ώστε να βοηθούνται οι άνεργοι στην ανεύρεση εργασίας ή να εντάσσονται σε επιδοτούμενα προγράμματα επαγγελματικής κατάρτισης.
4. Καμιά απόλυση εργαζόμενου από το δήμο μετά την ψήφιση του «Καλλικράτη».
5. Δωρεάν πρόσβαση των ανασφάλιστων στην πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας των ΙΚΑ και ΕΣΥ
6. Προώθηση-ενίσχυση εναλλακτικών μορφών οικονομίας (π.χ. ανοιχτά παζάρια) και κοινωνικής επιχειρηματικότητας, με στόχο τη διευκόλυνση των ανέργων και των απόρων. Διεύρυνση των σημερινών δομών και δημιουργία νέων (π.χ. κοινωνικού παντοπωλείου, κοινωνικού φαρμακείου, συσσίτια για απόρους κ.ά.)
7. Ενίσχυση με προσωπικό των υπηρεσιών υποστήριξης ευπαθών κοινωνικών ομάδων με τη μετακίνηση δημοτικών υπαλλήλων που υπηρετούν ως υπεράριθμοι π.χ. σε γραφεία δημοσίων σχέσεων, γραφεία επικοινωνίας.
8. Αναστολή πληρωμής των χρεών προς τον δήμο -χωρίς προσαυξήσεις- των ανέργων και απόρων συμπολιτών μας που δηλώνουν αδυναμία εξόφλησής τους.
9. Να αποφασίσει η ΤΕΔΚ τη μείωση κατά 50% του εισιτηρίου εισόδου στους Δημοτικούς Κινηματογράφους-παραστάσεις, συναυλίες, κλπ. που γίνονται υπό την αιγίδα των ΟΤΑ.
10. Έκδοση «Κάρτας Κοινωνικής Αλληλεγγύης» με δικαιούχους τους: συνταξιούχους του ΟΓΑ, Δικαιούχους του ΕΚΑΣ, Απόρους της Πρόνοιας, τρίτεκνες, πολύτεκνες, μονογονεϊκές οικογένειες και ΑΜΕΑ. Οι κάτοχοι της «Κάρτας Κοινωνικής Αλληλεγγύης» θα μπορούν να αγοράζουν προϊόντα και υπηρεσίες σε προσιτές τιμές ή με έκπτωση, ύστερα από συμφωνία του οικείου Δήμου με τους εκπροσώπους της τοπικής αγοράς. Η τελευταία θα πρέπει να στηριχτεί με μέτρα και πρωτοβουλίες, όπως π.χ. με την πλήρη απαλλαγή από δημοτικά τέλη για τρία χρόνια των νέων επιχειρήσεων που θα έχουν ως έδρα τη Θεσσαλονίκη.
11. Υπογραφή ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗΣ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ μεταξύ του Δήμου Θεσσαλονίκης και του Δήμου Θέρμης, ώστε, αντί συμβολικού ενοικίου που θα καταβάλλει ο πρώτος στο δεύτερο, να εξακολουθήσει να λειτουργεί ο Ξενώνας του Κέντρου Υποδοχής Προσφύγων, στην οδό Φιλίππου 26 και Σιατίστης.
Β. Η συντηρητική μεταρρύθμιση στη Διοίκηση του Κράτους με το νόμο «Καλλικράτης» είναι οργανικά δεμένη με το «Μνημόνιο» που υπέγραψε η κυβέρνηση με το Δ.Ν.Τ., την Ε.Ε και την Ε.Κ.Τ. Περιλαμβάνεται στα βασικά σημεία του «προγράμματος σταθερότητας και ανάπτυξης». Το μέτωπο στην κυβερνητική πολιτική δεν είναι λοιπόν εξωτερικό ως προς την αυτοδιοίκηση.
Ο Καλλικράτης δεν επιδιώκει μόνον έναν αυταρχικό εκσυγχρονισμό της κρατικής διοίκησης και την αποκλειστική νομή της από τον δικομματισμό, συρρικνώνοντας και τις ελάχιστες προϋποθέσεις αυτο-διοίκησης, αλλά εντάσσεται, επίσης, στο πλαίσιο της δραστικής περικοπής των δημόσιων κοινωνικών δαπανών – του κοινωνικού κράτους, με υποχρηματοδότηση υπηρεσιών και έργων, που οδηγεί στην κατάρρευσή του και την υποστελέχωση, η οποία συντείνει στην κατάρρευση, εξωθώντας στην ανεργία δεκάδες χιλιάδες σημερινών εργαζομένων στους δήμους και τις νομαρχίες.
