Η παρουσία της Ανοιχτής Πόλης στις αυτοδιοικητικές εκλογές
«Το δικαίωμα στην πόλη δεν εξαντλείται στο αίτημα για τη χωρίς διακρίσεις πρόσβαση όλων στα αγαθά και τις υπηρεσίες που προσφέρει η πόλη. Δεν είναι απλώς η δίκαιη αναδιανομή των εισοδημάτων και του αστικού χώρου. Αναφέρεται σε μια διαφορετική κοινωνία πόλης, στην ανάδειξη της πόλης ως έργο που παράγουν συλλογικά οι κάτοικοί της. Η πόλη-έργο, ως δυναμική συνθήκη ζωής, συμβάλλει στην ανθρώπινη χειραφέτηση, αποτελεί ταυτόχρονα προϋπόθεση και σύνοψη ενός νέου ανθρωπισμού.»
Αρνούμενοι/ες να συμβιβαστούμε με τη σημερινή πραγματικότητα, όλοι και όλες που μοιραζόμαστε ένα κοινό όραμα για μια αξιοβίωτη πόλη και μια αξιοπρεπή καθημερινή ζωή, που θέλουμε μια ανοιχτή, αλληλέγγυα και δημοκρατική πόλη χωρίς αποκλεισμούς, με ισότητα ανάμεσα στα δύο φύλα, αναλαμβάνουμε κοινή πρωτοβουλία για μια νέα, ριζοσπαστική αυτοδιοικητική παρέμβαση στον δήμο Θεσσαλονίκης.
Θέλουμε να εδραιώσουμε το ανθρώπινο πρόσωπο της πόλης, να εδραιώσουμε την κοινωνική αλληλεγγύη και να διεκδικήσουμε/ επιβάλλουμε τη συμμετοχή των πολιτών, ανδρών και γυναικών, στους αυτοδιοικητικούς θεσμούς (με εργαλεία τον συμμετοχικό σχεδιασμό και προϋπολογισμό), στη λήψη των αποφάσεων για τα θέματα που τους/ τις αφορούν (με τη θεσμοθέτηση τοπικών δημοψηφισμάτων) και στον έλεγχο της δημοτικής πολιτικής. Θέλουμε να στηρίξουμε και να συμβάλλουμε στον πολλαπλασιασμό των αυτόνομων κοινωνικών αντιστάσεων.
Η δράση μας δεν ξεκινά σήμερα. Έχουμε βρεθεί μαζί στους αγώνες που δώσαμε για την αποτροπή της ιδιωτικοποίησης της Ε.Υ.Α.Θ. και του Ο.Λ.Θ., για τη μείωση των τιμών του φυσικού αερίου και των εισιτηρίων του Ο.Α.Σ.Θ., στους μικρούς και μεγάλους αγώνες ενάντια στην κατασκευή της υποθαλάσσιας αρτηρίας, για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής στην πόλη, για την υπεράσπιση των δημόσιων χώρων και αγαθών. Διεκδικήσαμε χώρους που ανήκουν στο δημόσιο ή την εκκλησία προκειμένου να καλυφθούν ανάγκες σχολικής και προσχολικής κτιριακής υποδομής.
Υπερασπιστήκαμε τα μνημεία της πόλης μας, όπως οι Μύλοι Αλατίνι, το Φιξ, ο Λευκός Πύργος, η Υφανέτ κλπ, και προτείναμε τη θέσπιση νόμου για την προστασία του χώρου που τα περιβάλλει.
Mετά πλέον και την πανηγυρική ετυμηγορία του ΣτΕ, οι «ΑΛΕΥΡΟΜΥΛΟΙ ΑΛΛΑΤΙΝΗ» πρέπει να απαλλοτριωθούν από το Δήμο Θεσσαλονίκης και να μετατραπούν σε Μουσείο της βιομηχανικής κληρονομιάς της πόλης και αρχείου της Κοινωνική Ιστορίας της Θεσσαλονίκης μαζί με ένα συναφές προς το χώρο θεματικό σχολικό συγκρότημα – σε μια περιοχή μάλιστα που «αναστενάζει» από την έλλειψη σχολικής στέγης – το οποίο θα μπορούσε να ενταχθεί στο «Δίκτυο σχολείων για τη Βιομηχανική Κληρονομιά».
Αντισταθήκαμε στην παράδοση της παραλίας σε επιχειρηματικά συμφέροντα, όπως το Bungalow White, τα πλωτά πάρκινγκ, τις μαρίνες στο Θερμαϊκό, το «Γιοτ μπαρ-ρεστοραν» στην αυλή του ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΠΑΛΑΣ.
Πορευτήκαμε μαζί στους δρόμους της πόλης, συμμετέχοντας στις μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις ενάντια στο μνημόνιο και την κατεδάφιση της κοινωνικής ασφάλισης. Δώσαμε αγώνες για την υπεράσπιση των πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων των μεταναστών και των προσφύγων, με χαρακτηριστική την περίπτωση του Ξενώνα / Κέντρου υποδοχής προσφύγων και όλων όσων διώκονται για τις πεποιθήσεις τους.
Θεωρούμε κορυφαία μας παρέμβαση την υιοθέτηση της πρότασής μας -και παρά την ανιστόρητη, αρχικά, άρνηση της πλειοψηφίας της Διοίκησης του Δήμου- για την ένταξη της Θεσσαλονίκης στο «Δίκτυο Μαρτυρικών Πόλεων 1940-1944», καθώς εξοντώθηκαν σχεδόν όλοι οι εβραϊκής καταγωγής και Ρομά συμπολίτες μας στα ναζιστικά στρατόπεδα.
Επειδή «πόλη είναι οι άνθρωποί της», στο ημερολόγιο 2010 με τίτλο ΟΙΚΟΛΟΓΙΟ που είναι καρπός συλλογικής δουλειάς της Δημοτικής Κίνησης, καταγράψαμε τη ζωή και την «ψυχή» αυτής της πόλης μέσα στα κείμενα και τις φωτογραφίες των ανθρώπων της. Το σενάριο για μια Θεσσαλονίκη Πράσινη Πόλη, αναδεικνύει τα προβλήματα της πόλης σε ένα σύγχρονο, καινοτόμο και κινηματικό τοπίο, που αποτελεί το πλαίσιο στο οποίο αναφέρεται και προωθεί η παράταξη της ΑΝΟΙΧΤΗΣ ΠΟΛΗΣ.
http://thessanoixtipoli.wordpress.com/