Η κατάλυση της αυτοδιοίκησης και της συμμετοχής προκύπτει καταφανώς και από το ληστρικό πλειοψηφικό εκλογικό σύστημα και τις προϋποθέσεις υποψηφιότητας που θέτει για τους δήμους. Αποκλείονται, όχι μόνον, ομάδες ενεργών πολιτών, αλλά και κάθε πολιτική δύναμη που δεν διαθέτει σήμερα το μέγεθος για να συγκροτήσει τα ζητούμενα ψηφοδέλτια. Το σύστημα αυτό είναι πολύ πιο αντιδημοκρατικό από των εθνικών εκλογών και εμπεριέχει διατάξεις που είναι σαφώς αντισυνταγματικές. Ο τρόπος συγκρότησης των αιρετών οργάνων είναι, επίσης, εξαιρετικά συγκεντρωτικός και αυταρχικός. Επαναλαμβάνεται το πρωθυπουργικό μοντέλο του κεντρικού κράτους, η εκτελεστική εξουσία καθίσταται πανίσχυρη και ανεξέλεγκτη, τα τοπικά κοινοβούλια είναι ανίσχυρα θεσμικά και η ελάσσων αντιπολίτευση αποκλεισμένη.
Η ΔΕΞΙΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ
Στο δήμο Θεσσαλονίκης, η δεξιά διοίκηση, που ελέγχει τον δήμο για 25 χρόνια περίπου, ευθύνεται για τη συνολική υποβάθμιση της ποιότητας ζωής, για τα έντονα κυκλοφοριακά προβλήματα, για την ανυπαρξία δομών αλληλεγγύης και για την κλεπτοκρατική διαχείριση των δημόσιων πόρων. Την ώρα που η θέση των λαϊκών στρωμάτων, ιδιαίτερα των νέων, επιδεινώνεται από την ανεργία, την υποαπασχόληση, την ασύστολη κερδοσκοπία των υπηρεσιών κοινής ωφέλειας (Ε.Υ.Α.Θ., Δ.Ε.Η.), την υποβάθμιση των δημόσιων υπηρεσιών (παιδεία, υγεία, κοινωνική πρόνοια), η δημοτική αρχή αναλώνεται σε φαραωνικά έργα (νέο δημαρχείο) και σε έργα βιτρίνας, αδυνατώντας να δώσει λύσεις ακόμη και στο πρόβλημα των σκουπιδιών (ολοκλήρωση έργων ΧΥΤΑ Μαυροράχης). Ο Δήμος λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, προσφέρει ελάχιστες κοινωνικές υπηρεσίες και διαθέτει περιορισμένες κοινωνικές υποδομές. Έχει παραιτηθεί από την παροχή κοινωνικών εξυπηρετήσεων και τις διαδικασίες συλλογικής κατανάλωσης που καλύπτουν βασικές ανάγκες, που αποτελούν προνομιακά πεδία της τοπικής αυτοδιοίκησης και δεν έχει καμιά πολιτική για την αύξηση της απασχόλησης.
Η δημοτική αρχή της Θεσσαλονίκης ασκεί, στο πλαίσιο των αποκεντρωμένων δραστηριοτήτων και των ανεπαρκών πόρων που διαχειρίζεται, την ίδια πολιτική με το κεντρικό κράτος, στη βάση της δικομματικής συναίνεσης και της παντοκρατορίας του νεοφιλελευθερισμού. Προσπαθεί να καλύψει τις αδυναμίες και τις ανεπάρκειές της συμμετέχοντας στην καλλιέργεια (μαζί με τον νομάρχη και τον μητροπολίτη) εθνικιστικών και ρατσιστικών αντιλήψεων που δυσφημούν την ιστορία της πόλης αλλά και τους σημερινούς κατοίκους της.
Απέναντι στο δημαρχοκεντρικό μοντέλο διοίκησης του Δήμου και τον αντιδημοκρατικό κανονισμό λειτουργίας του Δημοτικού Συμβουλίου με τους παράλληλους μονόλογους και την απαγόρευση «σχολιασμού»(!) των ανακοινώσεων που γίνονται από το βήμα, προτείναμε και προτείνουμε ένα σχέδιο Κανονισμού που δίνει προτεραιότητα στις παρεμβάσεις και στα προβλήματα των πολιτών, αξιοποιώντας και την πείρα των άλλων δήμων της χώρας, όπως π.χ. της Καισαριανής, αλλά και άλλων χωρών της Ευρώπης, π.χ. της Σεβίλης (π.χ. Συμμετοχικός Προϋπολογισμός) ή του Μπιλμπάο.
ΤΑ ΘΕΛΟΥΜΕ ΟΛΑ!
Από το μανιφέστο της Παρισινής Κομμούνας (19/04/1871)
«…Τι ζητάμε; Την οργάνωση και στερέωση της Δημοκρατίας. Την απόλυτη αυτονομία της Αυτοδιοίκησης, απλωμένης σε όλες τις περιοχές της Γαλλίας, με τη διασφάλιση, ολοκλήρωση των δικαιωμάτων του κάθε δήμου και της κάθε κοινότητας. Την κατοχύρωση των δικαιωμάτων του κάθε Γάλλου, σαν ανθρώπου, πολίτη και εργαζόμενου…».
Από το αντιστασιακό Σύνταγμα της ΠΕΕΑ
(1ο ψήφισμα στις Κορυσχάδες 30/07/1944):
«Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό και ασκούνται από το Λαό. Η Αυτοδιοίκηση και η Λαϊκή Δικαιοσύνη είναι θεμελιώδεις θεσμοί του δημόσιου βίου των Ελλήνων».
Ανρί Λεφέβρ, Μάης 1968
«Το δικαίωμα στην πόλη δεν εξαντλείται στο αίτημα για τη χωρίς διακρίσεις πρόσβαση όλων στα αγαθά και τις υπηρεσίες που προσφέρει η πόλη. Δεν είναι απλώς η δίκαιη αναδιανομή των εισοδημάτων και του αστικού χώρου. Αναφέρεται σε μια διαφορετική κοινωνία πόλης, στην ανάδειξη της πόλης ως έργο που παράγουν συλλογικά οι κάτοικοί της. Η πόλη-έργο, ως δυναμική συνθήκη ζωής, συμβάλλει στην ανθρώπινη χειραφέτηση, αποτελεί ταυτόχρονα προϋπόθεση και σύνοψη ενός νέου ανθρωπισμού.»
Αρνούμενοι/ες να συμβιβαστούμε με τη σημερινή πραγματικότητα, όλοι και όλες που μοιραζόμαστε ένα κοινό όραμα για μια αξιοβίωτη πόλη και μια αξιοπρεπή καθημερινή ζωή, που θέλουμε μια ανοιχτή, αλληλέγγυα και δημοκρατική πόλη χωρίς αποκλεισμούς, με ισότητα ανάμεσα στα δύο φύλα, αναλαμβάνουμε κοινή πρωτοβουλία για μια νέα, ριζοσπαστική αυτοδιοικητική παρέμβαση στον δήμο Θεσσαλονίκης.
Θέλουμε να εδραιώσουμε το ανθρώπινο πρόσωπο της πόλης, να εδραιώσουμε την κοινωνική αλληλεγγύη και να διεκδικήσουμε/ επιβάλλουμε τη συμμετοχή των πολιτών, ανδρών και γυναικών, στους αυτοδιοικητικούς θεσμούς (με εργαλεία τον συμμετοχικό σχεδιασμό και προϋπολογισμό), στη λήψη των αποφάσεων για τα θέματα που τους/ τις αφορούν (με τη θεσμοθέτηση τοπικών δημοψηφισμάτων) και στον έλεγχο της δημοτικής πολιτικής. Θέλουμε να στηρίξουμε και να συμβάλλουμε στον πολλαπλασιασμό των αυτόνομων κοινωνικών αντιστάσεων.
Η δράση μας δεν ξεκινά σήμερα. Έχουμε βρεθεί μαζί στους αγώνες που δώσαμε για την αποτροπή της ιδιωτικοποίησης της Ε.Υ.Α.Θ. και του Ο.Λ.Θ., για τη μείωση των τιμών του φυσικού αερίου και των εισιτηρίων του Ο.Α.Σ.Θ., στους μικρούς και μεγάλους αγώνες ενάντια στην κατασκευή της υποθαλάσσιας αρτηρίας, για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής στην πόλη, για την υπεράσπιση των δημόσιων χώρων και αγαθών. Διεκδικήσαμε χώρους που ανήκουν στο δημόσιο ή την εκκλησία προκειμένου να καλυφθούν ανάγκες σχολικής και προσχολικής κτιριακής υποδομής.
Υπερασπιστήκαμε τα μνημεία της πόλης μας, όπως οι Μύλοι Αλατίνι, το Φιξ, ο Λευκός Πύργος, η Υφανέτ κλπ, και προτείναμε τη θέσπιση νόμου για την προστασία του χώρου που τα περιβάλλει.
Mετά πλέον και την πανηγυρική ετυμηγορία του ΣτΕ, οι «ΑΛΕΥΡΟΜΥΛΟΙ ΑΛΛΑΤΙΝΗ» πρέπει να απαλλοτριωθούν από το Δήμο Θεσσαλονίκης και να μετατραπούν σε πολιτιστικό κέντρο-μουσείο της βιομηχανικής κληρονομιάς της πόλης. Μπορούν επίσης να φιλοξενήσουν ένα αρχείο για την Κοινωνική Ιστορία της Θεσσαλονίκης ή ένα συναφές προς το χώρο θεματικό σχολικό συγκρότημα - σε μια περιοχή μάλιστα που «αναστενάζει» από την έλλειψη σχολικής στέγης – το οποίο θα μπορούσε να ενταχθεί στο «Δίκτυο σχολείων για τη Βιομηχανική Κληρονομιά».
Αντισταθήκαμε στην παράδοση της παραλίας σε επιχειρηματικά συμφέροντα (π.χ. Bungalow White, πλωτά πάρκινγκ, μαρίνες στο Θερμαϊκό, «Γιοτ μπαρ-ρεστοραν» στην πρασιά του ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΠΑΛΑΣ).
Πορευτήκαμε μαζί στους δρόμους της πόλης, συμμετέχοντας στις μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις ενάντια στο μνημόνιο και την κατεδάφιση της κοινωνικής ασφάλισης. Δώσαμε αγώνες για την υπεράσπιση των πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων των μεταναστών και των προσφύγων (με χαρακτηριστική την περίπτωση του Ξενώνα / Κέντρου υποδοχής προσφύγων) και όλων όσων διώκονται για τις πεποιθήσεις τους.
Θεωρούμε κορυφαία μας παρέμβαση την υιοθέτηση της πρότασής μας -και παρά την ανιστόρητη, αρχικά, άρνηση της πλειοψηφίας της Διοίκησης του Δήμου- για την ένταξη της Θεσσαλονίκης στο «Δίκτυο Μαρτυρικών Πόλεων και Χωριών 1940-1944», καθώς εξοντώθηκαν σχεδόν όλοι οι εβραϊκής καταγωγής και Ρομά συμπολίτες μας στα ναζιστικά στρατόπεδα.
Επειδή «πόλη είναι οι άνθρωποί της» (Σέξπιρ), στο ημερολόγιο-ΟΙΚΟΛΟΓΙΟ 2010, καρπός συλλογικής δουλειάς, καταγράψαμε τη ζωή και την «ψυχή» αυτής της πόλης, τις «αιχμαλωτίσαμε» μέσα στα κείμενα και τις φωτογραφίες των ανθρώπων της.
Απευθυνόμαστε:
• Σε όσους/ες συμμερίζονται την προτεραιότητα του αγώνα για την ανατροπή του «Μνημονίου» και του νόμου «Καλλικράτης», γιατί συνδέεται άμεσα με τον αγώνα μας για έναν δήμο που να εξυπηρετεί τις πραγματικές ανάγκες των κατοίκων του.
• Σε όσους/ες υπερασπίζονται την πόλη, το φυσικό περιβάλλον, την ιστορική μνήμη, τις κοινωνικές υποδομές και τη συλλογική χρήση του χώρου και των κοινωφελών υπηρεσιών, απέναντι στην επέλαση της εμπορευματοποίησης και του κέρδους.
• Σε όσους/ες απορρίπτουν τον κυνισμό των υποστηρικτών της ελεύθερης αγοράς και έχουν ως πρώτη προτεραιότητα την αναδιανομή των πόρων υπέρ των υποβαθμισμένων περιοχών και των αδύναμων κοινωνικά ομάδων και ατόμων, που ο αριθμός τους μεγαλώνει καθημερινά λόγω της κρίσης και των μέτρων του μνημονίου.
• Σε όσους/ες υφίστανται διακρίσεις λόγω εθνότητας, φύλου, θρησκείας, πολιτιστικών διαφορών, ηλικίας, αναπηρίας ή σεξουαλικού προσανατολισμού.
• Σε όσους/ες δυσφορούν απέναντι στα κυρίαρχα πρότυπα και θέλουν να διατηρήσουν την ιδιότητα του πολίτη, όχι να μετατραπούν σε πελάτες-καταναλωτές.
• Σε όσους/ες υπηρετούν το δημόσιο χώρο και την πολιτική και θεωρούν «ουκ απράγμονα αλλ΄ αχρείον» («όχι φιλήσυχο αλλά άχρηστο», σύμφωνα με τη ρήση του Περικλή στον Επιτάφιο) αυτόν που δεν ασχολείται με τις δημόσιες υποθέσεις – τα κοινά.
• Σε όσους/ ες αγωνίζονται για τη δημοκρατία στην πόλη, για τη συμμετοχή με ουσιαστικά δικαιώματα των πολιτών στους θεσμούς και την αυτονομία των κοινωνικών κινημάτων.
• Σε όσους/ες νοιώθουν τη νοημοσύνη τους να υποτιμάται όταν η ανάγκη αλλαγής σελίδας στην πόλη επαφίεται στους επιχειρηματίες ή παραπέμπεται στην (εκ θαύματος;) εγκαθίδρυση του σοσιαλισμού.
• Στις κοινωνικές οργανώσεις και συλλογικότητες που εμπλέκονται στα θέματα της πόλης, που θέτουν αιτήματα ή τις αφορούν οι πολιτικές του δήμου.
• Στις επιτροπές κατοίκων που πήραν, πολλές φορές, την πόλη στα χέρια τους.
• Στις εργαζόμενες και τους εργαζόμενους του δήμου που έχουν να αντιμετωπίσουν τις επιπτώσεις από την εφαρμογή του «Μνημονίου», την κατάργηση της κοινωνικής ασφάλισης αλλά και την εφαρμογή του «Καλλικράτη».
• Στις νέες και τους νέους που οραματίζονται και αγωνίζονται για ένα ανθρώπινο μέλλον σε μια ανθρώπινη πόλη.
• Στις αριστερές, οικολογικές και κινηματικές πολιτικές οργανώσεις και συλλογικότητες.
• Σε όλους και όλες που πιστεύουν ότι πόλη είναι οι άνθρωποί της και δεν αναγνωρίζουν τους εαυτούς τους στην καθημερινότητα, έτσι όπως τη διαμόρφωσαν οι προηγούμενες συντηρητικές διοικήσεις του δήμου.
• Σε όλους και όλες που επιλέγουν να αντιστέκονται, να διεκδικούν και να ζουν σε μια ΑΝΟΙΧΤΗ πόλη.
H προσεχής αυτοδιοικητική μάχη έχει αναπόφευκτα και χαρακτήρα ιδεολογικής αναμέτρησης για τη φυσιογνωμία της Θεσσαλονίκης: από τη μία, μια πόλη φοβική, συμπλεγματική, παγιδευμένη στις εθνικιστικές ιδεοληψίες, τη θεοκρατία και τη διαφθορά. Από την άλλη, μια πόλη πολυπολιτισμική, δημοκρατική, «ανοικτό παράθυρο» στον κόσμο.
Η αφύπνιση της πολυπολιτισμικής συνείδησης της πόλης δεν είναι ούτε ζήτημα φολκλόρ ούτε ένας ρομαντικός κοσμοπολιτισμός που αναπολεί «περασμένα μεγαλεία». Είναι επιτακτική ανάγκη, καθώς οι οικονομικοί μετανάστες και οι πρόσφυγες που συνέρρευσαν στην πόλη και ενσαρκώνουν τη νέα πολυπολιτισμικότητα, την «ευλογία» του διαφορετικού, αντιμετωπίζονται από το «μπαγιάτικο» εθνικιστικό της κατεστημένο ως απειλή.
Η ιδεολογική αυτή αναμέτρηση έχει ήδη αρχίσει, καθώς το εθνο-θρησκευτικό κατεστημένο της πόλης επιδιώκει να προσδώσει εθνικιστικό χαρακτήρα στις εκδηλώσεις για το ιωβηλαίο της πόλης το 2012.
Δεν είναι τυχαίο ότι ο απερχόμενος δήμαρχος, η «δεξιά του Κυρίου», καθώς και οι υποψήφιοι δήμαρχοι της ακροδεξιάς πολεμούν με φανατισμό οποιασδήποτε συμβιβαστική λύση για την ονομασία της FYROM.
Δεν είναι τυχαίο επίσης ότι μέλη κινήσεων πολιτών έχουν γίνει στόχος γκεμπελικών επιθέσεων από εθνικιστικά μπλογκς, επειδή ζητούν τη φορολόγηση της Εκκλησίας και την απόδοση των οικοπέδων που κατέχει για την κατασκευή σχολείων.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)